Ne tarz bir grup o da önemli?
Grup elemanlarıyla samimi olmanın avantajları da var dezavantajları da. Avantajı daha fazla tabi ki.
Beste ya da cover çalışmalarında her enstrumanist tek başına metronom üzerine çalabiliyor olmalı stüdyo öncesi.
Stüdyoda davulcu tuşesini sounda göre ayarlayabiliyor olmalı, gitaristler tarzlarına uygun tonu ego yapmadan, kendi sevdiği tonu seçmeden sounda yedirmeye çalışmalı, bu konuda yeterliliğe sahip olmalı.
Vokal kendi işini hakkıyla yapabiliyor olmalı.
Ayrıca grubun her elemanının müzikal düşüncesi uyumlu ve aynı olursa, asıl o gruptan hayır gelmez. Tek düzelikten kurtulamaz, olmaz o iş.
Benim gruplardan birinde şöyle bir dağılım var; bir eleman folk ve duygusal melodileri çok seviyor ve onu yaratıyor. Bir eleman duygusal ve karanlık melodileri ve riffleri seviyor, öyle istiyor. Bir eleman, gasz riff ve melodileri seviyor. Ben pek duygusal olamayarak rifflerde karmaşa ve melodilerde sadistik, saykodelik saçmalamaları seviyorum.
Hepimiz, ego yapıp kendi isteğimizi tutturursak, bu işin olmayacağı apaçık ortada. Fakat, ego yapmak yerine herkes kendi karakterini, müziğe yedirirse, o zaman iş çıkar o zaman müzik olur. Herkesin aynı karakterde olması da dinleyiciye değil sadece müzisyene zevk verir. Profosyonellik biter.
diye düşünüyorum.