Deep purple elveda turuna çıkıyor. Bu kapsamda 3 Haziran 2020’de İstanbul’a geleceklermiş. Maç Biletleri, Konser Biletleri, Tiyatro Biletleri | Passo
Deep Purple - The Long Goodbye Tour
- Konuyu açan invoker
- Başlangıç tarihi
Belki de en sevdiğim grup; ama bu halleriyle o kadar sıradanlar ki... İlginç olan tarafı, David Coverdale en son Whitesnake ile Deep Purple şarkıları albümü yaptı; Glenn Hughes daha geçen yaz Deep Purple şarkıları turnesi yaptı ve her ikisi de bu kadrodan daha ilgi çekiciydi.
Blackmore da son Rainbow turnesinde gülünç olmaktan kurtulamıyor, o da ayrı mesele. Bu adamlar Deep Purple çalmayı başkalarına mı bıraksa acaba ?
Blackmore yok, Jon Lord yok... Gillan'ın hali malum artık. Sadece Paice ve Glover dinlemek için mi gitsem ?
Tesadüf; ben de bir kaç gündür Phoenix Rising albümlerini dinliyordum (Çok bilinmeyen bir konser kayıtları serisi; gitarda Bolin, vokallerde Coverdale ve Hughes var... Sanırım 70'lerdeki ilk dağılmanın hemen öncesindeki son DP albümü olan Come Taste the Band turneleri...) Çok keyifli çalıyorlar...
Blackmore da son Rainbow turnesinde gülünç olmaktan kurtulamıyor, o da ayrı mesele. Bu adamlar Deep Purple çalmayı başkalarına mı bıraksa acaba ?
Blackmore yok, Jon Lord yok... Gillan'ın hali malum artık. Sadece Paice ve Glover dinlemek için mi gitsem ?
Tesadüf; ben de bir kaç gündür Phoenix Rising albümlerini dinliyordum (Çok bilinmeyen bir konser kayıtları serisi; gitarda Bolin, vokallerde Coverdale ve Hughes var... Sanırım 70'lerdeki ilk dağılmanın hemen öncesindeki son DP albümü olan Come Taste the Band turneleri...) Çok keyifli çalıyorlar...
- Konu Sahibi Konu Sahibi
- #3
Benim de en sevdiğim birkaç gruptan biri ama sizinle aynı fikirdeyim. Blackmore ve rahmetli Jon Lord’un olmadığı, Gillan’ın artık dinazorlaştığı bir ekip ne kadar deep purple ruhu yansıtabilir? İlk konser duyurusuna denk geldiğimde heyecanlandım ama sanırım gitmeyeceğim.
Bugün konserdeyim. Yukarıda yazılanlarla aynı sebeblerle gitmeye hiç niyetim yokken dün akşam arkadaşım bilet yollamış.. Daha önce Maslak Park Orman'daydı galiba gitmiştim konserlerine, 2005 yılında, çok güzel konserdi ama alanın yarısı belki doluydu, bunca yıl sonra haliyle bugün de kalabalık olmasını beklemiyorum.. Sonra 2009'da yine geldiler de programım uymadı, gidemedim..
Değişiklik olsun, kafa dağıtayım diye Deep Purple konserine gideceğim hiç aklıma gelmezdi. Hani bayramlarda saygıdan gidilen aile büyüklerine ziyaret tadında bir konser ve tabi Steve Morse dinlemenin zevki. Nedense benim en sevdiğim şarkılarından Loosen My Strings yine listelerinde yok.. Child in Time zaten yok.. Burn çalarlarsa ne ala ki bir önceki konserlerinde göremedim sanki listelerinde.. Gidelim yine karalarız bir şeyler..
Değişiklik olsun, kafa dağıtayım diye Deep Purple konserine gideceğim hiç aklıma gelmezdi. Hani bayramlarda saygıdan gidilen aile büyüklerine ziyaret tadında bir konser ve tabi Steve Morse dinlemenin zevki. Nedense benim en sevdiğim şarkılarından Loosen My Strings yine listelerinde yok.. Child in Time zaten yok.. Burn çalarlarsa ne ala ki bir önceki konserlerinde göremedim sanki listelerinde.. Gidelim yine karalarız bir şeyler..
