Rock Star güzel bir film ama hakikaten sonu absürd olmuş yani. Çıkıp basın bülteni ile, "Hard 'n Heavy kötüdür, gelip geçici heves ve imajdan ibarettir, bir insan yoktur ki durulup olgunluk yıllarına eriştiğinde Grunge/Alternatif felsefeyi ve müziği benimsemesin!" demedikleri kalmış bir tek. O yüzden o mesajı verme çabaları içine giren her kimse benim ezeli düşmanımdır diyorum..
Lakin film olarak güzel bir yapımdı, tekrar belirteyim.
Gelelim School of Rock'a. Çok duydum ama 2 gece önce izleyebildim anca. Jack Black'in önünde bir kez daha eğildim. Pick of Destiny zaten Rock/Metal olayından çok komedi üzerine yapılmıştı ama School of Rock'ta çok daha belirgin çizgiler var..
Çok hoşuma gitti. O minibüse de ayriyetten hasta oldum. Hele çocuklara "Ev ödevi" diye dağıttığı albümler..
Almost Famous'ı da rainbow kişisinin sponsorluğu ile buldum ve bir iki geceye kalmaz onu da izleyeceğim. Ama sanmıyorum ki School of Rock kadar etkileyici olsun.
Not: 5-6 ay önce Pick of Destiny filmini izleyene kadar, The Jackal'daki kısa rolü ve King Kong'taki içten pazarlıkçı hayta eleman portresi haricinde bana bir şey ifade etmeyen Jack Black'in neden çevremde bu kadar fazla seveni olduğunu merak ediyordum. yanıt, bir tokat gibi patladı suratımda. Çok da iyi oldu..
Meğer neler kaçırmışız neler..