iyi bir asker ve hatibiden başka bişey değil castro 214 abd suikastından kurtulmuş abd ajanlarını karşı istihbaratla kendi tarafına çekip onların maaşını hazineye atmış cart curt iktidara geçince kardeşi raul hariç herkesle arası bozuldu ki bazı eski askerleri itaitsizlikten kurşuna dizdirdi nitekim cheyle asıl aralarının bozulması ki vietnamlada o yüzden bozuldu kamboçya saldırısına sıcak bakmasıydı..fidelin iktidar cuntasından çıkıp afrikada her ne kadar başarısız olsada vaz geçmeyip bolivyada bir grup arkadaşıyla çatışırken silahının üstünde astım krizi geçirip yakalanan dimağ ötesi bi adam...
acilen bi benzeri de bizim ülkemize lazım olan devrimci güzel insan...
"Fidel Castro Che'nin kankisi mi. O motor yağı değil miydi yahu?" soruma "Salak o Castrol Magnatek!" cevabını aldıktan sonra ilgisizliğimden utanıp tanımaya çalışmaya başladığım inanılmaz bir insan. Bzi kurtarsa kurtarsa böyle bir insan kurtarır da bir daha gelir mi bilmem. Sanmam 8O
VedaŞarkısı
1.
kayalıkta çakılı yelkenli
sana bırakıyorum veda şarkımı.
2.
benim uzaklardaki ölümümün kanında tohumlanışı da
kayalar devranının altında değişken köklerle.
yalnızlık! geçmişe özlem çiçeği canlıı duvarların.
yalnızlık, yeryüzünde adanmış faniliğim.
3.
taşımak istemiştim heybemde
yüreğinin gelip geçici tadını,
ama kaldı havaya çizilmiş kesin eğrilerle,
yadsıma oldu umudumun yiğitliğine.
giderim hatıradan daha uzun yıllar boyu
kapalı yalnızlığıyla gezginin,
fakat havaya çizilmiş kesin eğri sanki bana döndü
ve bir işaret koydu pusula kaderime.
sonu geldiğinde bütün gündelik işlerin
yol yapacağım bir geleceğim olmasa,
gelmiş olacağım bakışında canlanmaya
kaderimin sırıtan parçası olarak.
gideceğim hatıradan daha uzun yollar boyunca
zincir halkaları gibi eklenen elvedalarla zamanın akışında.
4.
dimdik hatıra sonunda düşmüş yola,
usanmış beni bir geçmişi olmadan izlemekten,
unutulmuş yol kıyısındaki bir ağaçta.
uzaklara gideceğim, hatıra
parçalanarak ölünceye yolun taşlarında,
ve devam edeceğim, içimde
hep o gezginin acısı, yüzümde gülümseyiş.
bu dönenen bakış ve güç
büyülü bir matador mendilinde.
alıkoydu kaygı duymaktan tüm çıkarlara,
hep yitiren bir çizgi oldu benim eğrim.
ve bakmak istemedim seni görürüm diye
beni isteksizce davet etmeni
mutluluğumun pembe boyalı torerosu
deniz seslenir bana sevecen elleriyle.
çayırım -bir kıta-
dümdüz yayılır, tatlı ve silinmezdir
alacakaranlıkta bir çan gibi.
5.
bir sicil memuresi karşısında kurumlu bir doktor gibidir
kara bir mikroskopu gösteren bilim.
sanat... sanat diye arzıendam eden şey
bir leica'nın kısır mekaniğidir.
acılar ve kaygılarla dolu bir yerli (ve tabii özlemleriyle
olup ta şimdi yiten için
ve onun dönüşünde arzu gönlünde),
coca, alkol ve açlığın aptalca gülümsemesiyle.
üç kuruşa satılan cinsellik
-amerika'da pek ucuz-
boş çarşafların umursanmaz hatırası.
guetamala bıraktın beni
bağrımda derin bir yarayla
ve de acılarını bana emzirme
ya da emme fırsatıyla,
kahreden bir hıçkırığın belirsiz duygusunda bulan kadını.
kederleri teker teker birleştiren bir bağ var yine de:
uyanan insanın haykırışıdır o da.
6.
işte bugün böyle titrek ellerle
belirsiz bir kayıta koyuyorum prizmamı.
ağacın olgunluğunu tüketmeden
kasalanmış meyvanın garip tadıyla.
