Hayatın Kendini Yenilemesi ve Yalnızlık

Arkadasimla istedigim icin paylasiyorum. Arkadasim olmasa da ben kendi basima diledigim gun, diledigim yere gidip, diledigim kadar kalabilirim. Bunu da kimseye bagimli olmadigim icin yapabiliyorum. Nisanli ornegini o yuzden verdim. Bu ne yalnizliktir ne de asosyallik. Senin 'haberdar etmek' dedigin kavram benim hayatimda yok, cunku ben bunu yapmak zorunda degilim. Celiski yok, umarim anladin 😉
 
ama bi yerdede insanlar sevdikleri insanlara bağlılıklarını bu şekil gösterirler. yani yapmak istediğin şey senin tam anlamıyla dünya etrafımda döner mantığı. bunu yaparsan yanlız kalırsın. yanlızlık sana göre çok güzel bişeyse onu bilemem. ama yanlızlık asosyalliktir. istemli yada istemsiz 😉

saygılar
 
Benim hayatim soz konusu ise dunya benim etrafimda doner tabi 😀 Yalnizligi sevdigimi soylemistim zaten, bagliliktan daha cok. Cunku ne istersem yapabilirim. Bu da belirli bir yalnizligi getiriyor beraberinde ama herseyin bir bedeli var 😉

Ama asosyallik degil bu. Asosyal insan, kimseyle karismaz, gorusmez, cikmaz, eglenecegi ortamlara girmez, kendi halinde hep icine kapanik ve herseyden ve herkesten uzaktir surekli.
 
asosyalin anlamını bilmiyordum. öğrettiğiniz için sağolun 😀

benim demek istediğim farklı. istediğin zaman birileriyle birlikte olmayı beceriyorsun ama başka zamanlar başkalarının seninle birlikte olmasından rahatsızlık duyuyorsun. bu sence biraz yanlış olmuyor mu?

yani demek istediğim bağlılık. herzaman birilerine bağlı yaşamalıyız. bende özgürlüğümü en az sizin kadar çok seven bir insanım. ama benim için herşeyden önce kendim gelmem.

saygılar
 
Daha once de demistim ki arada ki dengeyi iyi kurmalisin. Ben arkadaslarima, sevdiklerime, aileme zaman ayiriyorum ama yalniz olmak istedigimde onlar da buna saygi duyar. Yanlis bisey yok. Bu benim secimim.

Senin aksine ben birilerine bagli yasamayi sevmiyorum ve bana engel teskil ettigini dusunuyorum, o yuzden 30 yasindayim ve hala bekarim dedim ya 😀

Ozgurlugunu o kadar sevseydin her zaman birine bagli yasamayi dusunmezdin. Hayatini ne kadar cok insana baglarsan, hayatin ve dolayisi ile yalnizligin o kadar parcaya bolunur, bir de bakiyosun kendi basina tek bir karar bile alamiyorsun hayatinla ilgili..
 
Her zaman bağımlı yşamak fikri zaten benim için olmayacak birşey. Önce insanın kendisinin gelmesi lazım. Zaten insanlar başkalarını düşünmekten kendi hayatlarını yaşamıyorlar. Denge kurmak insan aklının en önemli özelliğidir. Bunu yapamayanlar da hayatta sıkıntı çekerler. Vicdan ile başkalarına zaman ayırmamak arasında fark vardır. Ne zaman evet ne zaman hayır demeyi biliyorsak dengeyi kurarız. Bazı nsanlar ortam ereği hep aile içinde birbirlerinden destek alarak yaşamaya alışmışlardır. Onlar ileride aile kurmalı ve yine toplululk olarak yaşayarak hayatı beraberce göğüslerler. Bu da güzeldir. Ancak benim için özgürlük herşeyden önce gelir. Ben de ailemi çok severim hep yardımlaşırız vs. Ancak ben kendi kendime yettiğim için ve hayatı kabul ediş şeklim farklı olduğu için yalnızlıktan daha çok zevk alıyorum.

İçinde bulunmaktan çok hoşlandığımız ortamlarda daha çok bulunmayı severiz. Bazıları ise ayrılamaz. Bunlar tamamen gelişimimizde oluşan içdünyamızla ilgili.

