Bugün sizlere Keith Merrow signature model KM-6 ve KM-7 övmek istedim, epeydir aklımdaydı da yazamamıştım:
KM-6 süper ama özellikle KM-7, 7 telli olarak çaldığım tartışmasız en iyi gitar hatta itiraf etmek gerekirse 6 telliler dahil çaldığım en rahat ve keyifli 5 gitardan biri. Bu bizzat sahip olduklarım arasında yoksa arkadaşın bilmemne gitarını çalmışımdır da belki o daha iyidir, 2 saat çalmayla yorum yapamam o yüzden şunu denedin mi ki sallıyorsun demeyin – kendi tecrübem dahilinde yazıyorum. Zaten rahatlıktan ve çalma keyfinden bahsediyorum, kriteri sadece benim keyfim olabilir.
Önce KM-6.
Gövde komple swamp ash, sap ise 3 parça maple. Fretboard ebony ki bu zaten benim için tercih sebebi – parlak parlak cısıl cısıl ama sert tonlar için. Ben acaip memnun kaldım, beğenen beğenmeyen olur, ağaç özellikleri tartışacak değilim. Bu arada swamp ash oldukça hafif, tonda hissedilir bir olumsuz etkisi yok ve gitar tüy gibi hafif.
Extra jumbo fret’lerin paslanmaz çelik olması biraz alışma süreci gerektirebilir ama uzun vadede (eğer satmazsam) fret aşınması gibi bir derdim olmayacak, o iyi. Bir de fretler biraz yüksek gibi, hafif bir scallopped havası da veriyor. KM-7 için öyle gelmedi nedense halbuki aynı fretler. Belki radius ve genişlik etkisidir.
Tuner’lar Schecter kilitli. Akort stabilitesi iyi ama bana sanki burgular aşırı kolay dönüyor gibi geldi, sanki elim değse dönecek gibi hissiyatı ama bir sıkıntı da olmadı hiç. İlginç bir his. Köprüde ise Hipshot var, gayet iyi. Tel yüksekliği ayarı için vida ölçüsünü anlamadım yalnız, diğer tüm gitarlarımda kullandığım allen uymadı bu daha küçük sanki, o boyda allen bulamadım normal hırdavatçı tornavida setindeki en küçüklerden birini kullandım.
Tüm Kore Schecter’ler gibi işçilik kalitesi çok iyi, aldığımda en ufak bir sorun görmedim (hala da yok zaten). Satin finish olması çok şık duruyor ama onun da seveni sevmeyeni var, ben de kararsızım. Pişman değilim ama birebir aynı gitar gloss kaplama seçeneğiyle olsa belki onu alırdım. O kadifemsi hissi bazı gün seviyorum bazı gün irrite ediyor...
Gitarın asıl vurucu özelliği KM’un bizzat Seymour Duncan için tasarladığı Black Winter manyetikleri. KM’un kendi tarzından etkileşim olsa gerek, özellikle metal çalarken resmen tertemiz hırlıyor manyetikler (ne demekse). Ton tam olması gerektiği gibi, bass, mid, treble hepsi yerli yerinde. Gitarda ton potu yok ama açıkçası neden yok demedim, zaten karşıyım da gitardan ton vermeye. Tabi bu demek değil ki KM metalci, bu da metal gitarı. Gitar volume’u kısınca veya switch ile single yapınca manyetikleri, çıkan clean ton inanılmaz. Özellikle neck manyetikteki blues’umsu ton (uygun volume ve amfi ayarlarıyla tabi) gerçekten beklentimin çok ötesinde oldu. Tek bir gitar alsan ıssız adaya düşerken, ne olurdu sorusuna cevap olacak birkaç adaydan biri olacak kadar beğendim ben esnekliğini manyetiklerin. KM’un yıllardır zaten manyetik tasarladığı ve ustalığa ulaştığı malum.
