Linçlemek isteyen olursa raad olsun;
Ne kadar farklı akort düzeni kullanıyorsam o kadar sayıda da enstrüman bulunmasından yanayım. İşin ne kadarı psikolojik, ne kadarı mantıklı bir gereksinim söylemem zor. Elimde farklı skala uzunluklarında 6 ve 7 telli olmak üzere sürüyle gitar bulunmasına rağmen bana yetmiyor, çünkü pitch shift işinden beklediğim sonucu alamadım ben. Kaydettiğim sinyalde hiçbir sıkıntı yok fakat çalarken gitarın gövdeme temas ederek bünyeme aktardığı titreşimler midir nedir bilemiyorum; bir uyumsuzluk/farklılık algılıyorum bu şekilde çalarken ve beni fena bozuyor diyelim.
Kullandıklarım arasında en abuk subuk akort düzeni G# D# G# C# F# G# C# olmak üzere dünyanın en gereksiz 7 telli akort sistemlerinden biri. (denemenizi de şiddetle tavsiye ederim bu arada) Bu düzende sadece bir parça yazabildim (burası daha komik) ve buna rağmen o parçayı yazarken kullandığım gitarı asla farklı bir akortta çalmıyorum. Mental bir buhran mı yoksa mantıklı bir açıklaması var da ben mi bilemiyorum orası meçhul fakat farklı seçenekler asla doğru hissettirmiyor. Aynı sistemi önce drop A'ya sonra da drop G'ye uyarladım ama hiçbir şekilde aynı tadı alamadım.
Bu işler beni manyak etmiş olabilir ve haberim bile olmayabilir, ya da gayet makul bir açıklaması olup da yine benim bundan bir haber olmam da söz konusu olabilir, bilemiyorum.
Özetle;
Bütün telleri etkileyecek şekilde ne kadar farklı akort sistemi kullanıyorsam, o kadar da farklı enstrüman olmalı benim için. Tabi birinin bunu bizim ekonomik gerçekliğimize embesile anlatır gibi fısıldaması lazım, işin o bölümüne diyeceğim yok.