Bir isim de DP'ye gelsin mi hocam, siz onları bıraktınız ama onlar inatçı çıktı. 🙂
DP ile ilgili eleştirel bir bakış açım var, o kadar.
Ama Metallica nefretim çok ayrı. Vaktiyle yaptıkları şeyleri çok seven ve onları ayrı bir yere koymuş birisi olarak nefret ediyorum Metallica'nın 90'lar itibariyle dönüştüğü şeyden (sirk, panayır...artık her ne ise o...)
Geçenlerde Carmine Appice, bugün metal dediğimiz şeyi asıl icat edenin "Metallica" olduğunu söylüyordu. Hak veriyorum, çünkü Black Sabbath gibi gruplar o zamanın hard rock çizgisisinden farklı değildi (Appice de bunu söyliyor zaten). O "testere" gibi keskin gitar tonu üzerine melodik olmayan agresif vokaller ile gerçekten bambaşka bir şey yaptılar.
Ama dünyada metale onlar kadar zarar veren başka bir metal grubu da yoktur bence. Metali gerçek anlamda "piyasa" hale getirdiler, alternatif-grunge ile yanyana durabilen, "herşeyle uzlaşabilen" bir şeye dönüştürdüler. Basbayağı içini boşalttılar yani. Ve tabii kitleler de o içi boşaltılmış halini sevdi metalin. Ve tabii (en kötüsü de) kötü çalmayı da sanki büyük bir beceriymiş gibi pazarlamayı başardılar.
Üstelik de s.çıp sıvadıkça daha da başarılı oldular... Bu da demektir ki, başlangıçta aynı zamanda müzisyen de olan küçük ama nitelikli bir kitle, dinleyici olarak bu adamları terk ederken, yerine müziği sadece tüketen, kof ama büyük bir kitle geldi. (Bkz: Kendi müziğini yapmaya heves eden müzisyenlere kıyasla hafta sonu cover grubunda çalma hayali kuran müzisyen kafası..)
Amy Winehouse'un "caz şarkıcısı" diye lanse edilmesinden çok da farklı değil aslında bu noktada. Veya benzer komedilerden... (Örnek: İstanbul CAZ Festivaline Chris Isaac'ın çağrılması.)
Anlatmak lazım herhalde... Festival başka, sirk-panayır bambaşka şeyler...
