Arkadaşlar ben 3 yıldır falan gitar çalıyorum. Notalarla veya tablarla bi sıkıntım yok gördüğümü çalıyorum riffler de yazıyorum ve ritim gitaristim. Repertuarım da baya geniş. Fakat daha nasıl gelişebilirim gitarda? Bu arada yaptığım müzik heavy metal ve çoğu teknikde de baya gelişmiş düzeydeyim. Lead gitaristlerin insan değilmiş gibi gösterilmesi falan.. Solo atan insanları tanrıları gibi görmeleri.. Yurt dışında hiç kimseden bu daha iyi çalıyo gibi bişi duymadım fakat şu Türklerin salak huyu yok mu.. Ritmi daha çok sevdiğim için ona yöneldim fakat random güzel sololar da atmak istiyorum. Aklımda birkaç şey daha vardı da şuan unuttum siz önerilerinizi yazın konuşalım 🙂
Ritim Gitarist Olmak Ve Ilerlemek
- Konuyu açan yeah412
- Başlangıç tarihi
Merhaba,
Ritm gitarist diye birşey yoktur. Gitarist, gitaristtir.
Sadece gruptaki görevi icabiyla ritm çalar yada solo çalar.
Özetle gitarist , ritmde de soloda da iyi olmalıdır. Ben ritm çalıyorum solo calamam yada tersi, söz konusu bile olamaz. Her ikisinde de tatmin edici düzeye geldiğinizde gitarist olursunuz. Bundan öncesinde ise gitarla ilgilenen biri yada gitar öğrencisi sinizdir.
Öncelikle bunu kaniksamanizi tavsiye ederim.
Ritm gitarist diye birşey yoktur. Gitarist, gitaristtir.
Sadece gruptaki görevi icabiyla ritm çalar yada solo çalar.
Özetle gitarist , ritmde de soloda da iyi olmalıdır. Ben ritm çalıyorum solo calamam yada tersi, söz konusu bile olamaz. Her ikisinde de tatmin edici düzeye geldiğinizde gitarist olursunuz. Bundan öncesinde ise gitarla ilgilenen biri yada gitar öğrencisi sinizdir.
Öncelikle bunu kaniksamanizi tavsiye ederim.
- Konu Sahibi Konu Sahibi
- #3
Hocam peki soloda gelişmek için ne gibi şeyler önerirsiniz?
Estağfurullah hocalık kim ben kim 🙂
Yalnız ilk tavsiyem şu olur. Tüm klavyeyi ezbere bilin, örneğin 6. Telin 22. Perdesi hangi nota dendiğinde düşünmeden cevap verebilmelisiniz. Elbette her zaman söylendiği gibi birde sabır lazım. Israrla, klavye hakimiyetini arttıracak egzersizler yapin. Unutmayın bir parçanın ritmini öğrenmek için 1 enerji ve zaman harciyorsaniz, solosunu öğrenmek için 10 enerji ve zaman harcamaniz gerekecek. Pes etmeyin bikmayin.
İşin akademik bölümünü ise benden çok daha iyi anlatcak arkadaşlarımız var onlarda yazacaktır tahminimce.
Yalnız ilk tavsiyem şu olur. Tüm klavyeyi ezbere bilin, örneğin 6. Telin 22. Perdesi hangi nota dendiğinde düşünmeden cevap verebilmelisiniz. Elbette her zaman söylendiği gibi birde sabır lazım. Israrla, klavye hakimiyetini arttıracak egzersizler yapin. Unutmayın bir parçanın ritmini öğrenmek için 1 enerji ve zaman harciyorsaniz, solosunu öğrenmek için 10 enerji ve zaman harcamaniz gerekecek. Pes etmeyin bikmayin.
İşin akademik bölümünü ise benden çok daha iyi anlatcak arkadaşlarımız var onlarda yazacaktır tahminimce.
İngilizce biliyorsanız Lick Librarynin inanılmaz faydalı videoları var.
Sevgili @tunckk'ya belli bir noktada hak veriyorum, en azından doğru enstrüman algısının bu olduğuna ben de inanıyorum. Gündelik antrenman ve genel hakimiyet ilkesi böyle olmalı. Yine de solo ile ritim ayrımı yapmak yada yapmamak günümüzde artık biraz göreceli bir durum diye de düşünmüyor değilim. Malum, müziğin evrimi genel/geçer algıları da kökünden etkiliyor artık.
