Yeni içerik
Yazar:
Filtreler

Korku nedir ki ?

G

geissler

Bana göre korku bir güdüdür, tüm canlıların farklı boyutlarda korkuları vardır...

Fakat öz korkudan bahsedecek olursak bu sadece insanda vardır ki bunun nedeni de arttırılmış bilinçtir...
İnsana öyle bir yük veriliyor ki bunu taşırken belli bir kalıba girmesi gerekiyor, çünkü yükü olduğu gibi alamaz, kendine uygun şekilde alırken de yüke uygun bir kalıba giriyor...
aslında hayat bir tanedir ama herkesin hayatı kendine göre farklı olduğu için insan kendi açısını hayatlaştırıyor...
buradan farklılıklar ve yabancılaşmalar doğuyor, bu yabancılaşmanın en büyük nedeni bilinç fazlasının getirdiği ego...
ego insanın özüyle sezgisi arasında bir duvar haline geliyor bu yolda, ve yine bu yolda (devamlı bilinç altında kendi hayatını kontrol etme ve yükün kalıbına girme fikri olduğu için) kendini bazı değerlerden ve kavramlardan soyutlama yoluna gidiyor...
Korkuyu öğreniyoruz, korkuyu öğrendiğimizde özümüzü unutuyoruz, özümüzdeki ışığın üstü kapandığında kendimizi en açık şekilde dışavuramadığımız için bu hal insanın bir takıntısı haline geliyor ve sistemde bozukluklar baş gösteriyor...
eğri büğrü insanlar oluyoruz, çünkü korku beraberinde bir savunma mekanizması gerektiriyor ve egolarımızla kişisel duvarımızı ördüğümüzde bilinçsiz olarak korku kavramını da üstümüze yüklemiş oluyoruz...

(belki de söylediğim her şey yanlıştır) :bilmem
 
bana kalırsa korku bızım ıcımıze ıslemesının sebebı bızım egolarımızın yaptırmak ıstedıklerını yaptırımama fıkrıne kapılması veya bunları engelleyecek seylerın olmasından dolayı sureklı korku halındeyız.aslında korkularımızın sebebı dusuncelerımız.bız dusunuyoruz ve dusundukce bazı seylere sahıp olmak onları kendımız yapmak onları egolarımızın bı parcası yapmaya cabalıyoruz.boyle olunca bu seylerın elden gıtme veyahut kaybolma sıkınıtısı korkusu ortaya belırıyor.bence korkusuz ınsan dusuncelerle bır seye baglanmayan bırıdır.yanı bır dusunceye baglanırsanız onun bır gun gelıpte yanlıs olacagı dusuncesı sıze korku verır.aslında sunu sormak ıstıyorum; korku ogrenılebılen bırsey olarak kabul edersek ogrenmeme ya da yanlıs ogrenılmıslık yok mudur?
 
geissler demiş ki:
Fakat öz korkudan bahsedecek olursak bu sadece insanda vardır ki bunun nedeni de arttırılmış bilinçtir...

ego insanın özüyle sezgisi arasında bir duvar haline geliyor bu yolda, ve yine bu yolda (devamlı bilinç altında kendi hayatını kontrol etme ve yükün kalıbına girme fikri olduğu için) kendini bazı değerlerden ve kavramlardan soyutlama yoluna gidiyor...
Korkuyu öğreniyoruz, korkuyu öğrendiğimizde özümüzü unutuyoruz, özümüzdeki ışığın üstü kapandığında kendimizi en açık şekilde dışavuramadığımız için bu hal insanın bir takıntısı haline geliyor ve sistemde bozukluklar baş gösteriyor...
eğri büğrü insanlar oluyoruz, çünkü korku beraberinde bir savunma mekanizması gerektiriyor ve egolarımızla kişisel duvarımızı ördüğümüzde bilinçsiz olarak korku kavramını da üstümüze yüklemiş oluyoruz...

(belki de söylediğim her şey yanlıştır) :bilmem
Hepsini görmek için tıklayın...

Güzel ama en başta dediğin doğru temel olarak yani korku bir güdüdür. Ancak sonradan bahsettiklerin de doğru fakat onun adı korku değil kaygı. Güzel yazmışsın eyw. Bahsettiğin kaygılardan kurtulup o kambur halden kurtulabilmmek için bastırılan o duyguları serbest bırakıp korkularla yüzleşmek gerekiyor. Zor tabi. Ama hayvanlarla aramızdaki olumsuz fark bu yani kaybettiğimiz ve bizi kıpırtısızlığa gömen kaderci karamsarlığımız. Bir hayvan örneğin bir kedi tehdit i gördüğünde korkar ve bekler. Sonra ya saldırır ya da kaçar o durumdan. Ya da tehlike geçince gerilmiş olan tüm kaslarını serbest bırakır; korkusuna yenilmez çünkü aklı yoktur. Ama insan aklı anımsar. Aklı aynı zamanda kendisinin zehiridir. Bence.
 
"BÖH!" diye biri arkanızdan bağırınca hissetttiğinizdir... Vücudun kendini koruma mekanizması tabi ki. İstemsiz olarak çalışan, vücut koruma programlarından biri. Sinir sistemi sağlıklı çalışan insanlarda görülür.
 
Korkmak..
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için..
W.Shakespeare
 
Korku ki zevkin adrenalinin doruklarıdır ki korkarım en güzel şeylerden ve farkına vardığımda korkdugumun adrenalinime bakarım.Zevkimi alırım ki korkma kavramı korkusuzlugun verdigi bir orkideye benzer.Açdıgında zevkine,soldugunda dokulen yapraklarına bakarsın işte burda korkunun ayırdıgı yolları ararsın.Ben korkuyu seviyorum ve en büyük korkuyu sürüngenlerin gözlerinde buluyorum.
 
metallizm demiş ki:
korkunca anlarsın korku nedir. varmıdıır yokmudur
Hepsini görmek için tıklayın...

Yani deneyimler sonucunda öğrenilir ;) Çok klasik bir örnektir bebeklerin hiçbir şeyden korkmaması; çünkü deneyimleri yoktur. Mesela 1 yaşında gider arı kovanını dürter ve şanslı olup da yaşarsa hayatının geri kalanında arılardan kaçar :)
 
Korku bence bilinmezliğe saygıdır,çünkü örnek olarak
Bir öğrenci çalıştıysa sınava dakikalar kalmaya korkar,çünkü bilmediği şeylerden korkar
çalışmayan ise rahattır çünkü zaten birşey bilmiyordur
bunu günümüze uyarlarsak çoğu tehlikenin farkında değilken korkmuyoruz bakınız Küresel ısınma
 
Geri
Üst