Arkadaşlar bundan bir sene öncesine kadar günde 3 saat kadar elektro gitar ve 1 saat düzenli olarak klasik gitar çalışıyordum üniversiteye hazırlandığım için ama ne olduysa bu son bir yılda hiç gitar çalışasım gelmiyor eskiden düzenli olarak metod çalışırdım üstüne tarihlerini bile yazardım gelişimimi kaydetmek için ama en son ekim 2020 de metod çalışmışım bir senedir sadece gitarı elime alıp youtubedan şarkıların üstüne çalıyorum egzersiz çalışasım bile gelmiyor çalışsam da en fazla bir hafta sürüyor aynı durumu yaşayan var mı kurtulmak için ne önerirsiniz ?
Gitar Çalışamıyorum
- Konuyu açan EFŞ
- Başlangıç tarihi
Ben bu durumu birçok enstrümanda yaşadım. Yaşım 31 ve bu yaşıma kadar 4 5 tane enstrümanla uğraştım. Hepsini de 1 sene civarı çalıp, heves kaçması sonucu bıraktım. Hevesin kaçtıysa geri getirmesi zor oluyor. Ben bugüne kadar buna bir çözüm bulamadım, belki bulan olmuştur daha önce. Yazarlar buraya da.
Çaldığınız bir grup var mı ? Ya da spesifik bir amacınız ?
Siz fark etmeseniz de, eğer somut bir amacınız yoksa motivasyonunuz başka şeylere yönlenecektir. Ergenlik-gençlikteki heyecan, daha sonra yerini daha somut arayışlara bırakır. O yüzden küçükken enstrümana başlayıp ilerlemek daha kolaydır zaten; boş vakit çoktur ve insan çok da sorgulama yapmaz🙂
Eğer "şarkı çalışmak varken neden teknik çalışayım ki ?" sorusuna iyi bir yanıt veremiyorsanız, teknik çalışmayı bırakmanız doğal. Bunu tek başına kararlılık veya disiplinle aşamazsınız. Bir amacınız olmalı.
Ayrıca, gitarda teknik olarak ilerlemek herkese uygun bir yol da değildir. Hobi olarak çalan pek çok insan, genellikle enstrümanda teknik olarak ancak belli bir yere kadar ilerleyebilir. Bir noktadan sonra başka tercihler işin içine girer, iş-güç, kariyer, aile vs...
Eğer enstrümanda teknik olarak ilerlemeye devam etmek istiyorsanız, ya kendinize bir amaç bulun (mesela, belli parçaları kaydetme projesi...) ya da kendinizi gerçekten zorlayacak bir hedef koyun.
Müsaadenizle ben de iki kelam edeyim. Hemen uyarı notlarımı ekleyeyim. Polemik zırhlarımı giyeyim. Söylediklerim kişisel tecrübelerimi, düşüncelerimi yansıtacaktır. Doğal olan da bu ama tabii mecbur böyle bir notla başlıyorum.
20 seneyi geçti, bir şeyler yapmaya çalışıyorum, muhtemelen de hayat boyu bu "yapmaya çalışıyorum" olayı devam edecek 🙂 Bu süre içinde defalarca çalmayı bıraktığım zamanlar da oldu. İlk zamanlar günlük olarak çalabiliyordum. Çalmaya başlamadan önce belli bir süre egzersizlere ya da işte tekniklere biraz bakıyordum. Yıllar geçtikten sonra eksik yerleri tamamlamak için tekrardan dönüp bakmaya niyet ettim ama pek de ilerlemedi. Hala umudum var 🙂
Tabii ki bu kişisel bir mesele. Beni bu konuda motive edecek şeylerin ne olduğunu biliyorum. Bunlar gerçekleşmeyince benim de ilerleme motivasyonum durağan hale geliyor. Günün birinde gerçekleşebilirse devam edebilir, etmezse de dünyanın sonu değil.
Bu noktada hobi olarak bakmak ile profesyonel olarak yaklaşmak farkı ortaya çıkıyor olabilir. Bir meslek olacaksa işler çok daha farklı ilerliyor olabilir. Bu konuda bilgi verilmediği için ben sadece hobi kısmıyla cevaplamış olacağım.
