yaşamı,alabildiğine karmaşık,parçalanmış,çok kocamanbir makine olarak düşünün...parçaları yetilerimizi,içgüdülerimizi,tutkularımızı,gereksinmelerimizi canlandırır...makineyi en ii biçimde çalıştırmamız için,onu en ii şekilde kurmak gerekir;bu iş de,daha ustası doğmadığından yapılamaz;makine,bütün bilgilerimizi saptırı...bilgi derken,onu toplumsal destekler ve hatta bazen topluma kulak asmadan sürdürülecek kişisel yaşam çerçevesine yerleştirip işletmei anlatmak istiyorum...
Bu makinenin parçaları,insanı şaşırtacak kadar kolayca birbirine uyar...onları ne şekilde birleştirirseniz birleştirin,hemen uum sağlarlar,tamamı çalışır,başını alır gider verilenle a da kendisine bırakılanla yetinir;insan gibi kolunu bacağını keser,gözünü çıkarır,kulağını koparırsınız;burnunu çıkarır,üzünü dağıtırsınız,kör,sağır,topal burakırsınız,o yine yaşamak ister çünkü:
UFACIK BİR ŞEYLE YETİNEN BU SONSUZLUKTA KÜÇÜK BİR DAMLADIR O....
Bu makinenin parçaları,insanı şaşırtacak kadar kolayca birbirine uyar...onları ne şekilde birleştirirseniz birleştirin,hemen uum sağlarlar,tamamı çalışır,başını alır gider verilenle a da kendisine bırakılanla yetinir;insan gibi kolunu bacağını keser,gözünü çıkarır,kulağını koparırsınız;burnunu çıkarır,üzünü dağıtırsınız,kör,sağır,topal burakırsınız,o yine yaşamak ister çünkü:
UFACIK BİR ŞEYLE YETİNEN BU SONSUZLUKTA KÜÇÜK BİR DAMLADIR O....