Ağustos ayında Amerika'da Manhattan Guitar Center'a gittim. Alt tarafı ikinci el bir pedal denemek istediğimi söyledim. Adamlar beni Egneater marka, ortalamanın bir hayli üstü bir lambalı bir amfinin başına oturttu. Nasıl bir gitar istersin dediler, humbuckerlı dedim. Bir tane Gretsch'i verdiler. Yaklaşık 15 dakika çaldıktan sonra bir de Fender'le deneyebilir miyim dedim ve 15 dakika kadar da Fender ile denedim. Peki ben bunu TS9 ile boostlayıp deneyebilir miyim dedim, hoop TS9 geldi ve toplamda yaklaşık 1 saat pedalı denedim. Bu sırada yanıma ben çağırmadan gelen giden, rahatsız eden kimse olmadı bile. Sonunda kasaya gittim. Güleryüzlü bir şekilde nasıl beğendin mi dediler. Ben de pedalı aldım ve çıktım. Çıkarken gördüğüm şey de enteresandı. 10-11 yaşlarında bir veletin eline bir jackson vermişler(markasını modelini bilmiyorum), amfiye bağlamışlar. Çocuk rastgele tellere vurarak anlamsız sesler çıkartıyordu. Bir süre durdum ve izledim. Çocuk ve annesi gülüp eğleniyordu ve kimse "Tamam kardeşim hadi bak gitar bilmem ne yaptın, milletin kafasını ütüledin"falan demedi.
Peki acaba Türkiye'de böyle esnaflık yapmak çok mu zor? Bana davranışları o kadar hoşuma gitti ki mağazadan bir sürü tel ve almayı düşündüğüm pedalın yanında, bir tane de Türkiye'deki satış fiyatıyla aslında hemen hemen aynı olan ikinci bir pedalla çıktım. Sonuçta mağaza kazandı. Üstelik bu davranış yabancı bir ülkede, kendi vatandaşı olmadığı belli olan ve cebinde ne kadar parası olduğu bilinmeyen ve alt tarafı ikinci el bir pedal denemek için mağazaya giren adama yapılıyor.