Biraz daha detaylandırayım. Yukarda anlatmaya çalıştığım çerçevede amaç bir enstrüman çalmak da olmaması gerekir. Aslında imkan olsa farklı enstrümanlar da öğrenme şansı olsa ilk başta bunun motivasyonuyla bile benim açımdan işlerin renginin değiştiğini gözlemliyorum. Mesela akordiyon alıp biraz çalmaya çalışınca yaşanan o tatminlik devamlı sürmüyor. Bunu teknik ilerleme ile gitar için de örnekleyebiliriz. Yani bunu sürdüren profesyonel insanlar da elbette vardır, tekrar edeyim, meselenin özüne inmek için beni neyin motive ettiğini aktarmak için bunları söylüyorum. Hani belki bir kıyaslama olabilir ya da bir işe yarayabilir diye...
Bu durumda yeni bir şeyler öğrenme keyfi kısa süreli beyni tatmin ediyor. Müzikte aradığımın teknikten öte bir iletişim modeli olduğunu bir süre sonra keşfettim. Yazı dilini öğrenmek ya da konuşmayı öğrenmek gibi örnekleyebiliriz. Belli bir aşamada kendini ifade edebilecek kadar tekniği ve teoriyi öğrendikten sonra o "seslerin iletişimini" aramaya koyuldum. Bu da yine tabii aynı normal iletişim modellerinde olduğu gibi engellere takılıyor. Belki de tamamen şans olabilir. Atıyorum bundan 10 sene önce bu şekilde düşünen biri ile birlikte çalma imkanım olsaydı şu an çok daha iyi bir noktada olabilecektim.
Özetle amaç hobi ise, keyif almak için yapıyorsanız, tek başınıza bir yere kadar ilerletebiliyorsunuz. Zaten bu müzik türü için "grup" mantığının özünde de bence bu yatıyor. Bu dediğim müziği sosyalleşmek için bir araç olarak kullanın demek değil. Yani ona da itirazım yok ama demek istediğim etrafınızda benzer motivasyonda (müzikle iletişim kurmak gibi) insanlar olursa mutlaka bu sizi olumlu yönde etkileyecektir.
20 seneyi geçti, bir şeyler yapmaya çalışıyorum, muhtemelen de hayat boyu bu "yapmaya çalışıyorum" olayı devam edecek 🙂 Bu süre içinde defalarca çalmayı bıraktığım zamanlar da oldu. İlk zamanlar günlük olarak çalabiliyordum. Çalmaya başlamadan önce belli bir süre egzersizlere ya da işte tekniklere biraz bakıyordum. Yıllar geçtikten sonra eksik yerleri tamamlamak için tekrardan dönüp bakmaya niyet ettim ama pek de ilerlemedi. Hala umudum var 🙂
Tabii ki bu kişisel bir mesele. Beni bu konuda motive edecek şeylerin ne olduğunu biliyorum. Bunlar gerçekleşmeyince benim de ilerleme motivasyonum durağan hale geliyor. Günün birinde gerçekleşebilirse devam edebilir, etmezse de dünyanın sonu değil.
Bu noktada hobi olarak bakmak ile profesyonel olarak yaklaşmak farkı ortaya çıkıyor olabilir. Bir meslek olacaksa işler çok daha farklı ilerliyor olabilir. Bu konuda bilgi verilmediği için ben sadece hobi kısmıyla cevaplamış olacağım.
Biraz daha detaylandırayım. Yukarda anlatmaya çalıştığım çerçevede amaç bir enstrüman çalmak da olmaması gerekir. Aslında imkan olsa farklı enstrümanlar da öğrenme şansı olsa ilk başta bunun motivasyonuyla bile benim açımdan işlerin renginin değiştiğini gözlemliyorum. Mesela akordiyon alıp biraz çalmaya çalışınca yaşanan o tatminlik devamlı sürmüyor. Bunu teknik ilerleme ile gitar için de örnekleyebiliriz. Yani bunu sürdüren profesyonel insanlar da elbette vardır, tekrar edeyim, meselenin özüne inmek için beni neyin motive ettiğini aktarmak için bunları söylüyorum. Hani belki bir kıyaslama olabilir ya da bir işe yarayabilir diye...
Bu durumda yeni bir şeyler öğrenme keyfi kısa süreli beyni tatmin ediyor. Müzikte aradığımın teknikten öte bir iletişim modeli olduğunu bir süre sonra keşfettim. Yazı dilini öğrenmek ya da konuşmayı öğrenmek gibi örnekleyebiliriz. Belli bir aşamada kendini ifade edebilecek kadar tekniği ve teoriyi öğrendikten sonra o "seslerin iletişimini" aramaya koyuldum. Bu da yine tabii aynı normal iletişim modellerinde olduğu gibi engellere takılıyor. Belki de tamamen şans olabilir. Atıyorum bundan 10 sene önce bu şekilde düşünen biri ile birlikte çalma imkanım olsaydı şu an çok daha iyi bir noktada olabilecektim.