Morse yerine turnede çalacak bir gitarist vardı (eşinin hastalığı nedeniyle bir dönem çalamayacaktı Morse konserlerde...). O adamı çok daha ilgi çekici bulmuştum, Morse ile Deep Purple kimyası hiç bir zaman tutmadı bence. Ama hangi dönem çalacak veya zaten çaldı da bitti mi o dönem, bilmiyorum.
Kadayıflar turnede desene
Şaka bir yana, bende Easy living'de filan ötesi yoktur bu adamlarda, sadece Salisbury albümlerini bilirim biraz, diskografileri konusunda neredeyse zır cahil olduğumu itiraf etmeliyim.
Yalnız "Wake the sleeper" enteresan bir albümdü. Bilmiyorum sonraki işler de aynı seviyede mi gitti....
Abi gitar değil de beste grubu diyelim öyle ünlü bir gitarcıları yok ama çok melodikler ve güzel melodileri var bence konser için uygun grup. July Morning, The Park, Sympathy, , Look At Yourself. Light Deep Purple bir nevi bunlar.Kadayıflar turnede desene
Şaka bir yana, bende Easy living'de filan ötesi yoktur bu adamlarda, sadece Salisbury albümlerini bilirim biraz, diskografileri konusunda neredeyse zır cahil olduğumu itiraf etmeliyim.
Yalnız "Wake the sleeper" enteresan bir albümdü. Bilmiyorum sonraki işler de aynı seviyede mi gitti....
Ben de aksine Morse'u SMBand işlerinde filan gayet severek dinlerdim.. Purple'da da Blackmore'dan sonra ne koysan risk iken adam grubun yürümesinde ciddi katkı sağladı.. Shredleri filan cillop, zaten 90'larda yabancı dergilerde filan bolca övülen bir gitaristti.. Abicim zaten bunca yıldır eleştirel bakışla müzik dinleyince ve özellikle gitarla uğraşınca dinleyecek adam kalmıyor.. Bir kaç yönden Satriani hastasıyımdır, ondan bile sıkıldığım zamanlar oluyor neden bunu tercih etmiş, şöyle gitmemiş diye.. VAi'ye de müthiş saygı duyarım ama bir kaç şarkısı hariç katlanamam.. Bir adam The Crying Machine gibi neden 50 şarkı yapmaz..
Steve Morse'un solo albümlerinin bazılarını çok severek dinlerdim. Mesele benim açımdan ne kadar iyi çaldığı değil de, Blackmore'daki blues artı modal/egzotik yapılar karışımının adamda olmaması. Ne kadar iyi çalarsa çalsın, Deep Purple o adamla blues-rock köklerine yapışıp kalmaya mahkum, çünkü adamın fusion altyapısı bu Deep Purple için elverişli değil (Come Taste the Band kadrosu ile filan olsa başka olabilirdi..) Lord'un da yokluğunda, gruba kendine has tadı veren o blues-klasik müzik-modal esintiler karışımının yakalanması mümkün olmuyor. Bunu yapabilen tek bir adam oldu, o da Satriani idi elbette. Blackmore yerine çaldığı o turnenin kayıtları altın değerinde bence.
Bu kadro Gillan ve saz arkadaşları olmaya mahkum. 70'Li yılların klasiklerine hiç girmiyorum, ama bunlar asla bir Knockin at your back door, Perfect Strangers, Wasted Sunsets, Gypsy's Kiss, Unwritten Law, Strangeways, Spanish Archer veya Dead or Alive yazamazlar. Onları geçtim, bir Battle Rages on veya bir Anya bile yazamazlar. Blackmore'un bu şapşallara "ne haliniz varsa görün" deme nedeni de buydu bence, adam sürekli yeni işlere yelken açarken DP'nin geri kalanı blues-rock köklerinin ötesine gidemedi. Blackmore her yeni grup projesinde yeni bir çizgi ile risk aldı, bu DP kadrosunun ise tek derdinin para olduğu o kadar bariz ki...
Elveda moruk dedik çıktık.
Aklımda kalan tek güzel şey 55 doğumlu bir baba kızı ile gelmiş kızının yanında da 15 yaşında oğlu. Hep bir ağızdan şarkılara eşlik ediyorlardı. Darısı bana olsa keşke dedim.
Onun dışında her defasında olduğu gibi Üsküdar'a giderken ve kapanış
Aklımda kalan tek güzel şey 55 doğumlu bir baba kızı ile gelmiş kızının yanında da 15 yaşında oğlu. Hep bir ağızdan şarkılara eşlik ediyorlardı. Darısı bana olsa keşke dedim.
