Ben Mulholand Drive'i yaklasik iki ay once iki kez izledim, ve ikisinde de cok etkilendim.
Bende olusan izlenimler sunlardi;
david Lynch'in de filmi yorumlarken soyledigi gibi, zamanda gidip donusler oldukca fazla, ve her zamanda gidis donuste olaylar bir bakima benzer ama oyuncular farkli. Bir zaman diliminde, holywood'da parlak olan karakter, diger zaman diliminde karasevdali bir asik lezbiyen, ve sevdigi kadini bir erkegin yaninda gormek, hatta evlilik ilanlarini izlemek zorunda kalan bir kadin, ustelik nispeten basarisiz bir oyuncu.
Kimin basarili olacagini secen kisi ise, zamandan. mekandan, oyuncudan bagimsiz olarak kovboy. 'figuranlari sen secebilirsin, ama basrol oyuncusu benim secimim' diyen ve her zaman diliminde basrol oyuncusunu secen, yoneten kisi. Silencio kisminda, sahnedeki eleman, 'no hay banda'yi tekrarlayip duruyor. Ne yogun bir ask, ne de bir yonetmenin oyuncuya olan begenisi, 'aslinda bir orkestranin olmadigi' gercegini degistirmiyor. Sarkici, sarkisini soylerken yigiliyor sahneye ve sarki devam ediyor. Orkestranin sesini duyuyoruz ama gercekten olup olmadigini bilmiyoruz, dahasi butun bu illuzyonu tepelerde birileri yaratiyor.
dolayisiyla, alin filmi, holywood'dan yesilcam'a, siyasetten universitelere, kendi kucuk ailenizden, derin devlete nereye uygularsaniz uygulayin...Benim yorumum bu olmustu...