Kuşku

ben kimimle başlar şüphe duymak..sonra evrene iner..
ve aslında kimse bilmez kim olduğunu..evreni de bilmez..

benim fikrim;kusku tamamen kendi güvenlik ve menfaatlerin icindir...

kendini koruma mekanizmasida sayilabilir.. tedbiri elden birakmamak lazim :!:

Paronoya ile bağlantılıdır birazda

insanın içini kemirir ya birazdaha ilerledimi paronaya'ya döner bence işte o zaman hayat öle zorlaşırki.

olması gerekir her insanda.yeteri kadar ama. fazlası hayattan bıktırır, yaşatmaz insanı.deliliğe vurur...
her şeyden, herkesten kuşku duymak...
olmalı ama seviyeyi kaybetmemek lazım

Fazlası sağlığa ve çevremizdekilerin sağlığına çok zararlıdır. Eskiden ben de şüpheciydim aşırı aşırı aşırı derece. Çok fenaydı. ve evet. hayat çekilmezdi. Ama artık değilim ve kendimi canlı mutlu hisseiyorum ilginç bi durum: paylaşmak istedim

Kuşku tamamen birilerine güvenememekten ortaya çıkar.,her an yalan söylüyormuş gibi gelir,çok kuşkucu bir insan deilim ,tamamen rahatta olamıyorum ,fazlası olursa kendine hayatı zehir edersin ,bence biraz kuşkucu olmak iyidir..

hayatta yediğim kazıklardan sonra biraz daha uzaktan bakabliyorum bu da her zaman yanında kuşkuyu getiriyor.Hastalık derecesi oldukça ürkütücü.
bazen en yakınındakine bile kuşkuyla bakınca napılabileceği konusunda kuyulara düşülebiliyor, tek çaren ya karşındaki suçlamak yada kendini tekrar tekrar eleştirmekte oluyor.aman işte öyle)
Bilim içinse kuşku asla vazgeçilemeyen tek gerçek

kuşku insanı yiyip bitiren yegane şeydir sanırım.hele kıskançlıkla karışımı daha da tehlikeli olup insanın başta beynini kemirmesine sonra karın ağrılarıyla cebelleşmesine hatta git gide kilo vermesine sebep olur.kaçmaya çalıştıkça daha beter içine düşersiniz kuşkunun.kuşku ve kıskançlık her zaman için gerçeklerden fazlasını bilir ve en büyük korku da kuşkuların gerçek olmasıdır...rahatladım...

kimisi kuşkusunu içinde yaşar sadece kendini zehirler, kimisinin ise kuşkular direk hareketlerine yansır; işte o zmn sadece kendine değil çevresine de zarar vermeye başlar kişi. kendi adıma kuşkucu insanlara pek tahammül edemiyorum, hatta abartı derecede kuşkucu insanları komik buluyorum...

bencede herşeyden kuşku duyarak yaşayamaz insan..ya da etrafındakilerin yaşamını zorlaştırır

Yahu kimisi ilişkilerde kuşku insanı yıpratır mı konusuna girmiş kimi sorgulamada kuşkunun rolünden bahsetmiş...

Ben de işime gelen yönüne giriim bari..

Bir teori üzerinde çalışırken yanlışlama yöntemi daha kısa yoldur bence teoriyi mükemmelleştirmek için.Yanlışlamayı da teorimizdeki olması muhtemel ama gözümüzden kaçan eksiklerden kuşku duyarak kullanabiliriz.Bu durmda yanlışlama yöntemi için kuşku gerekli bir duygudur diyerek bağlayayım artık