Gitaristin Çalış Tekniği

açıkçası dediğiniz şeylere gerçekten katılıyorum ve herkesin böyle düşünmesi gerektiğine kanaat getiriyorum.yani şu anda piyasada birbirinin aynısı olan bir sürü gitarist var ancak aradan sıyrılıp belirli farklılıklar meydana getiremiyorlar.yani francesco fareri mi daha tanıdık geliyor size yoksa slash mi?bir tanesi klasik shred mantığına uyan biri birisi ise aklında ne varsa onu çalan biri.yani demek istediğim insanlar kendilerini kalıplara sokmaya uğraşıyorlar.şu anda gerçek anlamda "rock" ın az icra edilmesinin nedeni de bu.

ancak demek istemiyorum ki hızlı çalmak kötüdür diye.tersine çok güzel ve zevkli birşey olduğunu düşünüyorum.benim de yaptığım egzersizlerin çoğu kondisyonumu arttırmak ve daha hızlanmak yönünde.ancak ben 10 saniyelik bendler çalmaktan da çok büyük keyif alıyorum yani.öyle ya da böyle zevk aldığımız birşeyleri yapmak önemli kişisel anlamda.zaten zevk aldığımız birşeyi beğenmememiz gibi birşey söz konusu olamaz.ancak dediğiniz gibi perpektifimiz değiştiği zaman (ya da geliştiği) geçmişte yaptıklarımızı daha farklı değerlendirebiliriz.

ben de ilk başladığıdma elle çalıyordum çok hala da çalabiliyorum öyle neyse ya genel olarak nasıl rahat oluyorsan öyle çal diyeceğim ben sana.ama bunu yaparken sesin temiz çıkmasına dikkat etmelisin(ben süperim nasihat veririm moduna girmeye çalışmıyorum lütfen yanlış anlama benim 10 katım insanlar var burada)yani kısacası ses temiz çıkıyorsa sorun yok demektir gibi birşey.

Karabash ve Katilinek,

Arkadaşlar umarım bozulmazsınız ama bir şey soracağım. Doğru basış teknikleri konusunda hiç bir ustadan yardım aldınızmı yoksa kitap video ve çevredeki insanların tekniklerini gözlemleyerekmi denediniz. Her zaman her el için doğru basış mümkün...

Eğer gerçekten sizden daha iyi olduğuna inandığınız ve güvenilir bir gitarist arkadaştan yardım aldıysanız o zaman problem sizin basış tekniğinizi değiştirmek için yeterli egzersiz zamanı bulamamanız olabilir.

Şöyle örnek vereyim. Beni ilk gitara başladığım yıllarda pena kullanmıyordum. Baş parmağımın tırnağını uzatmış mark knopler gibi çalıyordum. Benden çok çok daha ileride bir gitarist arkadaş pena konusunda ısrar etti penaya dön diye veya en azından penalı çalmayıda öğren diye bayağı teknik falan gösterdi elime uygun. Düzeldimmi peki? Hayır En az iki senede düzelebildim ve ne kadar çok egzersiz yaptım düzelsin diye. Şimdi o arkadaşa duacıyım..

allex stone;
sadece serçe parmağımda sorun var, o da yavaş yavaş düzeliyo arkadaşım deniz sayesinde.
benim asıl sorunum parmaklarımın kalınlığı.
aynı katilinek gibi 12. perdeden sonra hakimiyetim yarıya iniyo.
ayrıca bozulmam böyle bir şeye çünkü daha önce okuduğum mesajlarından da anladığım kadarıyla gayet bilgili bir arkadaşsın.

Dostlar,

Tekniklerle ilgili detaylı bir yorum yapmak istemiyorum ama 18 yaşımda olmama rağmen günümüz gitaristlerinde gördüğüm bir kutuplaşma var.

O da şu. Bir çok yeni nesil gitarist Ibanezci (marka önemli değil) tayfayı çok seviyor. Kimdir bunlar Steve Vai, Satriani, Petrucci, Gilbert... Bu adamların ortak bir noktası var o da gitardan nota sesleri çıkarmak yerine onu daha çok bir insan dili (ağzı) gibi kullanıyorlar. Yani ne demek istiyorum, farklı sesler çıkarıyorlar, tremolo diving falan... Bir çoğumuz bunlara özeniyoruz.

