Aslında marka fetişiyle yazmamıştım o yazıyı. Zaten marka fetişim de yok. Halen 4 USA Fender'im var ancak burada da zaman zaman anlattığım üzere Meksika Fender'lerden çok daha iyi hale getirdiğim bir sürü ucuz veya farklı marka stratım oldu (SX ash ve alder strat, Schecter traditional ve traditional custom strat vs). Fender'leri Türkiye'de Duman gitaristlerine özenen çoluk çocuğun gitarına indirgediğiniz için biraz nüktedan üslupla yazdım, ne var ki aslında insanlar dünyada zibilyon tane Fender strat çalan gitaristlere özeniyor, zira cidden klasik strat tonları halen başka birşeyle pek uğraşmaya gerek kalmadan Fender'den alınıyor. Marka gücü de çok çok büyük psikolojik etken ve bunu yadsıyamayız (elektro gitar camiasında büyük firmalar başka pek az sektörde olan aşırı muhafazakar beklentilerle gitar üretiyor ve bunun sebebi sadece müşteriler).
Bu arada düzeltme yapayım, sizin sattığınız gitar Classic Player 50's değil Classic Series 50's strat. Ben de deneyimlemek için bir classic series 50's strat almıştım. Std MIM strata göre daha iyi vintage tınılara sahip olmakla birlikte kalınca bir soft V neck, epey alçak fretler, saçma şekilde geleneksel sap kıçından ayarlanan truss rod nedeniyle hiç bana hitap etmedi, herşeyini ayarladım ama gene de çalamadım ve sattım. Ancak başka Fender'lerin bununla alakası bile yok. Fender alın diye söylemiyorum 🙂
Sizin hikayeye çok benzer bir hikaye de bende var, yalnızca kahramanları zıt karakterler. Bir FR köprülü MIM standard plus Fender stratım vardı. Süper sap ölçüleri, çok kaliteli rosewood ve taktığım USA Fender manyetikleri ile gitar çok iyi gitardı. Lakin o zamanlar hem elimde başka stratlar olduğundan, hem de ''FR köprülü strat mı olur la!'' gibi gereksiz kaşıntıdan dolayı gitarı ilana koydum. Uygun fiyata rağmen uzun süre satılmadı. Sonra bir yeşil Epiphone Joe Bonamassa LP ile takas öneren çıktı. Spec'lere bakınca mübarek USA Gibson aynı. Kabul ettim ve pek deneme vaktim olmadan aldım gitarı. Eve gelince beyzbol sopasından hallice kalınlıkta sap, gene alçak fretler, nefretlik Bigbsy tremolo. Gitar da boğuk, donuk tınlıyor. Teller zahmet ederek titreşiyor. Hayatımdaki en kötü gitar deneyimimdi resmen. Sizin durumdaki gibi Fender'i satmayı planladığım paradan daha fazlasına sattım gitarı, lakin ''Epiphone fiyatının gitarı hiç değil, anca LP özentilerinin aradığı gitar'' filan demedim, başka Epi LP'lar da aldım ve halen de enfes bir özel Epi LP custom gitarım var.
Anlatmak istediğimi anlamışşınızdır sanırım. Fetiş yok ama sizin mesajınızda bir marka düşmanlığı algıladım. Fender 5 bin dolara Fender 50's CS strat satıyor çünkü o dönemin speclerini aşırı titizlikle isteyen, size bana göre mantıksız ama hayallerinin ve aradığı tonun peşinde koşan insanlar istediği için üretiyor. Ha işin içinde marka değeri, pazarlama stratejileri de var elbette ama şu memleketin forumunda bile evinde bir veya iki gitardan çok daha fazla gitarı olanların dünyasında mantık yerine duygular hakim hocam. Mesela PRS de 6000 Euroya filan bilmem ne private stock gitarlar satıyor. Kimin hangi gitara ne kadar para ödemesi gerektiğinin hiçbir mantığı yok.