Asik Vaysal ve Andalusia

Joe Satrini'nin professor satchafunkilus and the musterion of rock albümünde Aşık Veysel'e ithaf ettiği 2 parça. Dikkatlice kulak kabarttığım halde Aşık Veysel havası sezemedim. Teorik olarak Aşık Veysel'in kalıplarıyla ilgili bir bağ var mı? Özelliği ne bu parçaların?

Andalusia = Endülüs

Valla ben direkt Aşık Veysel tadı almıştım ilk dinlediğimde 🙂 Aşık Veysel'in de hastasıyım. Teorik olarak en ünlü Aşık Veysel eserlerini düşünürseniz Dorian moduna yakın olduklarını göreceksiniz -komalar haricinde-, elbette Satch da öncelikle bu modda bir şeyler yapmış. Her Dorian içindeki parça direkt Aşık Veysel tadı vermez elbette, biraz bağlamaya kaçan yerler de var -parçanın sonunda zaten bariz olarak var-, genel olarak kendi özgünlüğüyle çok güzel harmanlamış bence. Bazı yerlerde salt kendisini duyuyoruz ki bu da olması gereken bir şey bence.

'Benim sadık yarim kara topraktır' diye mırıldanırsanız, bence benzerlik kurarsınız parçanın bazı yerlerinde kolayca 🙂

Uzun İnce Bir Yoldayım da yine Dorian moduna yakın bir makam -bilemiyorum neye denk geliyor-.

Ben çok eskiden beri Satriani'de bu havayı soluduğum için, kendisini ayrıca severim, onun çalımı pek çok gitaristten daha yakın geliyor bana. İlham aldığı belli.