Albüm yeni çıktı malum. İk izlenimim = Albüm müthiş !!! Murat İlkan, rahatsızlığının ardında bomba gibi dönmüş ! Gitarist Erdem Karaman adeta Kiko Louirerio'nun Türkiye şubesi gibi çalıyor, daha önce demo olarak internette dinlediğim (galiba adı "Sins of Our Fathers" idi) şarkısı artıik Murat İlkan'ın vokalleri ile "Merhaba" olmuş, albümün açılış şarkısı. Majör tonda "a capella" ile giren bir parça, vokallerde bariz bir biçimde "Yes" etkisi var, gitarlar ile birlike Angra ve "Images..." dönemi Dream Theatre etkisi geliyor buram buram.
İlk şarkıdaki enstrümanların uyumu olağanüstü; unisonlar, gitar-klavye atışmaları... Erdem Karaman'ın ne kadar müthiş çaldığını daha önce cover grubu ile canlı izleyenler biliyordur zaten, ama diğer müzisyenler de aşağı kalmıyorlar. Davulda Aykan İlkan, klavyede Mesut Uçar, basta Erdem Ulubaş... bir parçada da Ilgın Ayık kemanı ile eşlilk etmiş.
Albümü yeni dinliyorum, biri İngilizce toplam 7 parça var, ilk şarkıdan sonrası da aynı enerji ve icra kalitesi ile devam ediyor. İKinci parça Yaramaz Çocuk, çok kuvvetli bir nakarata sahip. Karaman'dan bu kez daha Malmsteenvari, Frigya tınılarında takılan bir solo var. Üçüncü parça "Mirror Mirror" gümbür gümbür gitarlar ile giren, karanlık bir modda yazılmış bir parça, ancak nakaratta birden havası açılıyor. Biraz "Under a Glass Moon" havası aldım... Dördüncü parça Fanus, piyano eşlikli bir ballad olarak giriyor, Murat İlkan önce bir miktar peslerini kullanıyor, değişik tınlamış, biraz Geoff Tate'i anımsatıyor tabii
Diğer parçaların aksine, burada karmaşık rtimler ve unisonlar yok, Karaman'da melodik ve çok hoş bir solo çalmış. Beşinci parça "Dil" , orta tempoda, ritkmik olarak da, sözleriyle de dikkat çekici bir parça.
Son iki parçanın ikisi de 3:30 dk civarında; albümün en kısa parçaları. Ama ikisi de yine akılda kalıcı ve usta işi şarkılar. "Yalan"ın solosunda Karaman daha cazvari bir tınıyla, diyatonik olmayan akorların da yer aldığı bir akor dizisi üzerine çalmış. Nispeten daha kısa ama çok keyifli bir solo var. Son parça Sen ve Ben, sanırım sadece akustik gitar ve keman eşliğiyle icra edilmiş, dingin bir ballad.
Bu tarz ile ilgilenen herkese tavsiyem, derhal albümü alın ! Türkiye'de bu tarz müzik için bundan sonraki standartları belirleyecek olan albüm bu olacak bence.
Şu an itibariyle duyabildiğim tek sıkıntı, bazı yerlerde özellikle vokalin fazla reverb altında biraz geride kalması, çok daha önde, "in your face" bir sound tercih edilebilirmiş. Aynı sıkıntı bazen enstrümanlarda da göze çarpıyor. Ama bu haliyle de prodüksiyon hiç fena değil. İlkan pek çok yerde bol miktarda overdub kullanmış vokallerde, bu da çok dolu ve usta işi tınlayan bir vokal soundu katıyor parçalara.
Ne yazık ki bu tarz için biraz kısa bir albüm, 30-35 dakika civarında sadece...
Murat İlkan'dan böyle şeyler gelmeye devam etsin diyorum !
İlk şarkıdaki enstrümanların uyumu olağanüstü; unisonlar, gitar-klavye atışmaları... Erdem Karaman'ın ne kadar müthiş çaldığını daha önce cover grubu ile canlı izleyenler biliyordur zaten, ama diğer müzisyenler de aşağı kalmıyorlar. Davulda Aykan İlkan, klavyede Mesut Uçar, basta Erdem Ulubaş... bir parçada da Ilgın Ayık kemanı ile eşlilk etmiş.
Albümü yeni dinliyorum, biri İngilizce toplam 7 parça var, ilk şarkıdan sonrası da aynı enerji ve icra kalitesi ile devam ediyor. İKinci parça Yaramaz Çocuk, çok kuvvetli bir nakarata sahip. Karaman'dan bu kez daha Malmsteenvari, Frigya tınılarında takılan bir solo var. Üçüncü parça "Mirror Mirror" gümbür gümbür gitarlar ile giren, karanlık bir modda yazılmış bir parça, ancak nakaratta birden havası açılıyor. Biraz "Under a Glass Moon" havası aldım... Dördüncü parça Fanus, piyano eşlikli bir ballad olarak giriyor, Murat İlkan önce bir miktar peslerini kullanıyor, değişik tınlamış, biraz Geoff Tate'i anımsatıyor tabii
Diğer parçaların aksine, burada karmaşık rtimler ve unisonlar yok, Karaman'da melodik ve çok hoş bir solo çalmış. Beşinci parça "Dil" , orta tempoda, ritkmik olarak da, sözleriyle de dikkat çekici bir parça.Son iki parçanın ikisi de 3:30 dk civarında; albümün en kısa parçaları. Ama ikisi de yine akılda kalıcı ve usta işi şarkılar. "Yalan"ın solosunda Karaman daha cazvari bir tınıyla, diyatonik olmayan akorların da yer aldığı bir akor dizisi üzerine çalmış. Nispeten daha kısa ama çok keyifli bir solo var. Son parça Sen ve Ben, sanırım sadece akustik gitar ve keman eşliğiyle icra edilmiş, dingin bir ballad.
Bu tarz ile ilgilenen herkese tavsiyem, derhal albümü alın ! Türkiye'de bu tarz müzik için bundan sonraki standartları belirleyecek olan albüm bu olacak bence.
Şu an itibariyle duyabildiğim tek sıkıntı, bazı yerlerde özellikle vokalin fazla reverb altında biraz geride kalması, çok daha önde, "in your face" bir sound tercih edilebilirmiş. Aynı sıkıntı bazen enstrümanlarda da göze çarpıyor. Ama bu haliyle de prodüksiyon hiç fena değil. İlkan pek çok yerde bol miktarda overdub kullanmış vokallerde, bu da çok dolu ve usta işi tınlayan bir vokal soundu katıyor parçalara.
Ne yazık ki bu tarz için biraz kısa bir albüm, 30-35 dakika civarında sadece...
Murat İlkan'dan böyle şeyler gelmeye devam etsin diyorum !
Son düzenleme:
