Hakikaten de tarihe geçmiş bir Türk filmi 🙂
filmdeki diyaloglarla ilgili yazılacak o kadar şey var ki, en iyisi sanırım susmak. tabii ki motosiklet kasklı abilerimizin "inişe geçiyorum" nidalarıyla koltuklarında öne eğilmesi, ama arkadaki manzaranın sabit kalması apayrıdır :twisted:
bir de filmin başında "dünya her seferinde delicesine parçalanıyor, toz bulutu haline geliyordu. dünyayı kötülüklerden koruyan, insan beyniydi" şeklindeki anlatı süperdir, o parçayı okuyan amca "aksakallı dede" modunda, genelde Battal Gazi ve Malkoçoğlu filmlerinde aynı türden, bilgi ve nasihat veren konuşmalar yapmakta, bizi yarmaktadır 🙂