Tuhaf bir kuşak var. Bunlar ya antidepresan satışlarını arttırmak için şarkı yapıyorlar, ya da acilen kendilerinin antidepresana başlaması lazım.
Anılarını yazmak isteyenlere verilen bir tavsiye vardır: Size ne kadar özel ve değerli gelirse gelsin, hiç kimse o anıları sizin kadar önemsemez, Sıkılır ve okumaz.
O yüzden, anılar sadece çok ünlü kişilerde gerçeğe bağlı kalınarak (biyografi vs..) yazılır.
Diğer herkes ise, anılarından yola çıksa bile bunu kurgu haline getirip başkalarının da ortak olabileceği şekilde sunmak durumundadır. Aksi takdirde bunlar kişinin hatıra defterinde kalsa daha iyi olur. En azından o şekilde özel olmayı sürdürürler.
Müzik, duyguların kayıtlara boca edilmesinden ibaret değildir. Böyle zanneden insanların en tipik ortak özelliği, müzisyenliklerinin zayıf olmasıdır. Bu kafada bir vokale eşlik etmiştim bir zamanlar. Hiç bir halt olamadı tabii...
Duygu aktarımının her şey olduğunu zannetmeyi bıraktığınız zaman, vokalinizdeki ve şarkı yazımınızdaki eksikleri de daha rahat görmeye başlarsınız.