the gathering sonrası andy sneap'in popülerleştirdiği steril bir sound var, bir şeyi bir kere iki kere yapınca eyvallah da nefret eder hale geldim. kelli felli thrash grupları ritm rifflerini bir kere kaydedip bütün şarkıya döşüyorlar.
andy sneap'i de severim de yeter artık, megadeth dinlerken bile çak bili OOooOoo diye bağıracak gibi geliyor bir yerden fırlayıp.
Andy Sneap hiçbir zaman Megadeth için doğru seçim değildi diye düşünüyorum. Hoş, Dave'in Rocktron'dan önce Line6 sonra Marshall'a tekrar dönmesi sound arayışında olduğunu gösterir. Benim için Megadeth soundu Countdown/Youthanasia soundudur, inanılmaz modern, gitarlar neredeyse presencetan ölecek, bas ve alt midlere davul ve bas hakim. Bence sound açısından müthiş tasarlanmış albümler, ve ne öncesi ne de sonrasında kimsenin yaptığı bişeye benzemiyor.
Did Pantera Ruin Modern Metal Album Production Forever?
Burada güzel bir makale var paylaşmak istediğim. Açıkçası daha o zamanlarda bile bu müziği dinliyordum Pantera Vulgar'ı çıkardığında bir sürü insan övüyor filan ben hiç sevmedim. Hala da sevmem nedenini bu yazıyla daha iyi anlıyorum . Ama bir eksik var bu yazıda ayrıca belitilmesi gereken bence. Bu adamlar ve Rammstein gibi gruplar gitarı artık bir motif aracı yada müziği götürecek bir enstrüman gibi değil perküsyonist bir enstrüman gibi kullanmaya başladılar. Ve gerçekten insanların çaldığı bir müzik gibi gelmiyordu artık kulağa. Son derece kusursuz bir makina gibi oldu müzik.
Öncelikle diyeyim, yorumum müzik zevki ya da neyin hoş neyin boş olduğuyla ilgili değil, sound ve prodüksiyonla ilgilidir.
Bana sorarsan, sert müzik (adına ister hard rock, metal, hard and heavy de farkmaz) sound ve yaklaşım açısından kimi önemli aşamalardan geçti ve her seferinde mutasyona uğradı. 70'lerdeki ilk sert gruplardan sonra 80'lerde high gain amfilerin ortaya çıkmasıyla farklı bir sound gelişti. Gitar tonlarındaki saturation'ın artması virtüözlerin önünü açtığı gibi death ve thrash gibi daha sert tonların olduğu tarzların gelişimine yaradı. Bu işin ticari boyutunun en ön planda olduğu ve ister kabul edin ister etmeyin, piyasanın döndüğü Amerika'da 90'lara doğru gelirken işler çıkmaza girmeye başladı, çünkü insanlar hair/glam metalden baymaya başladılar ve bu tarzın tam antitezi olarak grunge ortaya çıktı, çıkmakla kalmadı, yıktı geçti. Ozzy kitabında şöyle der; insanların tüm sert müzik yapan gruplara metal etiketini yapıştırmaları bana çok anlamsız geliyor, çünkü 70'lerde yapılan ile 80'lerde 90'larda yapılan arasında inanılmaz fark var
Şimdi böyle bir ortamda uzun süredir başarılı olan gruplar sound değişikliğine gitti - Metallica en bariz örneği, ama Megadeth'in Cryptic Writings ve Risk'te popa doğru kayması, Slayer'ın Diabolus in Musica'da new metale gitmesi, Testament'ın Low ve Demonic ile death metale gitmesi hatta 90'ların sonunda new school thrashin atası Machine Head'in rap metale doğru kayması, thrash/death efsanesi Sepultura'nın groove metale kayması ne idüğü belirsiz kaotik bir ortam olduğunu gösterir, ki bu dönemde çok enteresan işler de yapılmıştır. 90'ların başından itibaren piyasaya yeni çıkan bazı metal grupları (Pantera, Korn, Fear Factory ve hatta Meshuggah gibi) sert müziğe yeni bir anlayışla baktılar - gitarı ağırlıklı melodik bir enstrüman olarak değil, perküsif ve ritmik olarak kullandılar. Bence son 20 yılda sert müzikte olan en önemli değişiklik budur. İster beğenirsiniz ister beğenmezsiniz, ister değerli bulursunuz ister bulmazsınız ama bu adamların yaptıkları işler ve prodüksiyon aşamasından yaptıkları tercihler son 20 yıldır soundu inanılmaz etkilemiş durumda.
Son olarak da bence şöyle bir durum var; sert müzik büyük bir çıkmazda şu anda ve birçok insan eski metal krallarına olan ilgisini kaybetmiş durumda. 90'ların başında metal o kadar popülerdi ki, MTV hatta bizdeki dandirik müzik kanallarında Metallica'lar, Whitesnake'ler, Sepultura'lar bile dönerdi. Son 20 yılda ise MTV sadece R&B çakması işlere önem veriyor. Diğer taraftan albüm satışları inanılmaz düştü. Eskiden iyi bir metal albümü dünyada 2-3 milyon kopya satabiliyordu ve dolayısıyla prodüksiyon bütçeleri çok yüksekti. Artık böyle bir durum kalmadığı için imkanlar daha sınırlı. Modern metalin babalarından Lamb of God'un en çok satan albümü Ashes of the Wake 400,000 adet satmış. Metalin kendine gelmesi için 20 küsür sene önceki gibi bir daha sarsılması lazım bence. Birçok grup dökülecek ama yerini yenileri alacak.
Bu arada kendimi tutamadım; Death Magnetic kadar dandik bir albüm beklemiyordum hiç Metallica'dan
))