Attila İlhan

Yapıtları bizimle ve her zaman da bizimle olacak...
Bu yönden düşündüğümde üzüntüm yarı yarıya diniyor.

aysel git basimdan ben sana gore degilim
olumum birden olacak seziyorum
hem kotuyum karanligim biraz cirkinim
aysel git basimdan istemiyorum
benim yagmurumda gezinemezsin usursun
dagitir gecelerim sarisinligini
uykularimi uyusan nasil korkarsin
hicbir dakikami yasayamazsin
aysel git basimdan ben sana gore degilim
benim icin kirletme aydinligini
hem kotuyum karanligim biraz cirkinim

En sevdiğim şiiridir gerçekten çok üzüldüm

Gerek sanatıyla gerekse görüşleriyle çok önemli bir sanatçıydı.. Cevizkabuğunda izlemiştim bir kere ve görüşleri beni çok etkilemişti, o programdaki konuşmalarda daha sonra kitaplaştırılmıştı zaten..
Attila İlhan gibi sanatçılar her zaman eserleriyle anılmaya devam edecekler!

yağmur kaçağı'nı çok severdim ben..hala severim.. ne zmn okusam ürperirim..öyle güzel ki..;
"elimden tut yoksa düşeceğim,
yoksa yıldızlar bir bir düşecek
eğer şairsem,beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
gözlerim aklına gelirse
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur götürecek yoksa beni..

geceleri bir çarpıntı duyarsan
telaş telaş yağmurdan kaçıyorum
sarayburnundan geçiyorum
akşam eylül'se ıslanmışsam,
beni görsen belki anlayamazsın
içlenir gizli gizli ağlarsın
eğer ben yalnızsam;yanılmışsam
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur götürecek yoksa beni..

Benim en sevdiğim şiiridir yağmur kaçağı

üçüncü sahsın şiiri çok güzel... aslında atilla ilhanın bütün şiirleri güzell..
' gözlerin gözlerime değince, felaketim olurdu ağlardım. bir sevdiğin vardı duyardım..'

gun gelir atilla ilhan ölur haıyr atılla ılhan gıbı bır cınar asla olmez aslında hani derler ya efsaneler asla olmez yanlızca sekıl degıstırır benım kanımca atılla ılhan sevgılı buyuk ustamız da bızım gonullerımızde sadece varolan seklını degıstırdı...metafızık olayına gırdı bıraz her zman aklımda beynımde olacak kıtapla pek alakası olmayan bır ulkenın kıtaba dusman bır cagındas yetısmıs bırı olarak bır lıse cagından 18 yasındaki bı genc kız olarak cok severdım sevıyorum ve elbette ki sevecegim...hep kalbimde kımı sevsem sensin...

Huzur içinde yatsın, Allah rahmet eylesin ne diyelim.En sevdiğim şairlerdendi, cumhuriyetimizin gerçek bir aydınıydı.İnsanın yüreği acıyor böyle adamlar öldükçe.Hepimizin başı sağolsun.

gerek şairliği gerek siyasi kişiliği her şeyiyile örnek bir insandı...Ölümü.....böyle insanalrı kaybedince o insanı kaybetmekten ziyade daha farklı bir hüzün kaplar hep içimi korkum atar gelecek yok olur gözümde yine aynı şey oldu hatta daha da kötüsü korkuyorum bana sunulan hayatı yaşamak değil istediğim sözleri uğruna asılacak insanalr bir bir gidiyor aramızdan korkuyorum....attila usta ama yakıştı sana ölümde yakıştı........

Bugün babanın kitaplarını korsan tezgahta gördüm. Bide üstünde yazı Atilla İlhan kitapları hepsi 3 milyon o anı hatırlamıyorum. Gözlerim mi yaşardı yoksa benmiydim o ağlayan.

Başımız sağolsun büyük bir üstadı kaybettik

yağmur kaçağı

Elimden tut yoksa düşeceğim
yoksa bir bir yıldızlar düşecek
eğer şairsem beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
gözlerim aklına gelirse
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni
geceleri bir çarpıntı duyarsan
telaş telaş yağmurdan kaçıyorum
sarayburnu'ndan geçiyorum
akşamsa eylülse ıslanmışsam
beni görsen belki anlayamazsın
içlenir gizli gizli ağlarsın
eğer ben yalnızsam yanılmışsam
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni.

