Merhabalar, çoğunuz beni tanımıyorsunuz. Bugün hem benim hakkımda bilgi alırsınız, hemde belki bana bir yol gösterirsiniz diye buraya içimi döküyorum. Yaşım 18 ve Serebral Ataksi ve Serebral Palsi hastasıyım. Hastalığımı öğrendiğimde yaşım 12 idi. O zamanlar müziğe başlamamdan 3 yıl geçmişti. Günlerce bir köşede içime kapanıp düşündüm. Neden ben, niye ben diye. Bu arada hastalığımın ne olduğunu şöyle bir anlatayım. Yaşım ilerledikçe vücut fonksiyonlarımı kaybediyorum. Hastalık beyinciğimde olduğundan yaşım ilerledikçe hastalıkta ilerliyor. Ve hastalık beni 24-25 yaşlarımda yatalak yapıyor. Ve hayır tedavisi yok. Maalesef böyle yaşamam gerektiğini aşmam gerekiyordu. Günlerce düşündüm, düşündüm, düşündüm. Sadece yapabileceğim tek şey düşünmekti. Şuan da ayağa kalkıp yürüyebiliyorum ama ağrılarım fazla, dengem çok yok. İçimi rahatlatan şeyin sadece müzik olduğunu çoktan anlamıştım. Evimde fl studio'da vs. piyano çalmayı öğrendim. Ailemin durumu olmadığından onlardan piyano vs. isteyemedim. Sağ olsunlar ortaokul müzik öğretmenim iyi bir liseye geçtiğimde tebrik amacıyla bana bir elektronik piyano yani sizin tabirinizle org aldı. Bende kendimi hiç bir eğitim almadan geliştirdikçe geliştirdim. Liseye geçtiğimde 4-5 ay sonra bilgisayarda deşifre yaparak 200 tl'ye bir klasik gitar aldım. Kendimi geliştirmek istiyordum. Gitarda kendimi kendi çabamla geliştirmeye başladım. O sırada piyano ile müzik kulağım oldukça gelişmişti. Klasik gitarda fingerstyle vs. çalmaya uğraştım ama ne kadar gelişebiliyorsam o kadar geliştim. Daha sonra kendimi aşmam gerektiğini düşünüp bir yerde 1 ay çalışıp ilk paramla elektro gitar aldım. Fizik gördüğüm rehabilitasyon merkezinden fizyoterapist hocam biraz amfisini ödünç verdi. O amfi ile kendimi geliştirebildikçe geliştirdim. Şuanda çok rahat sololar atabiliyor. Metallica, AC/DC gibi grupların çoğu şarkısını hem söyleyip hem çalabiliyorum. Ama lanet olsun ki hastalığım dilimide etkiliyor. Bazı harfleri çıkaramıyorum. Sesimde o kadar güzel değil. Ama dediğim gibi kendimi ne kadar geliştirebiliyorsam o kadar geliştirdim. İnternetten bateri videoları izledim, evimde bm-800 mikrofon alıp, 5+1 ses sistemi dizip stüdyo tarzı şey yaptım. Yakında para biriktirip ses izolasyonu vs. yapacağım. Kendi şarkılarımı yazabiliyorum. Ama hiç bir zaman hayatım düzene girmedi. Babam kanser hastası, genetik olduğundan benim hastalıktan abilerimde de var. Hepsi yatalak şuanda. Benim hastalığım çalışmaya el vermiyor. Sadece bilgisayar başında ya da müzik gibi şeyler yapabiliyorum. Ama hayat, dünya hep başkalarını güldürdü. Hiç bir zaman Tanrı beni güldürmedi. Hiç bir zaman imkan olmadı elimde. Hep kendimi geliştirip yetenekler edindim ama Tanrı başkalarını yüceltti. Foruma elektro gitar çalabilirim diye bir ilan attım kimse bakmadı. Ama arkadaş dediğim çocuk şuanda konserler veriyor ve beni unuttu. Ben hep hayatta yenildim. Şuanda hiç arkadaşım yok. Ne beni seven bir kız, ne de beni seven bir arkadaş yok. Tek başımayım. Zoruma gidiyor bu kadar yeteneğin 9 senedir karşılık bulmaması. Gidip saçma salak insanların yüceltilmesi. Ben neyim ya?. Kendimi sorguluyorum acaba yetenekli değilmiyim diye. Yine kendimi geliştirmeye çalışıyorum ama yok ne fayda. Şuan baterim yok ama gidip bir müzik dükkanında 1 saatliğine bateriye oturup uzun uzun şarkıları çaldım. Yani bateride çalabiliyorum. Ama hayat bana şans vermiyor. Bir kere müzikte yükselsem emin olun neler yapacağımı siz bile düşünemezsiniz. Ben artık bu kadar içimi döktüğüm yeter. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Sizce ne yapmalıyım bunları yorum olarak yazarsanız sevinirim.