Bu olayın altından da Bob ROCK' ın çıkması enteresan.
Beatles ın da dağılmasının sebeplerinden biri şirketin Prodüktör tercihiydi.
RISK albümünde Marty nin de gruptan ayrılmasını Mustaine prodüktöre bağlıyor ama bence tamamiyle kendinin halt yemesiydi. Netekim Prodüktörler ciddi etken.
Vaktiyle David Coverdale "Guitar for the practicing musician" dergisine verdiği röportajda (mealen yazıyorum) Sykes'ın "kendi gitar soundu olmadığını fark ettiğini" söylemişti. Adamı atma bahanesi olarak o zaman söylediği bu. Bahaneye gel ! Kavgada söylenmez bu laf.
Yıllar içerisinde (internet yoktu bir zamanlar...) öğrendiğim bu şeyleri birleştirdiğim zaman, bulmacanın bazı parçaları yerine oturuyor ama bence birileri halen yalan söylüyor (ya da gerçeği tam söylemiyor). Mesela, gitar kayıtları için aylarca uğraşıyorlar, aradıkları soundu sonunda Bob Rock yakalıyor filan... Bu da Coverdale'in söylediği ile bir miktar örtüşüyor.
Diğer taraftan, Sykes'ın atılma hikayesi konusundaki bilgiler facia. Coverdale suratına söyleyemeyip stüdyodan kaçıyor, Sykes arabanın arkasında koşuyor filan... O denli kaypakça şeyler...
Coverdale daha sonra Vandenberg ve Campbell'dan oluşan iki yeni gitarist aldı, kliplerde oynadı arkadaşlar, ama bu ikisi (ister inanın ister inanmayın) Sykes'ın yerini tutamadı. Campbell'ın "Still of the Night" çaldığı bir video vardı, tam bir facia (Malum, o şarkıdaki Sykes performansı da efsanedir...). Kaldı ki Campbell'I çok severdim Dio'da. Ama Dio için Campbell ne ise, Whitesnake 87 için de Sykes o idi. Sonra Steve Vai geldi, Vandenberg güya kadroda filan ama nedense (!) bütün gitarları Vai çaldı albümde. Vandenberg'ın parmağı mı ne sakattı... (ne kadar enteresan hikayeler...) Slip of the Tongue hayal kırıklığı oldu. Arkasından WS grubunu rafa kaldırdı Coverdale, komik bir solo albüm filan yaptı... Bu arada çıkan bir albüm güya Whitesnake albümü diye satıldı, ama kapakta David Coverdale & Whitesnake yazıyordu
🙂
Coverdale ancak 2000'lerde, Doug Aldrich (ne kadar ilginç; o da eski bir Dio gitaristi idi...) artı Reb Beach gibi olağanüstü iki gitaristle ancak Sykes'ın hakkını verebilecek bir WS kadrosu kurabildi. Aldrich gerçekten de çatır çatır çaldı adamın sololarını konserde. Ama Sykes'ın o ham enerjisi bir başka tabii. Yani Sykes'ı attıktan sonra yıllarca toparlayamadı Coverdale.
Sonuçta Sykes da bir Gary Moore hayranı idi ve Thin Lizzy'de onun yerini doldurmuştu sanırım
🙂 Moore'daki agresiflik onun çalışında da vardı. Tesadüf, ben de daha bir hafta önce bir tribute albümünde Sykes'ın çaldığı "Still got the blues" yorumunu dinliyordum.
Herhalde o parçanın hakkını böyle verebilecek başka bir adam yoktur. Mükemmel tercih yapmışlar kadroda. Daha ilk notadan adam "ben buradayım" diyor; sabaha kadar sustain...
Toprağı bol olsun.