Amatör olarak gitar ile ilgileniyorum. Gitarı değil dışarı çıkarıp başkasına çalmak, odadan bile çıkartmıyorum. Neyse, diyelim bir gün gitarı diğer günlerden çok daha güzel çalıyorum . sesler çok hoşuma gidiyor. Sanki level atlamışım gibi. işte bu diyorum daha önce gitar çalmıyormuşum vs, o gazla bayağı bir çalıyorum , tekrar egzersizlere başlıyorum , yarım kalmış parçalara devam ediyorum, pedal takviyesi düşünceleri ,konser hayelleri vs ardından geliyor 🙂 .Ertesi gün terkar alıyorum gitarı , ama bir öncesiyle alakası yok. elim takılıyor gitmiyor. Eskiden de kötü. Tuşeler ölmüş duyduğum sesler kaliteli gelmiyor. Aynı ekipman, aynı kişi, . Görünürde değişen bir şey yok. Bir ben miyim bu şekilde? Sizin düşünceleriniz tavsiyeleriniz nedir ?
Istikrarsızlık
- Konuyu açan ornapsen
- Başlangıç tarihi
ya bunu sınava hazırlanmak gibi düşün düzenli çalışan adam bir süre sonra sıkılmıyor ve gelişiyor 😉
Benim de aynı gitarı alalı 2 ay geçti ilk bir buçuk ay bir gazla çalıştım Selim Işık hocanın derslerinde 22 dersi bitirdim fakat şarkı çalamayınca bir an durakladım ve 2 haftadır en fazla 3 saat çalıştım fakat her gün çalışırsam düzelir diye düşünüyorum. sende yap hergün en az 3 saat çal düzelir.
Farklı seviyelerde de olsak da çoğumuz benzer durumdayızdır herhalde.
Durum daha çok psikolojik bence. Genel ruh hali gitar çalış şeklini etkiliyor. Ayrıca algınızı da etkiliyor tabii. Belki kötü çaldığınızı düşündüğünüz günlerde sandığınız gibi kötü çalmıyorsunuzdur.
Öte yandan uzun saatler (gitar) çalışmış olduğumuz bir günün arkasından kas yorgunluğu da normal. Bu fiziksel yorgunluk sebebiyle de performans düşüyor olabilir.
"Kötü" günlerde de bence bir şekilde çalışabilmek lazım. Ben böyle zamanlarda şimdilik alternate picking türü teknik çalışmaları (TV açıkken de olur) ve ritim gitar (özellikle funk) çalışmayı tercih ediyorum. Siz de bu tür zamanlarda sizi mental ve fiziksel olarak fazla yormayacak bir çalışma şeklini sürdürürseniz iyi olur.
Durum daha çok psikolojik bence. Genel ruh hali gitar çalış şeklini etkiliyor. Ayrıca algınızı da etkiliyor tabii. Belki kötü çaldığınızı düşündüğünüz günlerde sandığınız gibi kötü çalmıyorsunuzdur.
Öte yandan uzun saatler (gitar) çalışmış olduğumuz bir günün arkasından kas yorgunluğu da normal. Bu fiziksel yorgunluk sebebiyle de performans düşüyor olabilir.
"Kötü" günlerde de bence bir şekilde çalışabilmek lazım. Ben böyle zamanlarda şimdilik alternate picking türü teknik çalışmaları (TV açıkken de olur) ve ritim gitar (özellikle funk) çalışmayı tercih ediyorum. Siz de bu tür zamanlarda sizi mental ve fiziksel olarak fazla yormayacak bir çalışma şeklini sürdürürseniz iyi olur.