çağırışını farkedemiyorum bazen
yaşlı, garip kanatlanmış kulemden,
fakat bazı günler var ki cinselliğin uyanışını hissediyor
ve bir öpücük dilenmeye dişiye gidiyorum
ve böylece beni arkadaş diye çağırmayanın
ruhunu hiçbir zaman öpemeyeceğimi anlıyorum...
biliyorum ki tertemiz değerlerin kokusu
bereketli kanatlarla dolduracak beynimi,
biliyorum ki hayata geçmesi mümkün olmayan
fikirleri barındırmak gibi zevkleri bırakacağım.
biliyorum ki ölümüne çarpışma günü
halk çocukları benimle omuz omuza verecek,
halkın savaştığı amacın kesin zaferini
göremezsem eğer
fikri en yüksek geleceğe götürmek için
mücadele verdiğimdendir,
eski kabuğun tüylerini yolarken
doğan umudun kesinliğiyle biliyorum bunları.
1.
kayalıkta çakılı yelkenli
sana bırakıyorum veda şarkımı.
2.
benim uzaklardaki ölümümün kanında tohumlanışı da
kayalar devranının altında değişken köklerle.
yalnızlık! geçmişe özlem çiçeği canlıı duvarların.
yalnızlık, yeryüzünde adanmış faniliğim.
3.
taşımak istemiştim heybemde
yüreğinin gelip geçici tadını,
ama kaldı havaya çizilmiş kesin eğrilerle,
yadsıma oldu umudumun yiğitliğine.
giderim hatıradan daha uzun yıllar boyu
kapalı yalnızlığıyla gezginin,
fakat havaya çizilmiş kesin eğri sanki bana döndü
ve bir işaret koydu pusula kaderime.
sonu geldiğinde bütün gündelik işlerin
yol yapacağım bir geleceğim olmasa,
gelmiş olacağım bakışında canlanmaya
kaderimin sırıtan parçası olarak.
gideceğim hatıradan daha uzun yollar boyunca
zincir halkaları gibi eklenen elvedalarla zamanın akışında.
4.
dimdik hatıra sonunda düşmüş yola,
usanmış beni bir geçmişi olmadan izlemekten,
unutulmuş yol kıyısındaki bir ağaçta.
uzaklara gideceğim, hatıra
parçalanarak ölünceye yolun taşlarında,
ve devam edeceğim, içimde
hep o gezginin acısı, yüzümde gülümseyiş.
bu dönenen bakış ve güç
büyülü bir matador mendilinde.
alıkoydu kaygı duymaktan tüm çıkarlara,
hep yitiren bir çizgi oldu benim eğrim.
ve bakmak istemedim seni görürüm diye
beni isteksizce davet etmeni
mutluluğumun pembe boyalı torerosu
deniz seslenir bana sevecen elleriyle.
çayırım -bir kıta-
dümdüz yayılır, tatlı ve silinmezdir
alacakaranlıkta bir çan gibi.
5.
bir sicil memuresi karşısında kurumlu bir doktor gibidir
kara bir mikroskopu gösteren bilim.
sanat... sanat diye arzıendam eden şey
bir leica'nın kısır mekaniğidir.
acılar ve kaygılarla dolu bir yerli (ve tabii özlemleriyle
olup ta şimdi yiten için
ve onun dönüşünde arzu gönlünde),
coca, alkol ve açlığın aptalca gülümsemesiyle.
üç kuruşa satılan cinsellik
-amerika'da pek ucuz-
boş çarşafların umursanmaz hatırası.
guetamala bıraktın beni
bağrımda derin bir yarayla
ve de acılarını bana emzirme
ya da emme fırsatıyla,
kahreden bir hıçkırığın belirsiz duygusunda bulan kadını.
kederleri teker teker birleştiren bir bağ var yine de:
uyanan insanın haykırışıdır o da.
6.
işte bugün böyle titrek ellerle
belirsiz bir kayıta koyuyorum prizmamı.
ağacın olgunluğunu tüketmeden
kasalanmış meyvanın garip tadıyla.
