yarısı hüzün, sonrası neşe 🙂
"The Spirit Carries On" benim ilk aklıma düşen.
Normalde böyle şeyleri pek paylaşmam, biraz kendime saklarım.. Ama bu forumu seviyorum nalet gelsin.. Aklıma gelen bir iki tanesini koyalım bakalım.. Seçemiyorum dersem yalan olur, Camel şarkıları hep favorimdir ama diğerleri de şahane..
Camel - Straight to my heart.. Bunu dinlerken baştan biraz sıkılırsınız, sonra sıkıldığınıza utanırsınız..
(Spoiler 1.20 ve 4.30'da beni uçurur)
Neal Schon - Blue passion.. Abinin kariyerine de bakmak gerek, parça da oldukça güzeldir..
Yngwie Malmsteen - Amberdawn.. İlk duyduğumda bayılmıştım, 1995 yılıydı.. Hala da zevkle dinlerim arada..
Joe Satriani - Clouds Race Across The Sky.. Bu da 2000 yılından.. Master tezimi yazarken bir bu albüm (Engines of creation), Santana Supernaturel, bir de Eric Clapton'ın bir albümü dönerdi bilgisayarda.. Satriani'nin en sevdiğim parçası değildir belki ama duygu anlamında müthiştir.. Abi Why'ı yapmış, hastası etmiş beni ama o başka bir konu..
Belki duyduğum en duygulu solo değil ama In Flames - December Flower'ın solosu beni hala ilk duyduğum günkü kadar etkiliyor. Ders olarak okutulsa yeridir şu kadar kısa sürede şu duyguyu verebilmek (abart abart):
Favorilerimden..
Evet, yok mu bu 17:09'daki şarkının adını bilen ???