Yeni türler keşfedin. Yeni metal gruplarını kurcalayın. Mutlaka hoşunuza gittiği kadar "olm bu adam ne yapıor burada!!1!!?!" dedirtecek birkaç dayıya da rastlarsınız, bambaşka bir yolculuk başlar. Şahsi önerilerim başlangıç için periphery, tesseract, sikth, uneven structure, monuments, keith merrow ve animals as leaders şeklinde olur. Sanırım uzunca bir süre de "neydi ne oldu?" durumunu dip temel sorgulatır bunlar. 🙂
Yeni türler keşfedin. Yeni metal gruplarını kurcalayın. Mutlaka hoşunuza gittiği kadar "olm bu adam ne yapıor burada!!1!!?!" dedirtecek birkaç dayıya da rastlarsınız, bambaşka bir yolculuk başlar. Şahsi önerilerim başlangıç için periphery, tesseract, sikth, uneven structure, monuments, keith merrow ve animals as leaders şeklinde olur. Sanırım uzunca bir süre de "neydi ne oldu?" durumunu dip temel sorgulatır bunlar. 🙂
Ben konudan bağımsız olarak şu cümleye takıldım "daha nasıl gelişebilirim gitarda? Bu arada yaptığım müzik heavy metal ve çoğu teknikde de baya gelişmiş düzeydeyim."
3 yıldır "falan" gitar çalıyor isen neye göre, kime göre "baya gelişmiş düzeyde" oluyorsun? Ben mi çok takıldım diye defalarca okudum ama yok.
Müzik bir deniz ise, yaptıklarımız, öğrendiklerimiz birer damladan ibaret. Ne kadar çok doldurabilirsek, o kadar kardayız diye yola çıkıyoruz.
Gelişmek, ilerlemek, daha iyi olmak gibi şeylerin ucu açık.
3 yıldır "falan" gitar çalıyor isen neye göre, kime göre "baya gelişmiş düzeyde" oluyorsun? Ben mi çok takıldım diye defalarca okudum ama yok.
Müzik bir deniz ise, yaptıklarımız, öğrendiklerimiz birer damladan ibaret. Ne kadar çok doldurabilirsek, o kadar kardayız diye yola çıkıyoruz.
Gelişmek, ilerlemek, daha iyi olmak gibi şeylerin ucu açık.
Genç dostum bu foruma daha çok takıl, yazılanları, görüşleri oku, faydalan, yeri geldiğinde fikrini belirt çok şey öğrenirsin...gitmek istediğin yöne doğru tek bir yol yok seni tanımadan yönlendirmemiz yanlış olabilir o yüzden iyi araştırıp kendin karar vermelisin...
Mesela ben derim ki mutlaka ders al bir başkası eğitim videolarına yüklen diyebilir bir başkası sürekli sevdiğin müzisyenlerin parçalarına yüklen 3-4 farklı gitaristin tarzını tekniğini çalış cover öğren diyebilir ancak senin kulağını ve parmaklarını görmeden hiçbiri yerine oturmaz...
Guthrie Govan'ın bir kitabı önerilmişti mesela ben üstün körü indirip bir kenara atmıştım forumda okuduktan sonra tekrar inceledim gerçekten adamın ilk başta daha önsözde yazdıkları bile birkaç ayda bir açılıp okunması gereken şeyler diye düşünüyorum...kitabın ismi aklıma gelmiyor şu anda ama sonra eklerim...ingilizce tabi ama çözülemeyecek bir sorun değil bu...
Ben ona sanatci diyorum 🙂 gerci gitaristlikte bir olcude sanatcilik sayilabilir.
Merhaba. Nokta atışı cevaplar almak istiyorsan şayet, çok daha fazla detay vermen gerekiyor. Ekipmanın neler, hangi şehirdesin, ekonomin eğitim almaya müsait mi, dinlediğin müzik türleri vs vs vs. Ancak, konuyu algıladığım kadarıyla nacizane düşüncelerim ile yardımcı olmak isterim.