Bir kısım gitarist de aklı 80'lerde olanlar tabii hız, shred, legato, sweep düşkünü. Açıkçası ben kendim olarak %75 bu gruba dahilim. Bu tarzlar gerçekten çalışarak yapılabilecek şeyler. Yukarıdaki tayfadan farklı olarak ekstra bir yetenek gerektirmeyen şeyler. (satriani vs...)

Bir kısım gitarist de blues tabanlı olup gitarın gerçekten hakkını veren insanlar ki bu insanların yaşları gördüğüm kadarıyla hayli büyük oluyor. İşte bunlar gerçek anlamda gitarı yeniden tanımlayıp onun 20-30 sene sonraki rotasını tayin etmiş insanlar. Hendrix olsun Clapton olsun Gary Moore olsun. Bunların ortak noktası ise yetenek ve kendine özgülük. Çalışarak ulaşılabilecek noktalar değil bunlar çünkü çaldıkları şeyler kondisyon gerektirmiyor. Çok aşırı hızlı pena hareketleri gerektirmiyor. Bi şekilde hissetmeyi gerektiriyor. Ruh mu teknik mi tartışmasının temeli bundan geliyor kanımca. Ben bu ayrıma katılmıyorum o ayrı... Ayrıca kendimi %25 burada görüyorum çünkü benim de tabanım az da olsa hocamdan dolayı blues.

Ve gördüğüm o ki blues tabanlı gitaristler haklı da olsalar şimdiki nesli ve onların yaptıkalrını beğenmiyorlar. Aslında bu çok doğal bir süreç. Her ne zaman yeni bir tür oluşmaya başlasa bir öncekiler onu benimsemekte zorlanırlar ama git gide meydan yeni çıkan türe kalır. Ve onun da ardından daha yeni bir tür çıkar ve bir öncekini saf dışı bırakır. Düşününce bu çok uzun bir süreç. Blues'un saf dışı kalmışlığı yok. ama yine de blues sevenlere baktığımızda rahatça pek çoğunun yaşını başını almış insanlar olduğunu görüyorsak artık meydandan yavaş yavaş çekilmeye başladıkları sonucunu da çıkarabiliriz.

Zevk meselesi diyoruz, ne zaman bir manyetik tartışsak hemen herkes hangi safta olduğunu belli ediyor. Çünkü hepimizin saygı duyduğu gitaristler var. Bu gitar çalma konusunda veya başlarını düşünürsek onu öğrenme sürecindeki kararlı tutumumuzun en büyük sebepleri de kendimize örnek aldığımız gitaristlerdir. Başlarda bi şekilde onlara yetişme hırsı sayesinde belirli bir yere kadar kesilmeden nefes nefese kalmadan bıkmadan gitara çalışıyoruz. Ama hiçbir zaman birbirimiz anlamıyoruz. Bugün senin örnek alrak gitara başladığın Clapton gibi ben de başka birini örnek alarak gitara başlamış olabilirim.

Asıl konuya dönersek, insan tekniği kadar mı yaratıcıdır yoksa yaratıcılığı kadar mı tekniktir sorusunun cevabı kestirip atacak kadar kısa değildir. Bu iki unsur birbirini devamlı ileriye sürükleme isteğindedir. Yalnız birinden biri bırakılamaz çünkü bir tanesiyle falza yol katedilemez. İşin teknik kısmını devreden çıkarırsanız klavye üzerinde yapabileceğiniz hareketler kısıtlanır en basidinden. İşin yaratıcıl/özgünlük kısmını devreden çıkarırsanız bir makineden farkınız kalmaz. Veya fotokopi makinası gibi birinin sitilini aynen kapar ve ondan daha öte bir şey olamazsınız.

Kısaca gitar çalımı veya her türlü sanat/zanaat önce kendin olmayı gerektirir. Kendini bulabilmek için de insanın içinde bulunduğu kabuğu kırması ve çıkması gerekir. Konu gitar çalımı ise bu kabuktan sıyrılmanın yolu her şeye açık olmaktır. Ben henüz sıyrılabilmiş biri değilim kabul ediyorum. Kafamızı tek bir şeye yönlendirdiğimiz anda çoktan bir çok farklı olasığılı elemiş oluruz ve artık önümüzde fazla seçenek yoktur.

Saçmalamış da olabilirim gece gece uykum var ama içimden bu konuda sayfa sayfa yazı yazmak geliyor. Çünkü kafamda milyon tane düşünce var. Herbirinden bahsetsem çok dağınık olur yazı. Zaten yeterince dağıldı ya neyse. Daha güzelini yarın sabah yazmayı düşünüyorum.