çağırışını farkedemiyorum bazen
yaşlı, garip kanatlanmış kulemden,
fakat bazı günler var ki cinselliğin uyanışını hissediyor
ve bir öpücük dilenmeye dişiye gidiyorum
ve böylece beni arkadaş diye çağırmayanın
ruhunu hiçbir zaman öpemeyeceğimi anlıyorum...
biliyorum ki tertemiz değerlerin kokusu
bereketli kanatlarla dolduracak beynimi,
biliyorum ki hayata geçmesi mümkün olmayan
fikirleri barındırmak gibi zevkleri bırakacağım.
biliyorum ki ölümüne çarpışma günü
halk çocukları benimle omuz omuza verecek,
halkın savaştığı amacın kesin zaferini
göremezsem eğer
fikri en yüksek geleceğe götürmek için
mücadele verdiğimdendir,
eski kabuğun tüylerini yolarken
doğan umudun kesinliğiyle biliyorum bunları.
Fidel'e şarkı
________________________________________
Haydi gidelim,
ateşli peygamberi şafağın
rüzgara bakan gizli patikalardan
o âşık olduğun yeşil vatanı kurtarmaya.
Haydi gidelim,
savaşmaya bütün hatalarla
alnımızda isyan yıldızlarıyla
zafere ya da ölüme ant içerek.
İlk silah duyulduğunda ve toprak uyandığında
uykudan sıçrayan bir kız gibi
orada yanınızda olacağız, sessiz savaşçılar
orada olacağız.
Saçıldığında sesin dört bir yana
toprak reformu, adalet, ekmek ve özgürlük
orada olacağız haykırmak için senin sözlerini
orada olacağız.
Yaraladığı gün, bizim kurtuluş emelimiz
vahşi canavarı kendi yuvasında
orada olacağız gururlu yüreklerimizle
orada olacağız.
Sanma ki bizi korkudan titretebilirler,
hediye ve süslerle kuşanarak.
istediğimiz bir tüfek, mermiler ve bir fişek
başka bir şey değil.
Ve eğer engellerse bizi silahları,
gözyaşlarını istediğimiz gibi yalnızca Kübalıların
Tarihin akıntısıyla sürüklenen gerillalar için örtüler isteriz
Başka bir şey değil
________________________________________
Haydi gidelim,
ateşli peygamberi şafağın
rüzgara bakan gizli patikalardan
o âşık olduğun yeşil vatanı kurtarmaya.
Haydi gidelim,
savaşmaya bütün hatalarla
alnımızda isyan yıldızlarıyla
zafere ya da ölüme ant içerek.
İlk silah duyulduğunda ve toprak uyandığında
uykudan sıçrayan bir kız gibi
orada yanınızda olacağız, sessiz savaşçılar
orada olacağız.
Saçıldığında sesin dört bir yana
toprak reformu, adalet, ekmek ve özgürlük
orada olacağız haykırmak için senin sözlerini
orada olacağız.
Yaraladığı gün, bizim kurtuluş emelimiz
vahşi canavarı kendi yuvasında
orada olacağız gururlu yüreklerimizle
orada olacağız.
Sanma ki bizi korkudan titretebilirler,
hediye ve süslerle kuşanarak.
istediğimiz bir tüfek, mermiler ve bir fişek
başka bir şey değil.
Ve eğer engellerse bizi silahları,
gözyaşlarını istediğimiz gibi yalnızca Kübalıların
Tarihin akıntısıyla sürüklenen gerillalar için örtüler isteriz
Başka bir şey değil
tarihimizde Atatürk gibi bir devrimciye sahipken Che biraz sönük geliyor bana onun yanında
Kosovian çok haklısın arkadaşım demin okudum bütün yazılanları.Herkes Che gibi bir devrimcinin bizim ülkemizede gelip devrimi başlatmasını istemektedir.Fakat Mustafa Kemal gibi büyük bir devrim sahibi varken benliğimizde bu sözleri sarf etmek büyük hata olur.Bir Mustafa Kemal daha gelse,gelsede bu aziz vatan topraklarına bundan seneler önce yaptığı gibi tekrar büyük bir devrim hediye etse...Yanlış anlaşılmasın ben Che karşıtı değilim,aksine kendisini çok sever ve takdir ederim...Yaptığı güzellikler tartışılamaz....Fakat şu an bir devrimciye ihtiyaç duyuyorsak,bunu özümüzden çıkartmalıyız.kosovian demiş ki:
S
sepul-deniz
taparımm...
^kosovian demiş ki:
Kosovian , Sana Katılmamak Eldemi ?
sepul-deniz demiş ki:
Tapın , Tapın İyi Gelir.
