Nasıl Godwin's Law vs. varsa bu da internetin birkaç kuralından biridir, insanlar popüler müziğe fazla anlam yüklediklerinden olacak, sevdikleri şarkı ve şarkıcılar hakkında en fazla 5 forum mesajı sonrasında birbirinin boğazını kesmeye hazır hale gelirler.
Halbuki müzik tarihine baktığımız zaman müzisyenlerin hiçbir dönemde bireylere bir şey hissettirmeye yönelik şarkı yazmadıklarını görüyoruz (sevgilisine, anasına, çocuğuna vs. yazmıştır o ayrı). Modernite öncesinde Tanrı'ya çok yazmışlar mesela ama onu da sayamayız. Pop müzik* pop müzik olduğundan beri "dinleyici" beğenisi gözetilmiştir ama kitle olarak, birey olarak değil. İnanın bu blues'da da böyle, folk'ta da ve hatta Opera'da vs. Yanisi şunu demek istiyorum: Duman'dı oydu buydu oturup Mualla ya da Ahmet sevsin diye şarkı yazmıyor. Ya anlatacak bir hikayesi var ve sadece onu yazıyor ya da en fazla sayıda Mualla ve Ahmet neyi sever diye düşünerek yazıyor. Çoğu zaman başarılı şarkılar bu ikisinin etkileşimi ve dengesinden çıkıyor. Sen veya ben diyelim ki Bob Dylan'dan Don't Think Twice dinledik, aslında melodiden bağımsız bir beğeni varsa o bizim insani tecrübemize rastgele denk gelen bir şey olduğundan, fazlası değil. Tam da bu yüzden birçok müzisyen /elbette hepsi değil) müzikal çıktılarını fazlasıyla kişisel alan "fanlardan" imtina ediyorlar.
Bunu böyle kabul etsek müzisyenleri kıyaslama üzerinden soykırıma yol almayız belki.