Sap 25.5 inch Ultra Thin C. Asıl hoş tarafı compound radius’lu ve ince bir sap, ilk fret 19mm, 12. fret 20mm. Tam sevdiğim tarz. Beyzbol sopası sap sevmiyorum. Bu, Ibanez RG652ahmfx’teki 17/19 mm saptan sonra çaldığım en rahat sap. Powerchord emekçilerine ince gelebilir ama sakin bir ev gitaristi için ben çok sevdim. Mm hesabı ne, anlamadık diyen olursa LP tarzı çoğu gitar için kabaca 20/22 mm yaygındır diyebilirim. Çoğu Ibanez shred tipi gitar da 18/20 gibidir. Misal 2550z en yaygın modellerden biri 18/20 mm. Eclipse var bende sanırım 20.5/22 mm. Yine diyorum ki bunun iyisi kötüsü doğrusu yanlışı yok, benim gibi düz ve ince klavye seviyorsanız ama ritm için biraz da ele avuca gelsin diyorsanız süper bir sap.
KM-7.
Valla hemen hemen aynısı zaten. Farklı olarak satin finish değil, sap 26.5 inch, yine ince profil 19/20 mm. Manyetikler de Nazgul ve Sentient ikilisi. Övdüğüm herşey bu gitar için de geçerli. Bu manyetikler Black Winter gibi çok yönlü değil ama zaten 7 telli gitarla clean ya da blues çalmak da birinci hedef olmaz çok büyük ihtimalle. Üstte de yazdığım gibi KM-7 elimden geçen en iyi 7 telli gitar. Mutlaka butik markaların daha iyi modelleri vardır ama şurada biz bizeyiz, gidip Aristides alıp çalan var mı? Daha önce Jeff Loomis’in 7 telli modellerini de çaldım, özellikle sap kalas gibi kalın geldi bana ama KM-7 adeta kardeşi KM-6 çalar gibi rahat. Fret işaretlerinin ilk 12 frette üstte 12’den sonra da alt kenara yakın olması güzel bir özellik gerçi ben klasik olarak ortada tercih ederdim ama her iki gitarda da alışmak hiç sorun değil – evet fret marker’sız çalamayanlardanım.
Her iki model de Schecter’in C model ailesinden, bu vesileyle C-1 türevleri özellikle Custom’a da buradan selam yollarım zira C-1 Custom’ı da yazacak olsaydım benzer derecede överdim. Yanılmıyorsam Dore’de her iki model de stokta mevcut. Kurdan kaynaklı oynama ve yükseliş için birşey diyemem ama bence Schecter fiyatına değer mi skalasında kesinlikle üstlerde yer alır.
KM-6 süper ama özellikle KM-7, 7 telli olarak çaldığım tartışmasız en iyi gitar hatta itiraf etmek gerekirse 6 telliler dahil çaldığım en rahat ve keyifli 5 gitardan biri. Bu bizzat sahip olduklarım arasında yoksa arkadaşın bilmemne gitarını çalmışımdır da belki o daha iyidir, 2 saat çalmayla yorum yapamam o yüzden şunu denedin mi ki sallıyorsun demeyin – kendi tecrübem dahilinde yazıyorum. Zaten rahatlıktan ve çalma keyfinden bahsediyorum, kriteri sadece benim keyfim olabilir.
Önce KM-6.
Gövde komple swamp ash, sap ise 3 parça maple. Fretboard ebony ki bu zaten benim için tercih sebebi – parlak parlak cısıl cısıl ama sert tonlar için. Ben acaip memnun kaldım, beğenen beğenmeyen olur, ağaç özellikleri tartışacak değilim. Bu arada swamp ash oldukça hafif, tonda hissedilir bir olumsuz etkisi yok ve gitar tüy gibi hafif.
Extra jumbo fret’lerin paslanmaz çelik olması biraz alışma süreci gerektirebilir ama uzun vadede (eğer satmazsam) fret aşınması gibi bir derdim olmayacak, o iyi. Bir de fretler biraz yüksek gibi, hafif bir scallopped havası da veriyor. KM-7 için öyle gelmedi nedense halbuki aynı fretler. Belki radius ve genişlik etkisidir.
Tuner’lar Schecter kilitli. Akort stabilitesi iyi ama bana sanki burgular aşırı kolay dönüyor gibi geldi, sanki elim değse dönecek gibi hissiyatı ama bir sıkıntı da olmadı hiç. İlginç bir his. Köprüde ise Hipshot var, gayet iyi. Tel yüksekliği ayarı için vida ölçüsünü anlamadım yalnız, diğer tüm gitarlarımda kullandığım allen uymadı bu daha küçük sanki, o boyda allen bulamadım normal hırdavatçı tornavida setindeki en küçüklerden birini kullandım.