Önemli olan mutluluksa ve ben yalnızken mutluysam o zaman sorun yoktur.

Mutluyum.
 
yanlız olmayı kendinle başbaşa kalmak anlamında kullanmadım ben yazımda. veya yanında kimse olmadan kendine ayırdığın bir vakit olarakda...
yanlızlık anlaşılamamaktır.. sadece kendinin bildiği bir sır gibi anlatamazsın sadece yaşarsın bunu.. belki kendi hayatın için birşeyler yapmakla meşgulsündür hiçbirşeye zaman ayıramazsın.. sadece hedefine yönelirsin ve kimse sana yardım etmez yanlızsındır.. yanlızlık insanların sadece kendini düşünmesinden kaynaklanır aslında.. ve yaşadığımız sistem insanları sadece kendini düşünmeye zorlar.. sistem zorlar yani insanı yanlızlığa.. bazen aşkı sevgiyi bile unutturur.. hayatı hayat yapan duyguları yaşayamaz hale gelirsiniz.. ve sisteme karşı gelirseniz bu seferde sizi başka açılarda mutsuzluğa iter..
Asosyallik farklıdır.. Bunda ailenin ve yetiştiriliş tarzının etkisi vardır.. yani asosyallik yanlızlık değildir.. asosyal bir insan kendini ifade etmekte zorluk çekmesidir.. Bu ifade sıkıntısından dolayıda toplum içinde yer bulamamasıdır.. Asosyal insanlar aslında sosyal insanlara nazaran hayata dair çok daha fazla şeyin farkındadırlar.. çünkü topluma dışarıdan bakarlar ve gözlem yetenekleri üst seviyededir.. asosyallik genelde ergenlik çağlarında görülür. hani derler ya sonradan açıldı falan diye işte bu odur.. ve bir açılıp pir açılırlar asosyal insanlar.. çünkü artık düşüncelerini ifade edebilecek seviyeye ve özgüvene sahiptirler.. bu insanlar açıldıktan sonra yanlız olmadıklarını sanarlar. yanlızlığı geçmişte kalan kötü bir anı olarak görürler ama asıl yanlızlığı anlamaları hiçde uzun sürmez...
 
Ozgurlugunu o kadar sevseydin her zaman birine bagli yasamayi dusunmezdin. Hayatini ne kadar cok insana baglarsan, hayatin ve dolayisi ile yalnizligin o kadar parcaya bolunur, bir de bakiyosun kendi basina tek bir karar bile alamiyorsun hayatinla ilgili..

bazen kararlarıma başkalarının müdahalesiyle sağlıklı karar vermeye çalışırım ama çoğu zaman böyle olmuyor tabi. ama senin dediğin biraz daha farklı. nişanlımla bu yüzden kavga etmek istemiyorum diyorsun. bende kız arkadaşımla butür konularda kavga etmek istemem ama yeri geldimi kendimden taviz vermesini becerebilmeliyim 😉

saygılar
 
Uyardığın için sağol. 3-4 gündür girmiyordum Bilim ve Felsefe başlığına.
Hoş, başlığa yazan arkadaşların yarısından çoğu "yalnız" sözcüğünün nasıl yazıldığını bilmiyor. Bunun yanında pek önemsiz başlıktaki hata...

Neyse, haydi hayırlı sohbetler..
 