Belki Çok Zor Durumda Kaldığınız Zaman Adını Kullandığınız Mustafa Kemal'in Adını Tekrar Söylersiniz.Amacım Burada Kargaşa Oluşturmak Değil.Sizin Atatürk'ü Unutturmanıza Yanıyorum.
Son Olarak :
Komunizmi Gördüğünüz Yerde Başını Eziniz. Mustafa Kemal ATATÜRK
che guevara bence Türk gençliği tarafından sadece İDEOLOJİK olarak örnek alınabilecek bir karakter. fakat marksistlerin çoğunda var bu her öleni kahramanlaştırma güdüsü. işçinin tekine yolda tır çarpsa "faşist sürücünün gazabına uğrayan çilekeş işçi" oluveriyor. kimse üzerine alınmasın ya da savunmaya geçmesin hemen, milliyetçilerin zaafları olduğu gibi, bu da onların zaafları. çeçen asıllı biri olarak şamil basayev' in idolüdür che guevara, fakat teolojik olarak değil, sadece ideolojik açıdan, ve che guevara gerçekten "halkının" kahramanıdır, halk kahramanı demedim dikkat ederseniz, sadece kendi halkının kahramanıdır. che guevara dünyaya mal olacak bir şey yapamamıştır. kim ne derse desin, bana istiklal savaşı dışındaki tüm devrimlerde, tüm silahlı ayaklanmalarda bir pürüz, hata var gibi geliyor. çünkü hiçbiri bizim mücadelemiz kadar "masumane" olamadı. hepsinde üst kesimden bazı insanlara hizmet eden, kaymak yediren taraflar var. ve hepsinde daha devrim gerçekleşmeden baş koltuğa oturacak kişi önceden belirlenmişti. bizimkinde ise seçimle belirlendi. o anlata anlata bitirilemeyen ekim devrimi bile diplomatları, sporcuları, askerleri ihya ederken yine o savunduğu işçileri ezdi. sibirya' da sürgünde soğuktan ölen insanların sayısını net olarak bilmiyorum, fakat az olmadıklarını biliyorum. rusya, dünyada kendi vatandaşlarını en çok öldüren devletler sıralamasında hala ilk sıradadır.
bütün bu olan biteni de "devrim ilk kendi evlatlarını yer" gibi klişeleşmiş ve mantıktan son derece uzak bir cümleyle açıklama çabasını da açıkçası komik bulmaktayım. Türkiye' nin yönetim şekli, ekomomi ve politika anlayışı 29 Ekim 1923 tarihinden beridir zaten bellidir, bunu değiştirmeyi düşünen, gerekirse dağa çıkan, gerekirse silahlanan ideolojilere sahip cahil bir gençliğin ortalıkta dolaşması benim gibi düşünenleri de rahatsız ediyordur eminim ki. daha kendi ekmeğini kazanmaya başlamadan, üniversite kantinlerinden ülke kurtarma hevesine düşen, polisten yediği dayağın şiddetine göre arkadaşları arasında saygınlığı artan, dağıttığı el ilanı, yasadışı dergi, yapıştırdığı kaçak afiş sayısına göre rütbe alan bir oluşum da cabası tabi ki. işin komik yanı ise, bu ideolojide geçinen 15-16 yaş grubunun henüz oy verme yetkisine bile sahip olmayışıdır.
lafla bir şeyler yapılacak olsaydı, her gün karalamaktan bıkmadığımız başbakanlar, cumhurbaşkanları, şimdiye bizi plüton gezegenine frappuccino içmeye davet etmişlerdi bile.
yıllar önce ölmüş bir ideolojinin çaresizce diriltilme çabalarında che guevara gibi bir ismin lider olarak lanse edilmesi, açıkçası saçma bir şeydir benim nezdimde. che guevara komünist değil, sosyalisttir; ve günümüz dünyasında ikisinin arasında derin bir uçurum bulunmaktadır.
bunları ne jakoben faşisti bir kimlikle, ne ordu yanlısı kemalist bir kimlikle, ne bozkurt, şaman saçmalıklarıyla uğraşan ülkücü bir kimlikle yazdım. sadece yıllardır gözlemlediklerim, içinde sürekli çelişen noktalarını tespit ettiğim olayların kaidelere dönüşmüş halidir naçizane zihnimde.