Tüm Kore Schecter’ler gibi işçilik kalitesi çok iyi, aldığımda en ufak bir sorun görmedim (hala da yok zaten). Satin finish olması çok şık duruyor ama onun da seveni sevmeyeni var, ben de kararsızım. Pişman değilim ama birebir aynı gitar gloss kaplama seçeneğiyle olsa belki onu alırdım. O kadifemsi hissi bazı gün seviyorum bazı gün irrite ediyor...
Gitarın asıl vurucu özelliği KM’un bizzat Seymour Duncan için tasarladığı Black Winter manyetikleri. KM’un kendi tarzından etkileşim olsa gerek, özellikle metal çalarken resmen tertemiz hırlıyor manyetikler (ne demekse). Ton tam olması gerektiği gibi, bass, mid, treble hepsi yerli yerinde. Gitarda ton potu yok ama açıkçası neden yok demedim, zaten karşıyım da gitardan ton vermeye. Tabi bu demek değil ki KM metalci, bu da metal gitarı. Gitar volume’u kısınca veya switch ile single yapınca manyetikleri, çıkan clean ton inanılmaz. Özellikle neck manyetikteki blues’umsu ton (uygun volume ve amfi ayarlarıyla tabi) gerçekten beklentimin çok ötesinde oldu. Tek bir gitar alsan ıssız adaya düşerken, ne olurdu sorusuna cevap olacak birkaç adaydan biri olacak kadar beğendim ben esnekliğini manyetiklerin. KM’un yıllardır zaten manyetik tasarladığı ve ustalığa ulaştığı malum.
Sap 25.5 inch Ultra Thin C. Asıl hoş tarafı compound radius’lu ve ince bir sap, ilk fret 19mm, 12. fret 20mm. Tam sevdiğim tarz. Beyzbol sopası sap sevmiyorum. Bu, Ibanez RG652ahmfx’teki 17/19 mm saptan sonra çaldığım en rahat sap. Powerchord emekçilerine ince gelebilir ama sakin bir ev gitaristi için ben çok sevdim. Mm hesabı ne, anlamadık diyen olursa LP tarzı çoğu gitar için kabaca 20/22 mm yaygındır diyebilirim. Çoğu Ibanez shred tipi gitar da 18/20 gibidir. Misal 2550z en yaygın modellerden biri 18/20 mm. Eclipse var bende sanırım 20.5/22 mm. Yine diyorum ki bunun iyisi kötüsü doğrusu yanlışı yok, benim gibi düz ve ince klavye seviyorsanız ama ritm için biraz da ele avuca gelsin diyorsanız süper bir sap.
KM-7.
Valla hemen hemen aynısı zaten. Farklı olarak satin finish değil, sap 26.5 inch, yine ince profil 19/20 mm. Manyetikler de Nazgul ve Sentient ikilisi. Övdüğüm herşey bu gitar için de geçerli. Bu manyetikler Black Winter gibi çok yönlü değil ama zaten 7 telli gitarla clean ya da blues çalmak da birinci hedef olmaz çok büyük ihtimalle. Üstte de yazdığım gibi KM-7 elimden geçen en iyi 7 telli gitar. Mutlaka butik markaların daha iyi modelleri vardır ama şurada biz bizeyiz, gidip Aristides alıp çalan var mı? Daha önce Jeff Loomis’in 7 telli modellerini de çaldım, özellikle sap kalas gibi kalın geldi bana ama KM-7 adeta kardeşi KM-6 çalar gibi rahat. Fret işaretlerinin ilk 12 frette üstte 12’den sonra da alt kenara yakın olması güzel bir özellik gerçi ben klasik olarak ortada tercih ederdim ama her iki gitarda da alışmak hiç sorun değil – evet fret marker’sız çalamayanlardanım.
Her iki model de Schecter’in C model ailesinden, bu vesileyle C-1 türevleri özellikle Custom’a da buradan selam yollarım zira C-1 Custom’ı da yazacak olsaydım benzer derecede överdim. Yanılmıyorsam Dore’de her iki model de stokta mevcut. Kurdan kaynaklı oynama ve yükseliş için birşey diyemem ama bence Schecter fiyatına değer mi skalasında kesinlikle üstlerde yer alır.