Özetle amaç hobi ise, keyif almak için yapıyorsanız, tek başınıza bir yere kadar ilerletebiliyorsunuz. Zaten bu müzik türü için "grup" mantığının özünde de bence bu yatıyor. Bu dediğim müziği sosyalleşmek için bir araç olarak kullanın demek değil. Yani ona da itirazım yok ama demek istediğim etrafınızda benzer motivasyonda (müzikle iletişim kurmak gibi) insanlar olursa mutlaka bu sizi olumlu yönde etkileyecektir.
Yukarılarda güzelce izah edilmiş, bir grupta olmak bir amaç için çalmak bunlarsız motivasyon sağlamak kolay değil. Bende de aynı dert var, iş güç aile de üstüne gelince çalışmak iyice zorlaşıyor. Kendimde uyguladığım bir tavsiyem olacak. Gitar ve ekipmanı sürekli vakit geçirdiğiniz ortamda tutun, kılıfında değil açıkta, yani gitar hemen elinize alıp çalacak durumda olsun . İster istemez dokunmadan edemiyorsunuz en ufak boşlukta bile. Metod veya çalıştığınız sheetler de gitarın yakınlarında olsun. Saçma ama bazen o gitarı kılıftan çıkarmayı bile insan bahane edebiliyor.
Bir sürü şey yazdım ama size bir faydası yok sadece içimi döktüm:
Aynı dertten muzdaribim. Kendi şarkılarımı yapmak için gitar çalıyorum. Bir şeyler yapıyorum ama son zamanlarda kendi yaptığım aynı şarkılarımı tekrar tekrar çalıyorum yeni bir şeyler kolay kolay üretemiyorum. Zaten elime alıp saatlerce çalasım gelmiyor her gün şöyle bir alıp oynuyorum aynı şarkıların üzerinden geçiyorum. Yeni şarkılar üretsem de genelde hep akorlar üzerinden gidiyorum riff veya melodiler yapmak içimden gelmiyor. Keşke birileriyle beraber çalsam diyorum aynı kafada bir insan olsa çok daha fazla şey üretebilirim diye düşünüyorum. Bir yandan üniversite bitmeye yakın daha da yoğunlaşmam gerekiyor. Bir de geliştirmiyorum kendimi sololarım hep aynı şeyler aynı yürüyüşler. Sıkıldım iyice. Ya şarkılarımın üzerine düşüp bir eser çıkartmam lazım ki bu konuda hevesim de geçiyor. Ya da farklı jazz chord vs. bir tarza geçmem gerek sanırım. Müzik bile dinlemiyorum son zamanlarda. Eskiden bütün gün dinlerdim 🙁
Aynı dertten muzdaribim. Kendi şarkılarımı yapmak için gitar çalıyorum. Bir şeyler yapıyorum ama son zamanlarda kendi yaptığım aynı şarkılarımı tekrar tekrar çalıyorum yeni bir şeyler kolay kolay üretemiyorum. Zaten elime alıp saatlerce çalasım gelmiyor her gün şöyle bir alıp oynuyorum aynı şarkıların üzerinden geçiyorum. Yeni şarkılar üretsem de genelde hep akorlar üzerinden gidiyorum riff veya melodiler yapmak içimden gelmiyor. Keşke birileriyle beraber çalsam diyorum aynı kafada bir insan olsa çok daha fazla şey üretebilirim diye düşünüyorum. Bir yandan üniversite bitmeye yakın daha da yoğunlaşmam gerekiyor. Bir de geliştirmiyorum kendimi sololarım hep aynı şeyler aynı yürüyüşler. Sıkıldım iyice. Ya şarkılarımın üzerine düşüp bir eser çıkartmam lazım ki bu konuda hevesim de geçiyor. Ya da farklı jazz chord vs. bir tarza geçmem gerek sanırım. Müzik bile dinlemiyorum son zamanlarda. Eskiden bütün gün dinlerdim 🙁
Geçen gün konuyu görmüştüm; epeydir kendim de benzeri bir soğuma/sıkılma halinden muzdarip idim, nihayet bu aralar eski şevkim geri gelmeye başladı. Sorunun tam olarak ne olduğunu kestiremiyordum, fakat sonradan çok ciddi bir oturuş pozisyonu ve ayak desteği eksikliği sıkıntısı yaşadığımı fark ettim. Ne alaka demeyin, gün içerisinde evde sadece plugin kullanıyorum ve haliyle saatlerce dandik bir bilgisayar koltuğunda oturarak gitar çalmaya debeleniyorum. Bu şekilde yamru yumru bir vaziyette kim bilir kaç saat kayıt aldım, resmen hayattan soğumuştum.
