Çocukluk Korkularımız

Çocukken, korktuğunuz çok sayıda şey var mıydı?

  • Her çocuk gibi korktuğum şeyler vardı tabi ki, ama abartılacak kadar da değil.

    Oylar: 0 0.0%
  • Pek de yoktu. Çok az şeyden korkardım, onlar da bahsetmeme dahi gerek olmayacak önemsiz şeylerdi.

    Oylar: 0 0.0%

  • Toplam oy veren
    1,266
rebelde_gokhan demiş ki:
bende küçükken şeytan filminin türk versiyonunu izlemiştim izlerken ailecek gülünmüştü ama ben ya benimde içime girer korkusuyla 3 ay felan dogru düzgün yatamamıstım

ben ilk okul 3 e gidiyordum, öğlen vakti izledim o filmi, ve geceleri korkmaya başladım :D

Teksoyun bir bölümünde bir adam vardı mor ötesi ışıkta parlıyordu...apartmanda ışık sönünce aklma direk o gelirdi ve korkardım tabi...

bir de eskiden levend kamyonlar vardı, dızzt dızzt diye ses çıkarırlardı onlardan da korkardım :LOL:
 
benim çocukluğumdaki en büyük korku ramazan davulcusuydu. uzaktan ağır ağır yaklaşan davulun sesi aralarda davulcunun bağırışları of of yaş 23 hala biraz korkarım duyunca :)
 
gök gürültüsü ve karanlıktan hala korkarım..evde yanlızsam tüm ışıklar mutlaka açık olur odalarda ve televizyon falan sabaha kadar açık kalır ki uyuyabileyim..onun dışında bebekliğimde Atatürk'ten çok korkarkmışım :) ne zaman heykelini görsem ağlamaya başlarmışım..ta ki kim olduğunu anlayacak yaşa gelene kadar.. ;)
 
Ailemle biryere gittiğimizde beni unutup gideceklerinden korkardım ne alaka ama oyle iste :D

Birde İzmirde tam tren yolunun karşısında otururduk (karşıyaka-bostanlı) ne zaman tren gecse raylardan fırlayıp eve girecekmis gibi gelirdi o yüzden camlardan uzak dururdum sanki koca tren eve girse sadece cama vuracakmış gibi ne salakmışım ulen 8O
 
:D benim çocukluğum da İzmir de geçti. Genç ebeveyn sahibiyim, bu yüzden çok müzdarip oldum. İzmir in açıkhava sinemaları meşhurdur, beni de götürürlerdi sağolsunlar ama her sinema dönüşü 'gelme bizimle biz seni çingenelerden aldık' diye ağlatırlardı beni :x çok korkardım o zaman acaba doğru mudur diye :D
 
Çocuklukdan beri palyaçoları sevmem ben mesela hep bir ürkütücü tipleri vardır gibi gelir küçükken bir kaç kez korkup kaçtığımı biliyorum hatta ağlayıp ortalığı birbirine kattığımıda :)

Sebebi küçük yaşta izlenmiş korku filmleri ya da üzerine çizilmiş o sahta gülümsemede olabilir .. Ama hala sevmem ben palyaçoları ..
 
babanem beni torbalı diye bişeyle korkutuyodu uyumadığım yemek yemediğim zaman falan.. üff çok korkuyodum ya. bide bozacıdan korkardım. booozaaaaaaaa diye bağırırdı... :D halada ayağımı yataktan aşşağı sarkıttığım zaman altından biri çıkıp ayağımı tutucakmış gibi olur :LOL:
 
ben genelde kıllı yaratıklardan korkardım haha:) bana oyuncak alırlar böle ayıcıklar filan kıllarından kokardım :LOL:
 
eğer bi film seyrettiysem ve içinde korktucu bişi geçtiyse tuvalete gidemezdim daha dorusu giderdimde kapağı açtıımda içinden bi canavar çıkacağını düşünürdüm :D
 
acelya demiş ki:
tinklebell demiş ki:
en büyük korkum ezan sesiydi, ayrıca gece cami falan görmeye dayanamıyordum. birde yaklaşık bir ay boyunca devamlı tekrarını gördüğüm bir rüya vardı(elbetteki korkunç), kimseyle paylaşmamıştım gördüğümü ama bazı geceler uyumak istemiyorum artık diye ağlıyordum :?
ezan sesi benimde çocukluk kabusumdu bi dönem sürekli sabah ezanından bir iki dakika önce hiç bi neden yokken uyanırdım ortalıkta hiç ses olmazdı sonra bi ezan sesi acayip korkardm nedenini bilmiyorum ama sabah ezanları hala ürkütür beni çocukluktan kalan bişey sanırım...

tek yaşayan olduğumu sanıyodum değilmişim 8O
babaannemin evinde kaldığımda ben de hep sabah ezanı başlamadan hemen önce uyanıp yattığım yerde 5dk boyunca korkardım ama hoşuma giden bi korkuydu o. :roll:

tabii.... bununla sınırlı değildi benim korkularım :LOL:

aynı zamanda ayak bileklerimi yakalamak üzere yatağın altında, ayağa kalkmamı bekleyen görünmeyen bi güç vardı sanki. :twisted:

bi de bi de şeyden korkardım... örümböcek!! :LOL: ama korkunun üstüne gitmek denir ya onu denedim şimdi çok iyi aramız. (yine de fazla samimi olamamak lazım, pis ısırıyolar)

en aptalca korkum kim olduklarından bahsetmiceğim bi evli komedyen çiftle ilgiliydi. niye korkuyodum ki onlardan :D ne tuhaf bi histi o.. hem korkardım hem tv,de izlerdim. 8O

bi de aslında korkmadığım ama konuyla ilgili gibi çok hoşuma giden bi durum vardı: duvardan sesler duyardım her gece yatağıma uzandığımda (duvardanmış seslerin yalancısıyım öyle diyolardı işte) artık hayal gücü mü dersiniz şizofreni mi bilemem :roll:
 
uyurken kulağım örtülmezse uyuyamazdım..ne kadar sıcak olursa olsun yine de kulağımı kapatmalıydım..niye bilmiyorum...hala da devam eder bu huy...
 
hamam böceklerinden feci korkardım cünkü kücükken banyoda kafama kocaman bi hamamböceği konmus biraz da gezinmişti oralarda çığlık atmaktan boğazım yırtılmıstı gerci yine kafama konsa kocaman bi böcek bağırırım da :LOL: bi de karanlıktan cok korkardım hala korkarım....
 
Diyecek bir sözünüz yoksa lütfen gereksiz ve anlamsız postlar yollamayınız. Kişisel sohbet içeren mesajlar derhal çöp tenekesine yollanacaktır. Kişisel sohbetleriniz için özel mesaj fonksiyonunu ya da irc.turkrock.com adresini kullanınız. Tüm bunlardan önce forum kurallarını okuyunuz.

Başlık temizlenmiştir.
 
En korktuğum köpek 28 yaşıma geldim hala korkarım :) en ufağından sevimlisine kadar , acayip bir duygu yenemiyorum sanırım bundan sonra da böyle olacak :)

korku filmi izleyemem kesinlikle bakamıyorum ... (hala bakamıyorum)

hamam böceklerinden korkardım, terliğimin içinde ayağımla ezmiştim onun etkisinden uzun süre kurtulamamıştım ...

gökgürültüsü kabusumdu ...

cenazeye gitmiştim hiç unutamıyorum onu , ölünün yüzü dün gibi aklımda annemi esir etmiştim aylarca wc ye bile gidemiyordum :)

ya ne çok varmış neyse yeter bukadar :)
 
Geri
Üst