Cem.

AllexStone demiş ki:

Karabash ve Katilinek,

Arkadaşlar umarım bozulmazsınız ama bir şey soracağım. Doğru basış teknikleri konusunda hiç bir ustadan yardım aldınızmı yoksa kitap video ve çevredeki insanların tekniklerini gözlemleyerekmi denediniz. Her zaman her el için doğru basış mümkün...

Eğer gerçekten sizden daha iyi olduğuna inandığınız ve güvenilir bir gitarist arkadaştan yardım aldıysanız o zaman problem sizin basış tekniğinizi değiştirmek için yeterli egzersiz zamanı bulamamanız olabilir.

Şöyle örnek vereyim. Beni ilk gitara başladığım yıllarda pena kullanmıyordum. Baş parmağımın tırnağını uzatmış mark knopler gibi çalıyordum. Benden çok çok daha ileride bir gitarist arkadaş pena konusunda ısrar etti penaya dön diye veya en azından penalı çalmayıda öğren diye bayağı teknik falan gösterdi elime uygun. Düzeldimmi peki? Hayır En az iki senede düzelebildim ve ne kadar çok egzersiz yaptım düzelsin diye. Şimdi o arkadaşa duacıyım..

Hepsini görmek için tıklayın...

Elektrodan önce klasik gitar çalardım.Hala niye elektoryla başlamadım diye yanarım.1.5 sene klasikten sonra bir hardcore grubuna gitarist olarak girdim.İlk elime doğru dürüst elektroyu o zaman aldım.Sonra babayı kandırdım gittim bi washburn aldım.Yalnız hiç elektroyla ilgili bir ustaya gitmedim.Sürekli ritim çaldığım için elimi en rahat edecek şekilde kendiliğimden bi pozisyon verdim.Sonra baktımki başka tür bi şeyler çalmaya başlayınca hiç bi halt yiyemediğimi anladım.Kafa dank etti tabi ama araya öss girince baya bi ara verdim.Sonra tekrar başlim dedim ama bu sefer metalden tutun bluesa kadar hiç kendimi kısıtlamadım.Bu seferde elimi terbiye etmeye başladım ama bu sefer gene olmadı.Bi ustaya gittim ondan doğru basış pozisyonlarını öğrendim.Şimdi o sucuk parmakları nasıl ince perdelerde doğru basarım diye uğraşıyorum ama bu iş beni sıkıyor bazen bi türlü keyif alamıyorum gitar çalmaktan sabır lazım tabi sabredecem.

Dinlediğiniz tarzlar kesinlikle çalış tekniğinizi etkiliyor

Bu konu başlığı altında yazılanları görünce insanın morali düzeliyor zira Türkiye de öyle pek fazla elle tutulur sağlam müzik düşüncesine sahip insanların varlığını açık ve net hissedemiyorsunuz. Bu sizi olumsuzluğa itiyor. Her ne kadar demo kaydı vs dinlesekde bu forumdaki insanlardan. İnanın onların veya benim herhangi bir demo kaydımız onların veya bizim müzikalitemizi asla yansıtmayacaktır. Zira zaten ismi üzerinde demo kayıt. Artık ne kadar fikir edinebilirsen edin.

Usta ve ünlü gitaristlerin aylarca çıkmadığı stüdyolarda sonunda ortaya çıkardığı muazzam eserleri görüp dinleyip dudağımız uçukluyor ama çoğumuzun böyle bir şansı yok. Elde var ya cubase yada cakewalk al sana demo kayıt. Üstüne yazılan sololar falanda zaten ayak üstü yazılmak zorunda kalıyor. Gelde demoyu dinleyip birşey anla. Halbuki aynı demo kayıt usta ellerde stüdyoda işlendiğinde kişi bile yaptığı işe şaşırıp kalacak.

Seviniyorum nedenmi? Zira bu forumda ne kadar bilinçli insanların olduğunu görmek ülkemizdeki bu müzik türünün geleceği için hala bir şans olduğunu gösteriyor.

90 lı yıllarda ortaya çıkan grup kurma ve gitar çalma furyası (ki bu ağırlıklı olarak bana göre Guns n Roses ın çıktığı yıllara denk geliyor) sonunda ülkemizi bir müzik çöplüğüne dönüştürdüğüne inanıyorum. O yıllarda şöyle diyalogları çok yaşadım.