Önce koltuğun haricinde gitar çalarken kullandığım tabureyi değiştirdim, öncekine göre daha yüksek ve oturma bölümü daha geniş açılı, doğru düzgün kalın sünger dolgulu bir şey buldum. Bar taburesi misali kendi ayak desteği de var fakat daha yüksek bir destek ile oturuş pozisyonumu son derece rahat ayarlayabildiğimi gördüm. Şimdi dünya bana güzel, boşu boşuna işkence etmişim kendime.
Bu gibi durumlarda çalışma alanınızda durumla hiç alakası olmayacağını düşündüğünüz ufak değişiklikler kovalamak bile çok başarılı sonuçlanabiliyor, nitekim bende böyle oldu. Ortam aydınlatmasından tutun da böyle ergonomiyle alakalı şeylere kadar bütün performansınızı ve yaptığınız şeyden aldığınız keyfi düşüren veya duruma göre arttıran bir dolu etken mevcut aslında. Sadece biraz kurcalamak lazım.
Umarım yazdıklarım bir fikir verir, işinize yarar bir şeyler çıkar.
Önce koltuğun haricinde gitar çalarken kullandığım tabureyi değiştirdim, öncekine göre daha yüksek ve oturma bölümü daha geniş açılı, doğru düzgün kalın sünger dolgulu bir şey buldum. Bar taburesi misali kendi ayak desteği de var fakat daha yüksek bir destek ile oturuş pozisyonumu son derece rahat ayarlayabildiğimi gördüm. Şimdi dünya bana güzel, boşu boşuna işkence etmişim kendime.
Bu gibi durumlarda çalışma alanınızda durumla hiç alakası olmayacağını düşündüğünüz ufak değişiklikler kovalamak bile çok başarılı sonuçlanabiliyor, nitekim bende böyle oldu. Ortam aydınlatmasından tutun da böyle ergonomiyle alakalı şeylere kadar bütün performansınızı ve yaptığınız şeyden aldığınız keyfi düşüren veya duruma göre arttıran bir dolu etken mevcut aslında. Sadece biraz kurcalamak lazım.
Umarım yazdıklarım bir fikir verir, işinize yarar bir şeyler çıkar.
- Konu Sahibi Konu Sahibi
- #9
Odamı boyayıp komple düzenini değiştirmeyi de denedim olmadı ama şuan üniversitede elektro gitar klübüne katıldım zorla da olsa çalışıcam artık çünkü etrafımda çok iyi müzisyenler var beni de etkiler diye düşünüyorum
Grubumun aktif olmadığı dönemlerde bende de benzer şeyler olabiliyor. Hele ağır bir işte çalışmaya başladıktan sonra vakit sıkıntısı da çektiğim oldu. Bence bu sorunun en güzel çözümü sürükleyici ve kafanızdaki tarzı icra edebileceğiniz bir grup bulmak. Beni geliştiren şey hep stüdyoda çalmak için uğraştığım şarkılar oldu. Durup dururken "oturam da 50 metronomdan 250'ye kadar hammer on, pull off, alternate picking çalışam" demedim, diyemedim. Bi tremolo picking çalışması çok zevkli geliyor, onun için de eski in flames şarkıları egzersiz gibi zaten, gece uykudan kalkıp çalışmışlığım bile vardır.
Belki alakasız gelebilir ama ülkedeki genel mutsuzluk(adalet,ekonomi vs) yüzünden hepimiz mutsuzuz. Bu durum insanı çok etkiliyor. Çalabilsem ne olacak ki diyor insan. Bundan 8 sene önce günlük 5-6 saat gitar çalışırdım. Lise bitti yine aynı hız çalışmaya devam ettim tabi o zamanlar yeni yeni kayıt yapıyordum. Kendimi kayıtlarda dinledikçe eksik taraflarımı gözlemledim bu bana daha da çalışma hevesi verdi ama içimde bi mutsuzluk ki anlatamam. Ülkenin ekonomik darlığı, görüş problemleri, sürekli siyaset sürekli politika... Ülke, kendisinden başka bir şeyle uğraşma fırsatı vermiyor. O yüzden 2-3 günde bir elime alıyordum gitarı.