Onun dışında her defasında olduğu gibi Üsküdar'a giderken ve kapanış
Steve Morse maalesef yoktu, Simon McBride diye bir gitaristleri vardı onun yerine, daha önce Gillan'la turlamış biri.. Ama Steve Morse açık ara farklı bu adamdan, onu tercih ederdim.. Ian Paice yine harikaydı, bu adamı izlemek bana hep keyif veriyor, hep mutlu bir ifadesi var.. Glover yine dümen başı gibi götürdü sahneyi.. Gillan'sa olabileceğinin en iyiysiydi.. Child in time hadi yok anlıyoruz da abi beklediğim gibi Burn'u da çalmadılar, oysa isterdi, çok iyi giderdi.. 2005 konseri ile karşılaştırırsam tabi ciddi enerji farkı vardı, 17 sene.. Adamlar gelen gitaristleri haricinde 74-77 yaşlarındalar.. Yine de gayet tatminkardı konser.. İşte bir devrin en büyüklerinden birine daha veda ettik.. Bu arada konser alanı konum olarak çok garip bir yerde, vaktiyle Barışarock festivallerinin yapıldığı yere yakın, feci park sorunlu bir yerdi..
Bir de eşim rahatsız olduğu için gelemeyince kızımı da götürmedim, oysa baba-kız gayet rahat gidermişiz.. Çocuğunu getirenler vardı.. Neyse işte baba-kız gitmek iyi olurdu.. Sonrakilere artık..
Bir de eşim rahatsız olduğu için gelemeyince kızımı da götürmedim, oysa baba-kız gayet rahat gidermişiz.. Çocuğunu getirenler vardı.. Neyse işte baba-kız gitmek iyi olurdu.. Sonrakilere artık..
Hah işte, o adam
Simon McBride. Burn demişken... Vaktiyle (10 küsur sene önce..) Hughes-Turner Project (HTP) gelmiş konsere. Bir Burn çaldılar. Vokalde Turner arttı Hughes. davulcu döktürüyor. Gitarda JJ Marsh filan... Burn'ü öyle hatırlamak istiyorum
Bende Burn hep bu be Tolga.. Hughes da aklımda hep böyle..
Doğduğum sene. Bu kadar mı alnına yazılır adamın
O sene iki albüm çıkmış, (diğeri Stormbringer...) Ben diğerinin açılış parçasını coverladım. Kısmet belki bir gün Burn de olur
Her iki albüm ve şarkı da Blackmore'un kafasında çoktan Rainbow'u kurmuş olduğunun kanıtıdır bu arada. Bunlar kesinlikle adamın kafasında In Rock - Machine Head sayfalarını kapatıp yeni ufuklara yelken açmaya başladığının göstergesi niteliğinde iki şarkıdır.
Stormbringer yorumunu bir kaç yıl önce dinlemiştim, beğendim. Bravo.Doğduğum sene. Bu kadar mı alnına yazılır adamın
O sene iki albüm çıkmış, (diğeri Stormbringer...) Ben diğerinin açılış parçasını coverladım. Kısmet belki bir gün Burn de olur
Her iki albüm ve şarkı da Blackmore'un kafasında çoktan Rainbow'u kurmuş olduğunun kanıtıdır bu arada. Bunlar kesinlikle adamın kafasında In Rock - Machine Head sayfalarını kapatıp yeni ufuklara yelken açmaya başladığının göstergesi niteliğinde iki şarkıdır.
Child In Time'ı 25, Burn'ü 30 yıldır söylemiyorlar herhalde.
Bir tarihin son turnesinden bir konser izledik. Gillan'ın bazı vokal sorunları dışında babalar muhteşemdi. 7'den 77'ye bir konserdi ve çok kalabalıktı.
Bir konser izlrnimi. Deep Purple İstanbul'da.... Hiç Bitmeyen Veda'nın Gecikmiş Buluşması
2005'te Burn'u taş gibi söylemişlerdi.. Ve haklısınız, Gillan'ın ufak sıkıntıları oldu da fazla sırıtmadı o soundun içinde.. Bir de ilk defa böyle bir konserde normal, gayet dinlenebilir bir ses seviyesi vardı.. Hatırlıyorum da 90'lar İnönü konserlerinde filan müzik beynimi deler geçerdi, kickler, basslar filan yorardı..