Birçok ünlü müzisyenin (Billy Sheehan, Miles Davis, John Mclaughlin) çeşitli konuşmalarında söylediği, benim de sonuna kadar katıldığım görüş: tüm bu kimyasalların içerikte değil algıda değişiklik yapması, siz eğer müziksel ya da anlatımsal yeterliliğe ulaşmamışsanız ne alırsanız alın dikkate değer birşey ortaya koyamazsınız (ha kafa iyiyken koyduğunuzu düşünürsünüz, o başka 😉 )... bu konuda özellikle Billy Sheehan'ın çok ayrıntılı bir konuşması vardı... Miles Davis otobiyografisi ve bu röportajı aramanızı öneririm.
Caz müziğin, daha doğrusu bop'ın canlı olduğu yıllarda neredeyse tüm müzisyenlerin eroin kullandığı ve birçok yaratıcı müzisyenin 30 yaşını göremedikleri düşünülürse, ilaç kullanımının katkılarını başka bir açıdan tartışmak gerekebilir...
Müziğin tüketim aracı haline gelerek anlamını kaybettiği, ekipman almanın, seçmenin zor; müziği icra etmenin pratik birçok nedenle güçleştiği bugünlerde herhalde yapılacak en son uygun şey, "yaratıcılığı arttırmak" bahanesiyle herhangi bir "drug" kullanmak olacaktır...
Steve Vai'nin, Frank Zappa'dan yaptığı bir alıntıyı yazayım bitirirken: Zappa'ya soruyorlar "Tüm bu kayıt ekipmanını vb. nasıl alabildin?" diye, ustanın cevabı "Simple, I don'do coke" oluyor (koka kola içmezmiş sanırım 😉 )