Kendine şu soruları sormanı öneririm: 1-'ne olmak istiyorum?', 2-'neyden mutluyum?'. Her şey senin kendi bakış açın ile alakalı, kendine ait bir bakış açısı edinmek yerine, başka bakış açılarını kendi bakış açılarının kalıbına sokmaya çalışırsan bir süre sonra 'ah şu Türkler' diye bahsettiğimiz insanlara dönüşürsün. Ritim ve Lead gitar kavramı gruptaki görev dağılımına göre belirlenir ve bir 'gitarist sınıfı' değildir. Böyle bir kavramın yersiz olduğunu düşünmekteyim. Zira yeri geldiğinde bir soloyu muhteşem yapan şey altyapının ta kendisi olabiliyor. Çaldığım gruplarda lead gitarist görevini üstlendiğim halde çalarken/dinlerken en çok keyif aldığım/sevdiğim şeyler riff ve arpejlerdir.
Müzik kosmos kadar geniş. 10 yıldır gitar sevdalısıyım, 5 yıldır bunu meslek olarak da icra etmeye çalışıyorum ancak hiçbir zaman gitarı öğrenebileceğimi veya herhangi bir teknikte gerçekten iyi olabileceğimi düşünemedim, hissedemedim malesef. Bu nedenle ömür boyu sürecek bir merak, açlık ve heves barınıyor içimde. "Eğer gerçekten iyi olsa nasıl olurdu?"
Benim sana kişisel tavsiyem şu yönde olabilir: Müziğin 'kendisine' odaklan. Egoları, argümanları, hatta enstrüman çalıyor olduğunu bile bir kenara bırakarak odaklan. Aksi halde müziğin ruhundaki karanlık noktalara kadar ulaşmasını sağlayamazsın. Nasıl yapıldığına ya da insanların düşünce algoritmalarını da bir kenara bırakmanı şiddetle öneririm. Sana hissettiren sesleri gitarında aramaya başladığında zaten -yeterince sabırlı ve fedakarsan- nasıl yapıldığını bir şekilde öğreniyorsun. Çok fazla kasmaya gerek yok, düzgün akordlu ve nispeten güzel ton çıkarabilen herhangi düzeydeki bir enstrümanı; doğru tuşe ve yeteri kadar antrenman ile çok güzel bir evren portalına dönüştürebilirsin.
Mental olgulardan aritmetik dünyaya dönecek olursak, bilgili birinden eğitim alman çok işine yarayabilir. Eğitim alamıyorsan eğer, bu işi çok iyi yapan insanları kendine "örnek" alabilirsin ve onlarla ilgili detaylı araştırmalara girebilirsin. Sabır, zaman, fedakarlık, kişilik ve çalışma ile gitar dünyasında her şey mümkün.
Sevgiler...
Kendine şu soruları sormanı öneririm: 1-'ne olmak istiyorum?', 2-'neyden mutluyum?'. Her şey senin kendi bakış açın ile alakalı, kendine ait bir bakış açısı edinmek yerine, başka bakış açılarını kendi bakış açılarının kalıbına sokmaya çalışırsan bir süre sonra 'ah şu Türkler' diye bahsettiğimiz insanlara dönüşürsün. Ritim ve Lead gitar kavramı gruptaki görev dağılımına göre belirlenir ve bir 'gitarist sınıfı' değildir. Böyle bir kavramın yersiz olduğunu düşünmekteyim. Zira yeri geldiğinde bir soloyu muhteşem yapan şey altyapının ta kendisi olabiliyor. Çaldığım gruplarda lead gitarist görevini üstlendiğim halde çalarken/dinlerken en çok keyif aldığım/sevdiğim şeyler riff ve arpejlerdir.
Müzik kosmos kadar geniş. 10 yıldır gitar sevdalısıyım, 5 yıldır bunu meslek olarak da icra etmeye çalışıyorum ancak hiçbir zaman gitarı öğrenebileceğimi veya herhangi bir teknikte gerçekten iyi olabileceğimi düşünemedim, hissedemedim malesef. Bu nedenle ömür boyu sürecek bir merak, açlık ve heves barınıyor içimde. "Eğer gerçekten iyi olsa nasıl olurdu?"