ATTİLA İLHAN

KİMİ SEVSEM SENSİN

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor
* * *

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

ATTİLA İLHAN

ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ

gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgar aklımı alırdı
sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felaketim olurdu ağlardım
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım

Attila İLHAN

Başka Yerde Olmak

on iki sıfır beş'te izmir'de bir yıldız kaydı
imbat durmuştu kan ter içindeydim
akdeniz'in elindeydim söz temsili
ışıklı bir tesbih karşıyaka'ydı
istanbul deyip mendebur sisli
bir deniz kahvesinde içiyordum
istanbul soluk yeşil bir tramvaydı
sultanahmet demişti inliyordu
on iki sıfır beş'te izmir'deydim allahım
şiir deniz gibi kımıldıyordu

on iki on beş'te istanbul'a dağılmıştım
hilâl gibi bir kızcağız beşiktaş'ta
rüyasını dokuyordu ondan bıkmıştım
çiğ mürekkep ve aseton kokuyordu
sarıyer'de balıkçılar denizi çekiyordu
deniz büyük büyük içini çekiyordu
on iki on beş'te bir kadeh cin parlatmıştım
kadehimi kırmıştım elim ayağım telaşta
vezüv içime çökmüştü şaşırmıştım
napoli'de gözlerim güneş diye doğmuştu
on iki on beş'te istanbul'da allahım
gökyüzü birdenbire buz gibi soğumuştu

on iki otuz beş'te napoli garında bir tren
çırpınıyordu aşağılık bir gemici barında
ben burnumu şaraba sokmuştum
katiyyen sarhoştum kirpiklerim yanıyordu
santa-lucia civarinda bir karanlık
bir iştahsız orospu bulmuştum bilmem neden
uyuyup uyuyup uyanıyordu
on iki otuz beş'te napoli garı'nda ben
utanmasam bilet parası dilenecektim
paris diye ölecektim uzaktan
notre-dame'ın çığlıklarını dinliyordum
kalbim köpürmüştü anlıyordum
on iki otuz beş'te napoli'de allahım
uyuyamıyordum uyuyamıyordum

on iki elli beş'te paris'te kan çıktı
içimdeki bozgun büyüyordu herkeste
bir telâş vardı herkes acıkmıştı
önüne gelen bir sual soruyordu
ben daima bir sual soruyordum
afrika bulut gibi üstüme yürüyordu
on iki elli beş'te sen uyandığın zaman
ben paris'teydim gare du l'est'de
yoksul bir oteldeydim kahrımdan
seni terketmiştim hırsımdan
kendimi içkiye vermiştim mektuplarını
yakıp yırtmıştım bütün mektuplarını
bana yazdıklarını, yazmadıklarını
on iki elli beş'te içimde isyan çıktı
paris çıldırmıştı ben çıldırmıştım
artık öteki ömrümü yaşayacaktım

Attila İlhan


Allah rahmet eylesin.

üçüncü şahsın şiiri gerçekten iyidir..
attila ilhan kendisini hiçbir zmn aşk,sevgi şiirleri yazan bir şair olarak görmemiştir ama hep nedense öyle görüldü..türkiye nin gerçeklerinin yazarıydı..

Aşk, sevgi şiirleri yazar, bunu inkar edemeyiz. Ancak Attila İlhan bundan ibaret değildir. Çok yönlüdür, sadece bir konu üzerine odaklanmamıştır desek daha doğru olur bence.

Ha bir de mezar taşına yanlışlıkla Atilla İlhan yazılmış. Şimdiye düzeltilmiştir herhalde.

ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
buyudukce buyuyor gozlerin
ben sana mecburum bilemezsin
icimi seninle isitiyorum

agaclar sonbahara hazirlaniyor
bu sehir o eski Istanbul mudur
karanlikta bulutlar parcalaniyor
sokak lambalari birden yaniyor
kaldirimlarda yagmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir aksamustu ansizin yorulur
tutsak ustura agzinda yasamaktan
kimi zaman ellerini kirar tutkusu
birkac hayat cikarir yasamasindan
hangi kapiyi calsa kimi zaman
arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu.................

BOYLE BIR SEVMEK

ne kadinlar sevdim zaten yoktular
yagmur giyerlerdi sonbaharla bir
azicik oksasam sanki cocuktular
biraksam korkudan gozleri sislenir
ne kadinlar sevdim zaten yoktular
boyle bir sevmek gorulmemistir

hayir sanmayin ki beni unuttular
hala arasira mektuplari gelir
gercek degildiler birer umuttular
eski bir sarki belki bir siir
ne kadinlar sevdim zaten yoktular
boyle bir sevmek gorulmemistir

yalnizliklarimda elimden tuttular
uzak fisiltilari icimi urpertir
sanki gokyuzunde bir buluttular
nereye kayboldular simdi kimbilir
ne kadinlar sevdim zaten yoktular
boyle bir sevmek gorulmemistir.
Atilla iLHAN

başımız sağolsun... Türkiye büyük bir şairini vebüyük bir düşünürünü kaybetti.....ama eserleri ve düşünceleri hep bizimle.... tek teselli bu.....