Tip hergun ilerlese de bazi hastaliklarin caresi yok ne yazik ki. Mesela AIDS, Losemi, yani bir yere kadar tedavi edilse bile hatta bazen bir iyilesme surecine girilse bile bazen durum cok vahim bir hal alabilir. Ya da bir kazadan dolayi bitkisel hayata girmis bir hastayi dusunun. Surekli komada ve cikacagina dair hic bir doktorun umidi yok ve bu boyle en az bir kac yil devam ediyor. Hasta belki aci hissetmiyordur ama onun yasadigi da soylenemez.
Kaldi ki bagli oldugu makineler gercekten hayata dondurulebilecek baska hastalar icin kullanilabilir. Verilen ilaclar da oyle. Eger hic bir umut tasimiyorsa insan sevdigi bir insanin o halde devam etmesini istemez bence. Zor bir karar olsa da onun cikarilacagi makineyle baskalari hayat bulabilir, ya da hala fonksiyonu yerinde olan organlariyla ve boyle bir durumda otenazi uygulanabilir.
Cunku o bekleyis, yillar boyu surebilir ve sonu hic gelmeyebilir. Bu hem baska hastalara haksizliktir hem ordaki insani olmayacagini bildigi halde hayata baglamaya calismaktir.