Can sıkıntısından üye olmadığım forum kalmadı, tıp doktoruyum, 26 yaşında bir kadınım. motivasyonum eksik, hiçbir konuda dikiş tutturamadım, psikiyatr olayım dedim, puanım yetmedi. Ben de kendime deli doktoru olurum dedim. Boş zamanlarımda uyumaya çalışırım, kafada bin tilki, haliyle kronik uykusuzum. Siz uyurken ben geceyi güne eklerim. Rock ile alakam yok, Müslüm baba dinlerim. Arabesk bir hayatım var, sigaram alkolüm,bonzaim yoktur. Evden işe işten eve gider gelirim. Mutlu olmaktan haz etmem, Akabinde kötü birşey olur diye onun da içine ederim. Hobim haliyle yok, fobim ise pek çok. Tam uykuya dalmışken çalan telefondan, kapı zilinden nefret ederim. 24 saatin sadece 2 saatini uykuda geçirebilen bir insan olsam da bazıları o 2 saati bulur ve ben uyurken çivi çakarlar, ben uyurken aile faciası kavga gürültü patırtıları olur, kapıcı ben uyurken aidatları toplar, hiç görmediğim komşum ben uyurken kapımı çalar bi tabak yemek getirir, ben uyurken hayat çok aktif. Ben uyanıkken ses yok. Çekingen biriyim, bunu yenmek için yeni tanıştığım herkesle hoca, kıdemli vs farketmeksizin kanka olurum, sanırım artık aşağılık bir yılışık oldum.
Günün birinde Mutlu olacağıma inancım yok, hadi beni mutluluğa inandır diye açık çek verdim sanılmasın.
Yalan söylemeyi severim, kendimi sevmediğimden hep bi hayal alemindeyim. Sırlarım çoktur, bigün anlatırsam etrafımda kimse kalmayabilir, belki de yanılıyorum çok yük yalanlarım yok. Sadece gizliliğimi seviyorum. O beni biraz koruyor gibi geliyor. Büyük bir yanılgı belki, ama hissettiğim duygu bu şekilde.
Burada bir günlük tutacağım, benim gibi deliler varsa onlarla dayanışma içerisine gireceğim. İçinizdeki delileri, ve içimizdeki delileri koruyalım, hayatı biraz olsun subluminal yaşayalım. Biraz alkolik biraz keş olalım, ama önce zarar vermeyelim.