Benim sana kişisel tavsiyem şu yönde olabilir: Müziğin 'kendisine' odaklan. Egoları, argümanları, hatta enstrüman çalıyor olduğunu bile bir kenara bırakarak odaklan. Aksi halde müziğin ruhundaki karanlık noktalara kadar ulaşmasını sağlayamazsın. Nasıl yapıldığına ya da insanların düşünce algoritmalarını da bir kenara bırakmanı şiddetle öneririm. Sana hissettiren sesleri gitarında aramaya başladığında zaten -yeterince sabırlı ve fedakarsan- nasıl yapıldığını bir şekilde öğreniyorsun. Çok fazla kasmaya gerek yok, düzgün akordlu ve nispeten güzel ton çıkarabilen herhangi düzeydeki bir enstrümanı; doğru tuşe ve yeteri kadar antrenman ile çok güzel bir evren portalına dönüştürebilirsin.
Mental olgulardan aritmetik dünyaya dönecek olursak, bilgili birinden eğitim alman çok işine yarayabilir. Eğitim alamıyorsan eğer, bu işi çok iyi yapan insanları kendine "örnek" alabilirsin ve onlarla ilgili detaylı araştırmalara girebilirsin. Sabır, zaman, fedakarlık, kişilik ve çalışma ile gitar dünyasında her şey mümkün.
Sevgiler...
Merhaba, tek gitaristin sen olduğu bir grupta çalarsan senin için farklı bir deneyim olur eminim 🙂
hocam gelişmenin tek yolu çalışmak elbette sen bunu biliyorsun. solo falan atacak tekniğin varsa bol bol şarkı çalışmalısın. azar azar basit sololar çalıp zora geçersin. ama komple 0dan başlayacaksan o ayrı bir dünya. şimdi bende james hetfield, mustaine ve jeff waters hayranıyım ve ritim gitarı daha çok severim. ama solo atmanın yanında ritim atmak çocuk oyuncağı gibi kalır. o yüzden günde 2-3 saat çalışırsan bir kaç aya ortalama soloları atabilecek düzeye gelirsin. verimli çalışmalısın elbette.
İnan ki şu gitarist şundan iyidir durumu sadece bizim millette yok. Yurtdışındaki forumlarda, Youtube yorumlarında, kritiklerde falan fazlasıyla görürsün.
2. Olarak gerçekten de ritim gitarist ve solo gitarist kavramı yoktur. Şu vardır;
Grupta 2 gitarist varsa lead guitar olayını (yani soloyu) bir kişi üstlenir. Ritim gitarı öteki üstlenir. Bunun amacı şu kişi şundan yetenekli diye soloya geçsin durumu değil, görev paylaşımıdır. Böylelikle albüm, kayıt ve konser performansları çok daha kolaylaşır. Ha yeri geldiğinde ikiside solo atabilir hemde hayvani olarak. (Bkz. Hangar 18- Marty ft Dave)
Şu şekilde de olabilir grupta tek gitarist vardır. Hem ritim hem solo görevini üstlenmek durumunda kalır. (John Petrucci) Ya da 2 den fazla gitarist vardır. 2 solo 1 gitar, 2 ritim 1 solo, 3 solo görevi üstlenebilirler. (Dave Murray, Adrian Smith, Janick Gers)
Solo gitarist dediğimiz ise şudur aslında;
Albümleri sadece tek bir gitarın notalar halinde çıkması ve o gitaristin albümlerinin satılması, kariyer yapmasıdır. (SRV, Jimi Hendrix, Vai, Satriani) Bu insanlara virtüöz seviyesinde gitaristler diyoruz.
Diğer bir konu ise çok geliştim gafletine düşmen. 20 yıl gitar çalıp hala mütevaziliğinden ödün vermeyen, yolun başındayım diyen abilerimize karşı saygısızlık olarak algılıyorum bunu.
Son olarak. Eğer kendini gerçekten geliştirmek istiyor isen. Her şeyi unut ve gitar ile müzik teorisi dersleri almaya karar kıl. En zor şarkıları çalabilmek senin son derece iyi gitarist olduğunu göstermez. İpe un dizeceksin ve en mükemmel kombinasyonları çıkarıp bestelerini üreteceksin. Ürettiğin müzik teorisine uyuyor ve kalplere dokunuyorsa. Gitaristsindir. Üretmeyen adam taklitçidir. Hiçbir şeydir bana göre.
