Bunları herkes yaşar. Okul döneminde ben de Gibson, Fender kullanma heveslisiydim ama hem part time çalışıyodum, hem de müzikten para kazanıyodum, ulaşılmaz değildi bunlar. Bu sadece gitar için değil aslında, herşey için geçerli; hiçbir şeyi, hiç kimseyi hayatın merkezine alıp, nesneye aşırı değer yüklememek gerek, zira o nesne/kişi sonsuz değildir hiç bir zaman, bunu idrak etmek şunun için önemli; çok değer verdiğin gitarının sapı kırılabilir, arabanı çarpabilirsin, sevgilin terkedebilir, bu durumlarda onun için neler feda ettiğini kimse sormaz, öncesi hikaye olur. Bunu iş güç sahibi olduğunda doğal yollardan da anlıyacaksın zaten.