Slash feat. Chris Stapleton (Oh Well)

Bugün Oh Well parçası mecralara düşmüş. Orgy of the Damned albümü için Mayıs'ı merakla bekleyenlere bir küçük hediye daha... İlk yayınladığı Killing Floor'u daha çok beğenmiştim. Muhteşem ustalar (Brian Johnson, Steven Tyler) eşlik etmişti ona ve kendi standartlarının dışına çıktıklarını hissettirmişlerdi. Bu da çok güzel bir enerji yaratmış ve dinleyiciye hemen geçmesi kolaylaşmıştı. Ancak bu parçada bir olmamışlık var sanki. Chris'i aslında çok severim ancak sanırım birkaç kez daha dinlemem lazım. Gitar sololarında bir farklılık yok gene; burayı bir çalayım iyiymiş denilecek bir cümle yok açıkçası. Akılda kalıcılık bakımından gene Killing Floor solosu daha iyiydi bence. Bu iki parçayı dinleyenlerden varsa yorumlarını almak da isterim.
 
Şarkıyı dinledim. Çok fazla analiz yapabilecek bir seviyem yok ancak bence gitar soloları olsun, riffler olsun slash'in 80-90 yıllarındaki projelerinin yanında çok daha kötü duruyor. Bir sweet child o mine solosunu dinliyorum bir de bu şarkıyı arada sanki çok büyük bir klasman farkı var gibi. Tabi bu da doğal bir şey o zamanki slash zirve dönemindeydi şimdilerde ise bana bitmiş bir şeyin son kıpırtıları gibi görünüyor. Acaba yanılıyor muyum bilemiyorum ancak oh well şarkısını dinlemektense sweet child o mine şarkısını dinlemeyi tercih ederim.
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi
  • #3
Şarkıyı dinledim. Çok fazla analiz yapabilecek bir seviyem yok ancak bence gitar soloları olsun, riffler olsun slash'in 80-90 yıllarındaki projelerinin yanında çok daha kötü duruyor. Bir sweet child o mine solosunu dinliyorum bir de bu şarkıyı arada sanki çok büyük bir klasman farkı var gibi. Tabi bu da doğal bir şey o zamanki slash zirve dönemindeydi şimdilerde ise bana bitmiş bir şeyin son kıpırtıları gibi görünüyor. Acaba yanılıyor muyum bilemiyorum ancak oh well şarkısını dinlemektense sweet child o mine şarkısını dinlemeyi tercih ederim.
Bahsettiğiniz solo ya da bir November Rain solosu beklemiyor insan zaten. Bunlar bir kere yapılır ve üzerine çıkmak hakikaten imkansız neredeyse. Ancak bunca yıllık birikimle insan güvenli suların dışına çıkıldığı, farklılık kokan şeyler arıyor. Bu parçada riff aynı, aranje bile neredeyse aynı orijinali ile. Cover konusunda parça orijinalinden bayağı dışarı çıkmalı bence. Killing Floor'da Brian Johnson asla AC DC vokali yapmış gibi değildi mesela. Steven Tyler mızıkada harikalar yaratmış, vokali bir kenara bırakarak. Bu farklılıklar karşıya geçiyor bence. İnsan o değişikliği arıyor yani.

2 parçası yayınlanan abümdeki şarkılar yıllardır bana blues-rock anlamında eşlik ettiği için çok titizleniyorum dinlerken. Oh Well'i sevmememin sebebi budur belki de. Yoksa şu garip müzik dünyasında patır kütür gitar müziği duymak bile yetiyor fazlasıyla.
 
Brian Johnson ile yapılan parçadansa bu parçayı daha çok beğendim. Açıkçası geçmişle ilgili kıyasa tabi tutacaksam 2010 yılındawki toplama sanatçılarla yaptığı albüme göre kıyaslamak daha sağlıklı olabilir. GN'R kıyasının doğru olmayacağı düşüncesindeyim. 2010 albümündeki parçalara oranla daha klasik rock formunda parçalar bunlar. Klasiği seven olur olmaz, tercihe ve beğeniye göre değişir. Ama ben 2010 ve World On Fire çizgisini solo çalışmalarında daha çok beeğeniyorum.
 
Geri
Üst