2. Olarak gerçekten de ritim gitarist ve solo gitarist kavramı yoktur. Şu vardır;
Grupta 2 gitarist varsa lead guitar olayını (yani soloyu) bir kişi üstlenir. Ritim gitarı öteki üstlenir. Bunun amacı şu kişi şundan yetenekli diye soloya geçsin durumu değil, görev paylaşımıdır. Böylelikle albüm, kayıt ve konser performansları çok daha kolaylaşır. Ha yeri geldiğinde ikiside solo atabilir hemde hayvani olarak. (Bkz. Hangar 18- Marty ft Dave)
Şu şekilde de olabilir grupta tek gitarist vardır. Hem ritim hem solo görevini üstlenmek durumunda kalır. (John Petrucci) Ya da 2 den fazla gitarist vardır. 2 solo 1 gitar, 2 ritim 1 solo, 3 solo görevi üstlenebilirler. (Dave Murray, Adrian Smith, Janick Gers)
Solo gitarist dediğimiz ise şudur aslında;
Albümleri sadece tek bir gitarın notalar halinde çıkması ve o gitaristin albümlerinin satılması, kariyer yapmasıdır. (SRV, Jimi Hendrix, Vai, Satriani) Bu insanlara virtüöz seviyesinde gitaristler diyoruz.
Diğer bir konu ise çok geliştim gafletine düşmen. 20 yıl gitar çalıp hala mütevaziliğinden ödün vermeyen, yolun başındayım diyen abilerimize karşı saygısızlık olarak algılıyorum bunu.
Son olarak. Eğer kendini gerçekten geliştirmek istiyor isen. Her şeyi unut ve gitar ile müzik teorisi dersleri almaya karar kıl. En zor şarkıları çalabilmek senin son derece iyi gitarist olduğunu göstermez. İpe un dizeceksin ve en mükemmel kombinasyonları çıkarıp bestelerini üreteceksin. Ürettiğin müzik teorisine uyuyor ve kalplere dokunuyorsa. Gitaristsindir. Üretmeyen adam taklitçidir. Hiçbir şeydir bana göre.
Aklıma rahmetli Danny Gatton geldi. Üstadın lakabı "Humbler" (karşı tarafı alçak gönüllü olmaya zorlayan, "haddini bildiren"...). Country gitarcıları "ben oldum artık" havasına girince onu dinlemeye gider, kendilerine gelirlermiş🙂 Çalamadığı şey yok adamın çünkü...
Aşağıda üstad caz çalarken; Wes Montgomery usulu akorlar ile melodi ve emprovize solo çalıyor. Şimdi bu ritm gitar mı, solo gitar mı ?
Aşağıda üstad caz çalarken; Wes Montgomery usulu akorlar ile melodi ve emprovize solo çalıyor. Şimdi bu ritm gitar mı, solo gitar mı ?
Ben en çok
kısmına takıldım 😒 Tamam bazı kötü alışkanlılarımız olabilir de söyleme tarzın çok yanlış olmuş bence.
Kişisel görüşüm, solo kavramı üzerinde daha çok çalışılması gereken bir durum, ancak gitar çalmaya istekli bir insan kimi konulara hakimdir, kimilerine değildir, bir virtüöz kapsamlı olarak birçok teknik hakkında bilgi sahibi olup hakkıyla icra edebilir. Metal için konuşacaksak oturup Marty'nin sololarına heveslenip tabları seyretmek çok ileriye götürmeyecektir sizi, başta temel kalıplarla pratik yapmak ve zamanla farklı tekniklere yönelmek daha kolay bir şekilde gelişmenize fayda sağlar.
Nasıl ki Black Sabbath riffleri metalin temelidir, yine Sabbath sololarıyla en temel lickleri gamları kavramaya başlamak, bunları temiz şekilde çalmak, tuşe kontrolü, doğru notadaki bendler, kıvamında vibratolar gibi bana göre bir soloyu dinlenebilir hale getiren temel bileşenler üzerinde pratik yapmak size sağlam bir temel hazırlayacaktır. Bu noktadan sonra ise hangi gitaristler daha hoşunuza gidiyorsa, hangilerini dinlemek/çalmak keyif veriyorsa onların tekniklerinden başlamak istediğinize ulaştıracaktır.