Örnek : "Semih oğluuum sendemi gitar çalmaya başladın lan.. Ne alakan var senin Rock müzikle!!!! Nerden çıktı şimdi bu iş???"

Cevap ise net ve açık : "Öyle deme olummm acaip piyasa yapıyor.. Gitar çalıyorum deyince kızlar acaip tav oluyor..Dün iki tanesiyle tanıştımm bu sayede vs. vs."

Böyle böyle Türkiye gitarist ve müzik grubu çöplüğüne döndü. Bu insanlar üniversite veya lise çevresinde gruplar kurdular. Dedikleri gibi piyasalarını yaptılar bu işin kendi tabirlerince kaymağını yediler ve işlerini döndürdüler...

Ülkemizde yıllarca gözlemlediğim kadarıyla üç veya daha fazla olabilecek kategoride amaç edinmiş müzisyen var..

1-Bu işi hakikaten yapmak isteyen çabalayan ve sonuçta başarılı veya başarısız olanlar

2-Sırf popülariteden hoşlandığı için müzik yapanlar

3-Ne amaçla müzik yaptığını bilmeyen. Öyle rüzgarına akışını doğru yol alan, kendilerine amaç ve ideal oluşturmak için müzikten medet umanlar


Şimdi bu forumda 1. kategoride oldukça fazla insan olduğu için çok mutluyum.

2. kategoride olan insanların bu foruma zaten pek takılacağını sanmıyorum.. Ama bunların sayısını yabana atmayın. Piyasa bunlardan kaynıyor.

3. kategori bence en vahim kesim. İşte asıl müzik çöplüğü bu kesimden çıkıyor. Bu arkadaşlar toplumda edinmeleri gereken yeri kimlikleri ile sağlayamayınca müziğin bu işi kendi adlarına yapacağına inanarak müzik idealleri olduğuna kendilerini bir güzel inandırıp 2 veya 3 ay gitar davul vs. çalıp hemen gurup kurarlar. Ne eğitim ne bir şey hak getire..... Bunlar çok idealist olurlar acaip fikir fabrikasıdırlar müzik fikirleri ile kitap yazarlar Ama gelgelelim maaelesef yaptıkları müzik daha müzikmidir o tartışılır. Bu arkadaşlar ilginçtir hemen bir barda sahne almayı başarırlar. (İşte çöplük oluşmaya başlıyor.) Hadi bir iki de konsere alt gurup olarak çıkmaya başlarlar. Al başına derdi işte...

Sanırsınki geleceğin büyük bir grubu doğuyor. Eeee sonunda ne mi olur?. Şu olur : bu arkadaşların içindeki yetersizliği müzikde kapatamaz ve 3-4 sene sonra müziği bırakırlar. Yerine çoktan onlarca bu tip kurulmuştur bile. Eeee geldiniz gittiniz kardeşler iyi hoşta içine ettiğiniz kulaklarımın tazminatı kim ödeyecek

En iyi örneği kardeşimdir. Bir ara canı sıkıldı gitar çalmak istedi yardımcı oldum. Hızlandırılmış bir eğitimle 3 ay da bana göre henüz komik bir noktaya gelmeyi başarmıştı ki bir akşam bir baktım. Hayırdır kardiş nereye dedim? Dediki abi gurup kurduk bu gece sahneye çıkacağız.

Bu kardiş ister inanın ister inanmayın 6 ay sahnede kaldı ve insanlar bilir bilmez onu dinleyip iyi olduğuna kanaat getirdiler. Kardeşim daha sonra hevesi geçince gitarı bıraktı.

Yeni başlayanlara haddim olmayarak tavsiyem şu: ne olur yanlış anlamayın naçizane fikirlerim bunlar, bir şey bildiğimden değil ama noolur içinizde müzik isteğini duymadan müziğe atılmayın müzik size şan şöhret piyasa ve ideal kazandırmaz. Müzik ruhu idealisttir evet ama enstrüman çalmakta idealizm veya politika olmaz. Aksi taksirde içinizdeki müzik ateşini hissetmeden sırf başka amaçlarla bu işi yapacağınızı hissediyorsanız bilinki kulaklarımız sizden ahirette davacı olacaktır..

Selamlar...

