en sevdiğim yazardır altay öktem. yazılarında tekrara düştüğüne katılmıyorum ben. her hafta (penguende) genelde güncel konularla okurlarının karşısına çıkıyor. üslubunu ayrı bi seviyorum adamın, çok içten. şiirlerinde de aynı içtenliği yakalayabiliyorum. sokaklar tekin değil isimli şiir kitabındaki "kilit" benim için çok özeldir mesela. penguendeki yazısından kısa bir alıntı iliştiriyorum;
"...Sevgi sıralamasına bir tek anne girebiliyordu, o da üçüncü sıradan. Çünkü öğretmenler, o buruşuk yüzlü sistem bekçileri önce Allah, sonra Atatürk, sonra annem.. diye bir nakarat ezberletmişlerdi biz çocuklara. Bu nakaratı da söylemedim hiç. Yalnızca sıralama bozuk olduğu için değil, sevginin sıralanamaz bir şey olduğunu bildiğim için..
Sonra ne oldu? O çocuklar büyüdüler. Birinci sırada Allah’ı sayanlarla, birinci sırada Atatürk’ü sayanlar birbirine girdi işte. Danıştay arada kaldı. Ne Danıştay’ı ya, dilim sürçtü, anne arada kaldı, arada kaynadı hatta..."
"...İnsan en yakınındakini değil, en uzağındakini sever. Hatta ulaşamadığını sever. İnsana en yakın olan kişi kendisidir. O yüzden kendisini kolay kolay sevemez, hatta bulduğu her fırsatta hırpalar.. O yüzden çok hırpaladım kendimi.."
yorum sizin 😉