Koyu Ve Hacimli Tınlayan Köprü Manyetiği Önerisi

Dimarzio Air Zone, kendi tonezone'umu modifiye ile bu manyetiğe çevirdim. Tonezone'nun koyuluğu ama çok daha az kompresli ve bariz daha vintage tınılı hali, split hali Single kıskandırır kesinlikle PAF bölmüş gibi tınlamaz.

Air Zone™ | DiMarzio

Bileni azdır ama youtube'da bir arama yapın fikir verebilecek videolar çıkacaktır.
Bu meret benim aklımdan geçmişti bir ara. Tamamdır, bunu listeye alacağım. Gerçekten pek sağda-solda lafı geçen bir manyetik değil, ama özellikleri bana yakın duruyor. Üstelik sap pozisyonunda da kullanılabiliyormuş.
 
Herkese teşekkürler.
Di Marzio sayfasında "pick up picker" hizmeti varmış:) İlginçtir, kafamda elde etmek istediğim sonuçlar ile gitarın özelliklerini girdim. Önerilen 3 manyetiğin ikisini zaten buradaki tartışmalar sayesinde yakaladığımı gördüm:) (Andy Timmons ve Air Zone)
Üçüncü tavsiye ise hiç duymadığım bir manyetik (Gravity Storm), Steve Vai için tasarlandığını duyunca pek de sıcak bakmadım.
 
Bklentimi netleştirmek açısından şunu söyleyeyim: Sap ve köprü manyetikleri arasında geçiş yaptığımda abartılı bir tizleşme işitmekten ziyade daha "hot" bir ton almak istiyorum. Şu anda gitarlarımda manyetiklerin hem sap hem de köprü pozisyonunda aynı olması da bu açıdan dezavantaj yaratıyor sanırım.
Dimarzio steve's special deneme firsatiniz oldu mu benim onerim de bu...
 
Dimarzio Breed'i şiddetle öneririm. Aynı dertten uzun süre çeken biri olarak beni kurtarmıştı. Hem alder hem basswood gövde de gayet koyu tonlar veren, bas karakterli fakat gereği kadar tizi de içinde saklayan bir manyetik ve güzel tarafı yüksek sarımlı manyetikler gibi bir yerlerden mid frekanslar fırlamıyor. Bu iş biraz deneme yanılma işi, belki başka bir sebepten beğenmeyebilirsiniz fakat ama tercihlerinizin içinde değerlendirmenizi tavsiye ederim.
 
Doğru anlıyorsam 59'u köprü için denemeyi tavsiye ediyorsunuz ? Ben sapta kullanmıştım bir RG'de. Müthiş bir manyetik. Ancak köprüde performansı nedir bilemiyorum. Bu pozisyonda kullandığınızda sizin aldığınız sonuçlar nasıl ?
Evet, TB59. Gayet dolgun, çok sıkışık olmayan bir sesi var köprüde. Çok tiz değil, çok bas ve çamurlu da değil, çok net bir manyetik. Gayet yuvarlak, üç boyutlu.
Manyetiği epey alçaltınca ve vidalı bobinleri biraz gevşetince çok dolgun bir single manyetik gibi davranıyor, normal yüksekliklerdeyse yukarıda anlattığım gibi.
Ayrıca yüksek gain için de çok iyi, gayet dengeli kalıyor ve kontrol etmek çok kolay.
Bence strat köprüsü için çok ekstrem metal tarz olmadıkça tek manyetik bu.
 
Bu arada TB59 direk kopru modeli. Sap manyetigini koprude kullanmak gibi anlamis sanirim @barrios. Bir vakitler benim de elimden gecen Eclipse'te kopru manyetigi olarak vardi. Aynen yukarida anlatilan sekilde bir manyetik. Bana yumusak gelmisti ama manyetigi degistirmeden gitari satmistim (buyuk pismanlik:)). Alternatif olarak SD'nin PATB3 serisini onerebilirim Blues Saraceno manyetikleri. Signature Yamaha gitarinda da onlardan vardi. Youtubedan bulabilirsiniz orneklerini.
 
Eclipse'de yumuşak gelen bolt-on bir gitarda biraz daha köşeli, biraz daha tiz, biraz daha atik olacaktır tabii.
Strat köprülerinde çok fazla manyetik denedim, genellikle duncan. Anlatmaya çalıştığım şekilde en iyi iş yapan 59 kesinlikle.
 
Dimarzio Tonezone!
Ibanez'imde takili. Ihlamur govdeyle birlesince tam da koyu ve hacimli bir ton veriyor. Bazen bazi sololarda neck manyetigine gecme ihtiyaci bile duymuyorum.

Bilmiyorum baska govdelerle nasil bir ton olur ama manyetiginin karakterinin cok degisecegini zannetmiyorum. Bi bakin isterseniz.

Tonezone takılı İbanez PGM301 le USA Telecaster a sahiptim bir dönem. Clean, Vintage, Hafif OD performanslarında standard stok manyetikli single coil tele nin yanına katiyen yaklaşamıyor.
 
Son düzenleme:
kesinlikle seymuor duncan custom custom. bak gitarizmde barış hocam ne yazmıştı,
Seymour Duncan Custom Custom (SH-11)

Gitarın köprü tarafındaki manyetik bu. Manyetiğin temel özellikleri 43 numara (AWG) kalınlıktaki tellere sahip, alnico 2 mıknatıslı, 14,4KOhm çeken (bendeki 13,63K), standart bir PAF’tan daha güçlüce bir humbucker. Aletin yapısını özetlemenin en kolay yolu Van Halen – Fair Warning albümünü baz almak olur. Eddie Van Halen o albümün kayıt sürecinin hemen öncesinde Seymour Duncan’a gidiyor ve karşılıklı çalışmaların neticesinde Custom Custom meydana çıkıyor, bundan dolayı o albümde bol bol yer edinmiş kendine CC. Özellikle o dönem (Fair Warning, Diver Down, hatta 1984 filan) VH işleri için birebir zaten. Genel olarak bolca ama yuvarlak hatlı, yumuşak tizler, tanımlı ve belirgin ama JB gibi kulak tırmalamayan midler ile süngerimsi baslar şeklinde özetleyebilmek mümkün. Duyum olarak koyu sesli bir manyetik ve bu açıdan Duncan filan özellikle sesi parlak olan gitarlara tavsiye eder. Neyse diğer bir güzel yönü ise shred türü işlerle uğraşanları memnun edecek bir artı, köprü manyetiğinde Satriani türü melodik pasajlar çalmayı seviyorsanız ama köprü manyetiğiniz fazla cırtlak geliyorsa yine derdinizin devası olabilir ki Joe Satriani’nin “Surfing with the Alien” zamanında bu manyetiği kullandığı da bazı röportajlarında zikredilir. Ayrıca Mehmet Barlo tarafından Floyd Rose türü tremoloya sahip gitarların, hani olur ya, metalik ince bir tizlik, onu dengelemesi bakımından da şiddetle önerilir. Benzer bir şey DiMarzio’nun Tone Zone’unda da var ama o bana daha kompresli ve netlik açısından daha fakir gelir. Çok uç metale, bas yapısı sebebiyle gitmez belki, ayrıca midlerin iyice gömük olduğu modern dalgalara da çok gelmeyebilir ama eski usül rock ve heavy metalden, heavy bluesa kadar şeylere ise birebir.

Gitarizm Blog: Hantug Custom Guitars - Titania İncelemesi (Videolar Eklendi)
 
Geri
Üst