Tabi bu arada bir yanlış anlaşılma olmasın zira grup kurmak müzik yapmak isteyenlerin şevkini kırmış olmıyayım. Ben diyorumki eğer yukarıda belirttiğim gereksiz amaçlarla bile grup kurmuşsanız oturun bir düşünün ve kendinizi en azından değiştirmek ve müzik adamı olmak için neler yapmak gerektiğine odaklayın. Ben böyle yazdım diye beni de müzikadamı falan sanmayın ben müzikadamı olabildimmi emin değilim ama iyi bir dinleyici olarak yazdığımı kabul edin bunları.

Aynen 3 dediğini ilk gruba girdiğimizde yaptık boyunmuzun ölçüsünüde aldık.Şimdi gene gruba gel deseler gitmem çünkü kendimi yeterli görmüyorum.Yalnız bi sahne tecrübesi lazım insana biraz amatör maceralar insana iyi geliyor.

milet benim paylaşmak istediğimşey daha doğrusu yardım istiyorum bende 10 senedir gitarla uğraşıyorum günde 8 saat ortalama bi çok gitaristin çaldığı şekilde çalmaya çalıştım sadece teknik ve hıza önem verdim yani 10 sene dir hızlı sollolar atmak için kastım çok zaman harcayarak ama artık gitara küstüm gibi bişey oldu yani çaldığım beni etkilemiyor

Arkadaşlarım eve geldiğinde benden gitarımla pop çalmamı istiyorlar. Türkçe pop ya ben istemiyorum benim bir tarzım var ben yabancı rock ve blues severim. Çaldığım şarkıları anlamıyorlar deli oluyorum. Artık eve gelenlere çalmıyorum benim öyle birilerine hava atayım diye bir derdim yok onun için hep tek başıma çalıyorum artık. kız olayına gelince ben malmsteenden kısa bir solo attım hiç biri bir şey anlamadı halbuki ben o soloya ne kadar çalışmıştım. Bir arkadaşım alıyor eline klasik gitarı müziği katlederek 3- 5 basit akorlu bir parça çalıyor kızlar (erkeklerde) onu beğeniyorlar. O yüzden karar verdim ki müziği kendim için yapıyorum kimseyi beğendirme çabasına girmiyorum. Ben böyle mutluyum :utandim

ya aslında pop müzik yapmayanlardan hoşlanmıyoruz değil olay.en azından türkiye'deki pop sample destekli arabesk haline gelmiş durumda.dünyada da böyle.yani ona bakılırsa sting falan da pop sayılır ancak kalitlei şarkıları vardır.yani isim tartışması yapmak saçma burada zaten.yani tür ne olursa olsun önemli olan kalitedir bence.ki bir insan bir işe düzgün bir emek harcadığında kalite kendiliğinden ortaya çıkıyor.


bu iki günlük" kumsal gitaristleri" ne ben de en az sizin kadar uyuzum ayrıcayani gitarın yıllarca emek verilecek,standart kas koordinasyonumuzun bir parçası haline gelecek birşey olduğunu bilmiyorlar.okulda çıkıp mor ve ötesi çalmakla da müzik yapılmıyor.ha müzik yapmak derken birçok kişi beste yapmaya yeteneksiz ya da cesaretsiz.bu da çok büyük bir eksik.yani başkalarının şarkılarını çalmak nereye kadar?

Mastitis demiş ki:

kız olayına gelince ben malmsteenden kısa bir solo attım hiç biri bir şey anlamadı halbuki ben o soloya ne kadar çalışmıştım.

Hepsini görmek için tıklayın...

Allah müstahakını vermesin Mastitis yerelere yattım burda gülmekten alem adamsın valla...Süpersin süpeeeerrrr...

Kızma Mastitis çok sempatik buldum yazdğını çok hoşuma gitti de o yüzden özellikle alıntı yaptım...

Mastitis demiş ki:

Arkadaşlarım eve geldiğinde benden gitarımla pop çalmamı istiyorlar. Türkçe pop ya ben istemiyorum benim bir tarzım var ben yabancı rock ve blues severim. Çaldığım şarkıları anlamıyorlar deli oluyorum. Artık eve gelenlere çalmıyorum benim öyle birilerine hava atayım diye bir derdim yok onun için hep tek başıma çalıyorum artık. kız olayına gelince ben malmsteenden kısa bir solo attım hiç biri bir şey anlamadı halbuki ben o soloya ne kadar çalışmıştım. Bir arkadaşım alıyor eline klasik gitarı müziği katlederek 3- 5 basit akorlu bir parça çalıyor kızlar (erkeklerde) onu beğeniyorlar. O yüzden karar verdim ki müziği kendim için yapıyorum kimseyi beğendirme çabasına girmiyorum. Ben böyle mutluyum :utandim

Hepsini görmek için tıklayın...