Konservatuara girdim müzik ses mühendisliği okumak için. Dedim ki bu sefer iyice çalışabilirim çünkü işin teorisini de öğrenince çalışma isteği gelir diye düşündüm. Ama öyle olmadı. Her şeyin pahalılığı, ekipman sıkıntısı, derslerin ciddi yükü kafama binince gitara zaman ayıramaz oldum. Okulu bitirdiğimde ise ayda bir elime alıyordum. Şimdi yeniden çalışmaya başladım. Son bir senedir gitar çalıyorum.
Oturma şekliniz çok önemli demiş @bastardbullet çok haklı. Bel desteği olmaması, gitarın üzerine eğilmek insanı çok yoran şeyler.
Eğer çalışamıyorsanız dinleme ortamınızı geliştirin. İyi bir monitörden gitarınızı dinlemek size heves verir. Kulaklıkla çalmayın derim. Sinyalin direkt olarak kulağa verilmesi, tele hafifçe dokunuşunuzu bile kafanızda hissettiriyor (reverb kullanarak derinlik katsanız bile pek işe yaramıyor çünkü kulağı yoruyor). En küçük hatayı bile duyabilirsiniz o şekilde. Düşününce aslında en küçük hatayı bile bile duymak çalımı geliştirir ama ben çok sonra farkına vardım ki beni gitar çalmaktan soğutan şeymiş kulaklıkla çalmak.
Stüdyoda çalışırken dikkat ettiğim birkaç şey söyleyeyim. Bunlar bir müzisyenin moda girebilmesi için önemli detaylar.
Gitarınızın ayarlarını iyi yapın. Tel tansiyonu, yüksekliği vs.
Gitar tonlarınızı geliştirin. Kötü bir gitar tonu insanı gitara küstürür. Kayıt yaptırmaktan soğutur.
Odanın sıcaklığına dikkat edin. Gitar çalarken terlemek çok bela bir şey. Soğuktan parmakları açamamak da aynı şekilde.
Odanızdaki ışık ayarını iyi yapın. Yüksek wattlık çiğ florasan ışığın altında çalmak pek hoş bir şey olmaz
Konservatuara girdim müzik ses mühendisliği okumak için. Dedim ki bu sefer iyice çalışabilirim çünkü işin teorisini de öğrenince çalışma isteği gelir diye düşündüm. Ama öyle olmadı. Her şeyin pahalılığı, ekipman sıkıntısı, derslerin ciddi yükü kafama binince gitara zaman ayıramaz oldum. Okulu bitirdiğimde ise ayda bir elime alıyordum. Şimdi yeniden çalışmaya başladım. Son bir senedir gitar çalıyorum.
Oturma şekliniz çok önemli demiş @bastardbullet çok haklı. Bel desteği olmaması, gitarın üzerine eğilmek insanı çok yoran şeyler.
Eğer çalışamıyorsanız dinleme ortamınızı geliştirin. İyi bir monitörden gitarınızı dinlemek size heves verir. Kulaklıkla çalmayın derim. Sinyalin direkt olarak kulağa verilmesi, tele hafifçe dokunuşunuzu bile kafanızda hissettiriyor (reverb kullanarak derinlik katsanız bile pek işe yaramıyor çünkü kulağı yoruyor). En küçük hatayı bile duyabilirsiniz o şekilde. Düşününce aslında en küçük hatayı bile bile duymak çalımı geliştirir ama ben çok sonra farkına vardım ki beni gitar çalmaktan soğutan şeymiş kulaklıkla çalmak.
Stüdyoda çalışırken dikkat ettiğim birkaç şey söyleyeyim. Bunlar bir müzisyenin moda girebilmesi için önemli detaylar.
Gitarınızın ayarlarını iyi yapın. Tel tansiyonu, yüksekliği vs.
Gitar tonlarınızı geliştirin. Kötü bir gitar tonu insanı gitara küstürür. Kayıt yaptırmaktan soğutur.
Odanın sıcaklığına dikkat edin. Gitar çalarken terlemek çok bela bir şey. Soğuktan parmakları açamamak da aynı şekilde.
Odanızdaki ışık ayarını iyi yapın. Yüksek wattlık çiğ florasan ışığın altında çalmak pek hoş bir şey olmaz
Bir süre el sürmemek iyi geri dönüşlere sebep olabiliyor. Ara vermenin kötü bir durum olduğunu düşünmüyorum kişisel olarak. Birçok mekanda da çaldım kurduğum grubumla. Çoğu mekan kapandı. Grup arkadaşlarım farklı evrenlerde. Ha keza ben de onlar gibiyim. Birçok değişken insanı etkileyebiliyor. ama her gitara döndüğümde mutlu oluyorum. Keyif almak yeterli bence.
Benzer Konular