tretorian- demiş ki:
Karmaşanın arasında geçtikden sonra hayat birden durulur ya.. tüm yaşadıkların ve hayatındakiler kaybolur giderler.. kimi senin hatandan kimi kendinden.. ve kocaman bi boşluğun arasında bulursun kendini.. sokakta yürürsün yanlızsındır nereye gittiğini veya ne yaptığını bilmezsin kimi zaman.. dostlarınla oturursun ama kendini oraya ait hissetmezsin kimi zaman eğlensen bile asıl ait olduğun yer ora değildir.. beklersin geleceğin sana ne getireceğini bilmeden.. geçmişi düşlersin belki yeniden yaşamak istediğini düşünürsün onları.. belki her anını.. sonra hayatına birileri girer onlarda geçmişi ararsın ama bunu bulman mümkün değildir.. yanlızsındır... bunu iliklerinde hissedersin.. çok sonra yanlızlığın aslında platonik bir aşka benzediğini farkedersin.. bunu sadece sen hissedersin.. çevrendekiler senin yanlız olduğunu bilmezler.. yanlızlığını kimseye anlatamazsın.. anlatsanda fayda etmez.. hayat getirmiştir seni bu hale.. ondan nefret edersin.. hayatın içinde kaybolursun.. dibe vurursun belki dibin soğunluğunda çığlıklar atarsın kimse duymaz.. yeni insanlarla tanışırsın hayatları çok güzelmiş gibi anlatırlar sana kendilerini ama onları dinledikçe hayat hakkında aslında bi bok bilmediklerini anlarsın.. evet belki bi insan için gelinmesi zor bi noktadasındır.. yaşadığın şehirde yaşayabileceğin herşeyi yaşamışsındır.. her köşesinde bir anın vardır... yenilense bile hayat o anılar oradan kaybolmazlar.. yaşarsın.. bi amacın varsa en azından yaşamanda bi anlam olduğunu hissedersin.. amacın olsada aslında mutluluk için çoğu taş eksiktir.. mutlu olamazsın.. tamamlamaya çalışırsın ama buda olmaz.. yaşarsın sadece yaşarsın.. ve beklersin hayatın tekrar kendini yenilemesini... şarkılar dinlersin.. içlerinde kaybolursun.. ağlarsın gecelerce yatağında... bekleyerek ağlarsın..
Hepsini görmek için tıklayın...

abi o kadar gercekki bu sözler gercekden cok etkılendım ve yemın ederım su zamanlarda bu yazdıklarını bir satır bıle eksıksız yasıyorum... 🙁
 
yalnızlık deyince maddi yalnızlığı değil;her şeyi kendi başına yapmaktan zevk almayı,kendi başına olmak dururken insanlarla olmayı ikinci plana atmayı,kendinin herşeyi olmayı anlıyorum.
 
tretorian- gayet guzel seyler yazmışsın ve senı tebrık etmek ıstıyorum su anda bırcok ınsanın bulundugu durumu dıle getırmışsin.aslında soyle bırsey var yalnızlık sureklı negatıf anlam tasıyor halk arasında.cunku kımse kendınle yuzlesmeyı goze alamıyor.yalnızım dedıgınde bıle ya muzık ya da baska bır ses onu yalnız bırakmıyor.aslında bır yalnız kalabılsek bırcok seyın cozumu gelecek.aslında yasamamızın amacıda kendı ortamımızı ya da kendı dunyamızı kurmaya calısmak degıl mı!herkes bır sekılde dunyasını sekıllendırıyor fakat bunu yaparken yalnız olmak gerekıyor anladıgım kadarıyla.belkıde bırcok kısı yasadıgımı ortamnda oylesıne bulunuyor esas bulunması gereken yer oraı değil belkide.fakat bızı bu hale hayat getırıyor sanırım.kısaca hayatta kendı hayatımızı kendı cemberımızı cızıp onun ıcıne adamları ceksek bız cemberlere gırmesek cok guzel olacak.bırde soyle bır sey var kı cok mutlu edıyor ınsanı yalnız anında"her ınsanın bu dunyada bır eşi vardır.sorun nerede oldugu."bunu dusunerek cemberımızde-kısıtlama yoktur burada-yalnız kalmıyacagınız anlamına gelıyor.fakat beklemeyı ogrenmek gerekcek bellı bır sure.
 
Hayat kendini yenilemz, her birey kendi hayatını istediği anda yeniler efendim. Yenilemeye ihtiyaç duyduğunda, acı çektiğin de, yanlış yolda olduğunu hissettiğinde yeniler hayatını kişi..
Yalnızlık ise genelde yenilerken gerçekleşir ve bireyin istediği anda biter.
Öyle insanlat tanıdım ki yalnızlığıyla sevişiyor.
Yazık.
 

Geri
Üst