Cahit Sıtkı Tarancı

Yolun yarısının 35 olduğunu söyleyip 46 yaşında ölen... İlk aşklar, ölümler, yalnızlıklar, özlemler, ayrılıklar, uykusuzluklar ve birçok konu hakkında muhteşem şiirler yazan, en sevdiğim şair olmakla beraber en sevdiğim 3 şiirden birinin de yazarı olan edebiyatçımız...
 
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.
 
ne doğan güne hükmüm geçer,
ne halden anlayan bulunur,
ah aklımdan ölümüm geçer,
sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

ve gönül, tanrısına der ki;
-pervam yok verdiğin elemden,
her mihnet kabulüm,
yeter ki
gün eksilmesin penceremden!
 
Haydi abbas vakit tamam
Akşam diyordun işte oldu akşam
kur şu cılıngır sofrasını
dinsin bu baş agrısı

dizeleriyle kafa cekerdık be ...
 
Geri
Üst