Kendi geçmişimden örnek vermem gerekirse ortaokulda çaldığım Metallica şarkılarında sololar gelince ben arkadaki riffleri takip ederdim çünkü günümüzde en sıradan gitaristlerden birisi olarak görülen Kirk'ün soloları bile imkansız görünürdü, ardından lisede Megadeth ile tanışıp, 30 yıllık 0-0-0-0-0-0 ların ardından çok daha kompleks rifflerle karşılaşıp onlar üzerinde çalışmaya başlayınca bir süre sonra farkettim ki parmaklarım hızlanmış, elim 1 2 sene önce hiç ummadığım noktalara kendiliğinden gidiyor, Metallica sololarındaki rastgele shredlere çok daha rahat eşlik edebiliyorum.
Tabi ardından bu da kesmez oldu, yıllar içinde birçok farklı gitaristi inceleyip onların eğitim videolarından birşeyler kapmaya çalıştım, bunlardan birkaç örnek olarak, temiz ve kontrollü çalmak adına Richie Kotzen güzel bir yol göstericiydi, ardından biraz daha hızlanmak istediğimde Malmsteen'e yöneldim, tabi 3 5 basit lick dışında sonuç hüsran 😀 Sweep tekniğine merak saldım ama asla Chris Broderick gibi gitaristlerin makine vari çalımını sevmedim. Bu insanlar günde belki 8 10 saatini gitar çalmaya ayıran, inanılmaz teori sahibi, hayatını bu işten kazanan virtüözler, ancak yine Broderick ile iş yapan ve Nevermore ile tanıdığım Jeff Loomis çok daha çekici geldi, yer yer melodik yer yer hızlanan ve tekniğe yönelen çalımı bana çok daha hitap etti, ve o keyif veren kısımları olmasa asla çalışmak istemeyeceğim teknik kısımlar çok daha çalışılabilir bir hal aldı, her gün 1 2 saat metronomla başlayıp hızlanmaya çabaladım aylarca. Ancak farkındayım ki eğitim, sosyal yaşantı, yapılacak işler vs üst üste konduğunda bu disiplinli süreci belirli bir noktadan öteye taşıyamıyorum, bu yüzden belli kalıplar dışında yeni şeyler keşfetme, keşfettiklerimin üzerine kafa yorma, disiplinle çabalama aktivitelerim çok azaldı ortaokul/lise yıllarıma göre. Bunu büyük bir özveriyle sürdüren insanlar var, çok saygı duyuyorum onlara, belki bahsettiğin "tanrı" yakıştırması abartılı olsa da bu insanlar takdiri fazlasıyla hak ediyor.
İşin özeti; belki de birşeyleri araştırmaya başladığında karşına çıkabilecek en pooüler örnekler üzerinden konuyu anlatmaya çalıştım, kendi planını çizdikten sonra onlarca yüzlerce isimle, teknikle karşılaşacaksın ve bu öğrenmenin sonu yok, metalde zirveye ulaşacaksın ama blues dinleyeceksin oradaki yapıyı yabancılayacaksın mesela, bir anda dipte bulacaksın kendini, bu yüzden söylemeden geçmeyeyim tek yönlü de ilerlememekte fayda var, 260 bpmde sweep atıp Clapton'ın milyonda biri etmeyecek kadar hissiyata bile sahip olmayan iş yavan gelir mesela bana. Bu yüzden araştır, sabırlı ol, hayatın izin verdikçe disiplini elden bırakma. Riffler üzerine çalışıp formunu korumak sadece kilonu kontrol altında tutmak gibi, ama üst düzey teknikleri öğrenip onları her an zirvede tutmak her gün salonlarda kaslarını en kusursuz halde tutmaya çalışan sporcular gibi. En kusursuza ulaşıp 24 saat dokunmasan bir adım da olsa geriye gideceksin mutlaka.
*Sabah sabah ne yazdım be, daha kahveyi içmeden çok saçmalamadık umarım
Nasıl ki Black Sabbath riffleri metalin temelidir, yine Sabbath sololarıyla en temel lickleri gamları kavramaya başlamak, bunları temiz şekilde çalmak, tuşe kontrolü, doğru notadaki bendler, kıvamında vibratolar gibi bana göre bir soloyu dinlenebilir hale getiren temel bileşenler üzerinde pratik yapmak size sağlam bir temel hazırlayacaktır. Bu noktadan sonra ise hangi gitaristler daha hoşunuza gidiyorsa, hangilerini dinlemek/çalmak keyif veriyorsa onların tekniklerinden başlamak istediğinize ulaştıracaktır.
