Dün işe giderken, ne dinleyeyim ne dinleyeyim diye elimde iPodu karıştırırken W.A.S.P.ta kara kıldım ve başladım dinlemeye (Başlığı da dün akşam açacaktım, Diablo oynamaktan fırsat kalmadı*). Giderken hitleri dinledim, dönüş yolunda da full-albüm dinleyeyim dedim ve yıllar sonra B.A.D. tınladı kulağımda. Nakaratına geldiğim o an ise bir aydınlanma yaşadım, beynim kıvrıla kıvrıla düğüm oldu: "Ya nasıl da yemişiz bunları yıllarca!" diye. Bi insan hiç mi özen göstermez söz yazarken. Hacetlenirken mi yazdınız kardeşim ya da insan hitap ettiği kitlenin entelektüel seviyesini bu kadar mı hiçe sayar. Hatta, 15 yıl önce Londra'da, Seattle'da doğmuş olsaymışım... geyiğini bile yaptım kendi kendime. Demiş ki büyük üstad:
"B-A-D, bad
Make your mom and daddy sad"
Bu ne ya ! Abi biraz daha düşünemedin mi yazarken. İki nöron daha çıkmadı bi yerinden !
Sizden de bekliyorum böyle insanı dumura uğratan, aslında altında yatan sadeliği bizler gibi basit yaşam formlarının algıyamayacağı şarkı sözlerini.
*Not: Böyle Diablo, işe giderken falan diye detaylı anlatıyom ki, biraz hikaye havasında olsun, daha çekici olsun diye.
"B-A-D, bad
Make your mom and daddy sad"
Bu ne ya ! Abi biraz daha düşünemedin mi yazarken. İki nöron daha çıkmadı bi yerinden !
Sizden de bekliyorum böyle insanı dumura uğratan, aslında altında yatan sadeliği bizler gibi basit yaşam formlarının algıyamayacağı şarkı sözlerini.
*Not: Böyle Diablo, işe giderken falan diye detaylı anlatıyom ki, biraz hikaye havasında olsun, daha çekici olsun diye.
Son düzenleme:
