Taşkafa Ve Bay Ukala'nın Hikayesi...

(!)

Duygularımda kemik erimesi var galiba.Her geçen gün bir şeyler eriyor yok oluyor benliğimde.Kalpgözümde de renk körlüğü başlamış olmalı.
vicdanımın,mantığımın tersine düşen yolları seçiyorum hep.o yollar labirente dönüşüyor bulamıyorum kendimi.''hiç''liğe doğru sürükleniyorum.Herneyse acındırmıyorum ki kendimi tam tersine kahkaha atıyorum resmen sen bu yazıyı okurken.Kendi yazdığıma gülmekten geberiyorum.
Bir de gece olunca daha bi başka oluyorum bu aralar.Mesela şimdi kovboy filmlerindeki gibi ipi sallayıp yıldızların boynuna geçirmek ve yeryüzüne devirmek istiyorum.çok garip değil mi?
neyse bu kadar yazdığım yeter beni anlayacağını düşünmüyorum bunu okuyan insanoğlu,bu yüzden de son veriyorum yazdıklarıma ama giderayak birazdaha delirteyim seni.
yazımın sonuna nokta koymuyorum nokktalı ''bir gül'' koyuyorum.dikenleri yok velakin ünlemden oluşan çivileri var.yazıyı takip eden parmaklarına veya gözlerine batmasından değil ruhuna batmasından kork...
hadi eyvallah..!

-sonuna parantez içinde ünlem konulacak cümlelerim var benim/23.04.15-BAY UKALA
 
Geri
Üst