bütün bu olan biteni de "devrim ilk kendi evlatlarını yer" gibi klişeleşmiş ve mantıktan son derece uzak bir cümleyle açıklama çabasını da açıkçası komik bulmaktayım. Türkiye' nin yönetim şekli, ekomomi ve politika anlayışı 29 Ekim 1923 tarihinden beridir zaten bellidir, bunu değiştirmeyi düşünen, gerekirse dağa çıkan, gerekirse silahlanan ideolojilere sahip cahil bir gençliğin ortalıkta dolaşması benim gibi düşünenleri de rahatsız ediyordur eminim ki. daha kendi ekmeğini kazanmaya başlamadan, üniversite kantinlerinden ülke kurtarma hevesine düşen, polisten yediği dayağın şiddetine göre arkadaşları arasında saygınlığı artan, dağıttığı el ilanı, yasadışı dergi, yapıştırdığı kaçak afiş sayısına göre rütbe alan bir oluşum da cabası tabi ki. işin komik yanı ise, bu ideolojide geçinen 15-16 yaş grubunun henüz oy verme yetkisine bile sahip olmayışıdır.
lafla bir şeyler yapılacak olsaydı, her gün karalamaktan bıkmadığımız başbakanlar, cumhurbaşkanları, şimdiye bizi plüton gezegenine frappuccino içmeye davet etmişlerdi bile.
yıllar önce ölmüş bir ideolojinin çaresizce diriltilme çabalarında che guevara gibi bir ismin lider olarak lanse edilmesi, açıkçası saçma bir şeydir benim nezdimde. che guevara komünist değil, sosyalisttir; ve günümüz dünyasında ikisinin arasında derin bir uçurum bulunmaktadır.
bunları ne jakoben faşisti bir kimlikle, ne ordu yanlısı kemalist bir kimlikle, ne bozkurt, şaman saçmalıklarıyla uğraşan ülkücü bir kimlikle yazdım. sadece yıllardır gözlemlediklerim, içinde sürekli çelişen noktalarını tespit ettiğim olayların kaidelere dönüşmüş halidir naçizane zihnimde.
spiritsoldier çok doğru konuşmussun.Herkes farklı bi kalıba bürünme telaşında artık.Müzikte,giyimde olduğu gibi aynısı düşünceler içinde geçerli.Kişilerin ideolojilerin içine hapsolmuş durumdalar.Açıkçası bu beni diğer "şekilcilik"lerden çok korkutuyor.Mankafa,tartışmaya açık olmayan,okuduğu birkaç kitaptan,gazete küpüründen ezbere konuşan insanlar gün geçtikçe çoğalıyorlar ve bu insanlar her yerde...
D
dimdim
Bu söz 70li yıllarda sol hareketi engellemek için uydurulmuş bir sözdür. Atatürk'ün söylev ve demeçleri tüm tarihçiler ve tanıklarca tescil edilmiştir ve hiç bir bilimsel kaynak yada tanık bu iddiayı kanıtlayamamıştır.Head2KoRn demiş ki:
Che antiemperyalist, halktan, eşitlikten, adaletten, ezilenden yanaydı. Bunlar kötü özellikler mi? Neden örnek almayalım?. Bence Che'yi örnek almak onu sevmek,sahip çıkmak yanlış değil. Tabiiki Atatürkle aynı seviyede olamaz, en büyük örneğimiz Atatürk'tür. Zaten Atatürk Che'nin yaptıgının cok daha fazlasını yapmıştır. AyrıcaChe'yi sevmek de Mustafa Kemal'in adını unutmak anlamına gelmez!..
dimdim demiş ki:
Bu Dediklerini Sokaklarda Che Tişörtünü Giyen , Daha Nutuğu Bile Okumayıp , Bolivya Günlüğünü Okuyan İnsan Kırıntılarına Söylesene ?
Bakın Ben Che Karşıtı Bir İnsan Değilim.Kendi Ülkesi İçin Yaptıklarına Saygım Vardır , Olacaktır.Ama Türkiyede Devrimci Olarak Sadece Mustafa Kemal Atatürk Kabul Edilmelidir.Che'nin Yaptıklarınada Saygı Duyulmalıdır.Heleki Yakışıklı Diye Onu Örnek Alanlara İyice Gıcığım Var.
İlla Bir Devrimcimiz Olacaksa Bu Devrimci_Che Değil , Devrimci_ATATÜRK Olacaktır.
atatürk gibisi gelir mi ??Head2KoRn demiş ki: