Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Red Sound Recording Studio - Kit Tang - fusion guitar lesson #1 - cover - YouTube
Belki hatırlayanlar olur, bu parçayı daha önce de coverlamıştım. Hatırlayanlar için 2. baskı olacak olsa da gitara birkaç ay ara verdiğim için geri dönüş maksatlı tekrardan çalıp kaydettim. Umarım daha iyi olmuştur. İzlediğiniz için teşekkürler.
@forbidden_city sağolunuz mr.scary çetinkaya. biraz öyle oldu uzak kaldım hem buradan hem gitardan..
Fusion'a gelince benim de teeeee kaç sene önce tavrım aynıydı hiç sevmiyodum sonra guthrie, greg howe, alex hutchings derken hastası oldum. İlk başlarda biraz kendini zorlayarak dinlersen birden alışıp daha fazlasını istemeye başlıyosun. En azından bende öyle olmuştu
Greg Howe' un özellikle şu şarkısını dinlemediysen mutlaka bi dene derim
Ben bu iki abiyi de biliyorum, seviyorum esasen de hiç detaylı incelemedim. Son attığını zaten ilk izlediğimde çok sevmiştim zamanında Ama sürekli yapılan bir hareket var çok denk geliyorum, onun sürekli kullanılması çok sıkıyor. Senin çaldığında da ötekilerde de yok bu arada. Funk stili dinlemek çok zevkli de yani dediğim gibi tam bana uymuyor. Yoksa her türlü şey dinliyorum. Extreme'i de öyle çok sevemedim hiçbir zaman mesela. Rob Marcello şahane ama.
Bu Fusion denilen olay Funk ile Jazz temelli bir şey değil mi, nah ben işte onları ayrı ayrı seviyorum ama işin gitar solo kısmını tam olarak kaptırarak sevemiyorum diğerleriyle kıyaslayınca. Ya da bunların hepsi daha zor olmasından kaynaklıdır Bu abiler gibi çalmaya isteğim olmadı pek yani ama şöyle çok daha sakin, bir Wes Montgomery bir Chuck Wayne gibi çalabilmeyi çok isterdim.
@forbidden_city Rob Marcello cidden şahane adam dünyanın en mütevazi en iyi gitaristi Adama resmen yalvarmak gerek internete bi şeyler yüklesin de dinleyelim diye. Verified facebook sayfasına aboneyim ama sayfada yaprak oynamıyo maalesef.
Ya geçen yine açtım Kotzen, Gilbert, Lynch izliyorum mesela. Ya bi kere nesil farkı var arada, Gilbert'la Kotzen'ın atışmaları cidden çok keyifli ama araya Lynch gelince işin uyum kısmı farklı olsa da -ki bunu G3'teki Malmsteen için de söyleyebiliriz, yine de ben onun libliblibliblerini duyunca istemsizce gülüyorum - yani ben onun gitara dokunuşunu, çaldığı şeyleri çok başka buluyorum, 'budur' diyorum. Çok kendine has bir tarzı var ve bana uyuyor yani. Bunun gibi sevdiğim başka bir sürü gitarist de var. Gilbert'ı da çok severim, Kotzen'ı da yoksa ama onlar benim için öyle değil. Yorumlara baktım 'Lynch bırak bu işleri kanka' modunda herkes. Yani cidden bir uyum sorunu var ama ben olaya öyle bakmıyorum, ortada güzel bir çeşitlilik var. Ha şeye çok güldüm o ayrı 'wait for F#minor jam Lynch!' gibi bir şey yazmıştı biri
Ya o kadar göreceli şeyler ki, cidden herkesin kendine yakın bulduğu ruh farklı ve zaman içinde de değişiyor.
@forbidden_city bahsettiğin 3lüyü izledim ve hep demişimdir anlamsız buluyorum böyle bir araya gelmeleri kim olursa olsun hangi kombinasyonu denerlerse denesinler bi sahneye bi gitarist yeterli bence. Diğer türlü çorbaya dönüyo diye düşünüyorum. Lise yıllarımda G3 of ne güzel falan diyodum da şimdi yani dediğin gibi zamanla düşünceler zevkler de değişiyo. Lynch hakkında öyle yorumlar yapanlar valla asıl kendilerine baksınlar Lynch ve malmsteen bi kere en önemli yıllarda zirvedeydiler adamlar şuan o yılların emeğinin karşılığı olarak sürekli orjinallik peşinde olmama hakkına sahipler. Onlar o yıllarda asıl orjinalliği icat ettiler. O yüzden şimdi lynch'in paul gilbert ve kotzen gibi , lynch'e göre yeni yetme sayılcak gitaristlerle yarışmasına gerek yok bence. Günümüzde ne kadar baştan savma çalsalar da ne malmsteen'e ne lynche toz kondurtmam valla Adamlar bi kere 80'lerin en ünlü gruplarıyla beraber yapılmış olan we're stars şarkısında en uzun süreli çalan 2 gitarist. Bunun üzerine başka söze gerek yok
"Lynch ve malmsteen bi kere en önemli yıllarda zirvedeydiler adamlar şuan o yılların emeğinin karşılığı olarak sürekli orjinallik peşinde olmama hakkına sahipler" Şuna bi kere kesinlikle imzamı atarım. Lynch bence hala o ruhu koruyor ama evet o biraz 'ben reyizim açılın ulen' diye de düşünüyor olabilir içten içe, bir baştan savma durum var biraz belki ama adam çalarken yine de hareketleriyle belli ediyor yaşadığını. Malmsteen'in durumu malum tabi, o iyice işin cılkını çıkarmış durumda artık.
Ben toplu çalım olaylarını seviyorum valla, ortaya çıkan müzik olarak düşünmüyorum tabii. Sırf hepsini yan yana görmek hoşuma gidiyor. Sevdiğim iki gitaristin birbirine sarılması falan. Mesela Gilbert'ın Lynch'e saygısı çok belli, o bile çok mutlu ediyor beni.
Ya Stars zaten... Vibratosuna (sağa sola olan değil, normal düz vibratosundan da çok ilham aldım açıkçası) kurban olduğum Lynch kendini belli ediyor orada da. Keşke biraz daha güzel bir kayıt ve mix yapılsaymış diyorum ama önemli değil. En sevdiğim adamlar hepsi aynı kayıtta. Rob baba zaten nakaratta bile 'ben de burdayım' diyor.