3-5 akor basıp şarkı söyleyenleri aşağılamış oluyosun ama, sanki onların kendilerini kanıtlama derdi var? adam ondan zevk alıyo çalıp söylüyor, ağustos böceği gibi, otur sen de öğren pop şarkıları, söyle ortamlarda, her ortama uyum sağla,

Yok abi niye kızayım ama durum buydu işte inanın bunlardan çok etkileniyorum gitardan soğutuyorlar beni emeğimin karşılığında bir kere çok güzel çalıyorsun sözünü duyamadım ben. Kötü çalmam 2 senedir günde 3 saatimi ayırıyorum bu işe ama karşılığı bu umarım bir gün benide anlayan çıkar. :icelim

Mastitis demiş ki:

Arkadaşlarım eve geldiğinde benden gitarımla pop çalmamı istiyorlar. Türkçe pop ya ben istemiyorum benim bir tarzım var ben yabancı rock ve blues severim. Çaldığım şarkıları anlamıyorlar deli oluyorum. Artık eve gelenlere çalmıyorum benim öyle birilerine hava atayım diye bir derdim yok onun için hep tek başıma çalıyorum artık. kız olayına gelince ben malmsteenden kısa bir solo attım hiç biri bir şey anlamadı halbuki ben o soloya ne kadar çalışmıştım. Bir arkadaşım alıyor eline klasik gitarı müziği katlederek 3- 5 basit akorlu bir parça çalıyor kızlar (erkeklerde) onu beğeniyorlar. O yüzden karar verdim ki müziği kendim için yapıyorum kimseyi beğendirme çabasına girmiyorum. Ben böyle mutluyum :utandim

Hepsini görmek için tıklayın...

Aynı dert bendede var. Ama ben hızlı birşeyler çalınca etkileniyolar (10-15 sn.) sonra yine bana demet akalın çal, yalın çal. hhhrrhrhrrr Atlatıyosun böle nası anlatayım, kızı çevirip gita........ . Bende böyle mutlu olmaya başladım, kimseyede çalmıyorum artık.

Evet arkadaşım aynı durum bendede var işte Anladımki insanlar pop tarzı şarkıları seviyor biz azınlıktamı kalıyoruz nedir :bilmem Ben gitarı kendi evimde çalıyorum annemin babamın yanında çalınca onlarda beğenmiyorlar bu yüzden bu konularda parasal destekte vermiyorlar boşa uğraş olarak görüyorlar clean tonda sorun yokta distortionı açınca ipler kopuyor hemen sesini kıstırıyorlar sesi açık olmadığı halde. Ben çok istedim bir gibson veya ibanez gitarım olsun ama para olduğu halde almadılar. Bende biriktirdiğim paralarla slammer aldım manyetik taktırdım. güzel oldu şimdilik. Neyse artık kendi paramla alırım yaza sütaşta çalışıcam para biriktiririm. Önümde daha çok yol var :cigara hepinize başarılar

:kustum
bir gitaristin hayatı şu şekildedir aslında:önce alal alade müzik dinlemekten diğer yaptığı şeylerden daha çok zevk aldığının farkına varır. müziğe herşeyden çok zaman ayırır ve daha sonra gerçek olanı, metal müziği keşf eder :twisted: en kısa zamanda hambucker'lı bi elektro gitar bulur; önce sağ elini adam eder ve ritm olayını halleder sonra kabına sığmaz hale gelir, sololara da el atar artık o bi gitaristtir her an virtiöz olabilir 8)

İlginçtir, yazın izmir'deyken arkadaşalarla sahilde oturuyorduk. 2 kişi falan gitar çalıyordu pop değildi ama akor tarzı akustik gitar ağırlıklı şarkılardı. Bir kız durduk yere sordu sen de gitar çalmıyo muydun diye bana. Evet dedim bi de ben öyle şarkılar bilmem fazla dedim falan neyse... Aldım elime gitarı neo-klasik tarzda bişiler çaldım daha doğrusu solo attım. Kız hasta oldu aynen dediği de "hah şöyle yaa azcık müzik dinleyelim" idi. Tabi kız müzikoloji öğrencisiydi bu yüzden de olabilir ama olsun... Her kız kumsal gitaristlerine bakmıyormuş demek ki