Kendi geçmişimden örnek vermem gerekirse ortaokulda çaldığım Metallica şarkılarında sololar gelince ben arkadaki riffleri takip ederdim çünkü günümüzde en sıradan gitaristlerden birisi olarak görülen Kirk'ün soloları bile imkansız görünürdü, ardından lisede Megadeth ile tanışıp, 30 yıllık 0-0-0-0-0-0 ların ardından çok daha kompleks rifflerle karşılaşıp onlar üzerinde çalışmaya başlayınca bir süre sonra farkettim ki parmaklarım hızlanmış, elim 1 2 sene önce hiç ummadığım noktalara kendiliğinden gidiyor, Metallica sololarındaki rastgele shredlere çok daha rahat eşlik edebiliyorum.
Tabi ardından bu da kesmez oldu, yıllar içinde birçok farklı gitaristi inceleyip onların eğitim videolarından birşeyler kapmaya çalıştım, bunlardan birkaç örnek olarak, temiz ve kontrollü çalmak adına Richie Kotzen güzel bir yol göstericiydi, ardından biraz daha hızlanmak istediğimde Malmsteen'e yöneldim, tabi 3 5 basit lick dışında sonuç hüsran 😀 Sweep tekniğine merak saldım ama asla Chris Broderick gibi gitaristlerin makine vari çalımını sevmedim. Bu insanlar günde belki 8 10 saatini gitar çalmaya ayıran, inanılmaz teori sahibi, hayatını bu işten kazanan virtüözler, ancak yine Broderick ile iş yapan ve Nevermore ile tanıdığım Jeff Loomis çok daha çekici geldi, yer yer melodik yer yer hızlanan ve tekniğe yönelen çalımı bana çok daha hitap etti, ve o keyif veren kısımları olmasa asla çalışmak istemeyeceğim teknik kısımlar çok daha çalışılabilir bir hal aldı, her gün 1 2 saat metronomla başlayıp hızlanmaya çabaladım aylarca. Ancak farkındayım ki eğitim, sosyal yaşantı, yapılacak işler vs üst üste konduğunda bu disiplinli süreci belirli bir noktadan öteye taşıyamıyorum, bu yüzden belli kalıplar dışında yeni şeyler keşfetme, keşfettiklerimin üzerine kafa yorma, disiplinle çabalama aktivitelerim çok azaldı ortaokul/lise yıllarıma göre. Bunu büyük bir özveriyle sürdüren insanlar var, çok saygı duyuyorum onlara, belki bahsettiğin "tanrı" yakıştırması abartılı olsa da bu insanlar takdiri fazlasıyla hak ediyor.
İşin özeti; belki de birşeyleri araştırmaya başladığında karşına çıkabilecek en pooüler örnekler üzerinden konuyu anlatmaya çalıştım, kendi planını çizdikten sonra onlarca yüzlerce isimle, teknikle karşılaşacaksın ve bu öğrenmenin sonu yok, metalde zirveye ulaşacaksın ama blues dinleyeceksin oradaki yapıyı yabancılayacaksın mesela, bir anda dipte bulacaksın kendini, bu yüzden söylemeden geçmeyeyim tek yönlü de ilerlememekte fayda var, 260 bpmde sweep atıp Clapton'ın milyonda biri etmeyecek kadar hissiyata bile sahip olmayan iş yavan gelir mesela bana. Bu yüzden araştır, sabırlı ol, hayatın izin verdikçe disiplini elden bırakma. Riffler üzerine çalışıp formunu korumak sadece kilonu kontrol altında tutmak gibi, ama üst düzey teknikleri öğrenip onları her an zirvede tutmak her gün salonlarda kaslarını en kusursuz halde tutmaya çalışan sporcular gibi. En kusursuza ulaşıp 24 saat dokunmasan bir adım da olsa geriye gideceksin mutlaka.
*Sabah sabah ne yazdım be, daha kahveyi içmeden çok saçmalamadık umarım
Benzer Konular