Bu olayı her müzisyenin yaşadığını düşünüyorum. Kendi çalışmalarım da bu sorunu çok yönlü çalışarak çözmeye gayret ediyorum. Yani rock , fushion , funk , jazz , blues , progressive vs. gibi bir çok alanda kendini geliştirmeye gayret gösterdiğin zaman aslında bahsettiğin problem ortadan kalkıyor, Şöyle ki , yani aslında çalışında dağlar kadar farklı bir şey yoktur ancak senin de dediğin gibi o kadar çok çaldıktan sonra bir çok müziğe hakim değilsen çaldığın şeyler aynı olacaktır ve aslında sıkıldığın kötü çalmak değil monoton çalmak oluyor diye düşünüyorum.Müzisyenliğin yolu buradan geçiyor galiba sürekli yenilikçi olmak , kendini geliştirmek , daha farklı düşünebilmek.. Müzik tarzının değişikliğinden bahsetmiyorum ancak müzik ufkunun sürekli açık olması istikrarsızlık problemi çözümünde , önemli rol sahibi olacaktır bence. 🙂
Lafım konu başlığını açana değil, muhabbet için ortaya;
Gitar öğrenmeyi başka bir şeyle kıyaslamak çok zor. Her aşamanın bir sonrakini etkileyen çok az örneği var aslında eğitim veya iş hayatında.
Tüme varan bir bilgi birikimini okullarda kullanmıyoruz. Mesela Türkçe dersi var, her sınavda başka konular ve önceki konuların çok azı diğer sınavı etkilediği için ona göre çalışıyorduk. ÖSS bile parça parça bir sınav yani bu çalışma mantığını bize okul öğretmiyor. Meslek eğitimi daha yakın ama o sistemde yetişende bu zamanda çok kalmadı.
Bu nedenle gereken sabır ve disiplini gösterebilen az, ya küsüyor ya da kilitlenip kalıyor.
Yalan yanlış kulaktan dolma kolayımıza giden şeylere inanmayada bayılıyoruz. Yok tab gereksiz, yok teori gereksiz, yok internette bedava veya amcaoğlum gitar biliyor 10 liraya ders veriyo falan...sanki gitar çalmayı bilerek doğdukta sosunu ekliyoruz.
Neyse, atlet bence daha iyi örnek. Her gün belirli bir disiplin ve düzende çalışan "düzensizlik" yaşamaz. O nadir iyi günlerde de bence kayıt alıp ertesi gün dinlemeyi herkese öneririm bakalım gerçekten kulağınıza o kadar iyi geliyormu çaldıklarınız 🙂
Gitar öğrenmeyi başka bir şeyle kıyaslamak çok zor. Her aşamanın bir sonrakini etkileyen çok az örneği var aslında eğitim veya iş hayatında.
Tüme varan bir bilgi birikimini okullarda kullanmıyoruz. Mesela Türkçe dersi var, her sınavda başka konular ve önceki konuların çok azı diğer sınavı etkilediği için ona göre çalışıyorduk. ÖSS bile parça parça bir sınav yani bu çalışma mantığını bize okul öğretmiyor. Meslek eğitimi daha yakın ama o sistemde yetişende bu zamanda çok kalmadı.
Bu nedenle gereken sabır ve disiplini gösterebilen az, ya küsüyor ya da kilitlenip kalıyor.
Yalan yanlış kulaktan dolma kolayımıza giden şeylere inanmayada bayılıyoruz. Yok tab gereksiz, yok teori gereksiz, yok internette bedava veya amcaoğlum gitar biliyor 10 liraya ders veriyo falan...sanki gitar çalmayı bilerek doğdukta sosunu ekliyoruz.
Neyse, atlet bence daha iyi örnek. Her gün belirli bir disiplin ve düzende çalışan "düzensizlik" yaşamaz. O nadir iyi günlerde de bence kayıt alıp ertesi gün dinlemeyi herkese öneririm bakalım gerçekten kulağınıza o kadar iyi geliyormu çaldıklarınız 🙂
- Konu Sahibi Konu Sahibi
- #9
Yazılanları bir kaç defa okudum. Monotonluk, tek düze çalışma tarzı , ben ne kadar hevesli de olsam beynimde sanırım sıkılmaya yol açıyor. İş stresinin verdiği yorgunluk da eklenince çabuk pes ediyorum. Aslında yazılanları okuyunca aklıma şu geldi. Ben daha önce de pes etmiştim. Sonra oğluma aldığım ukelelede farklı tarzlar çalınca gitara tekrar dönüp bahsettiğim olayı yaşadım. Yani bir anda pik yapıyor monotonlaşınca yavaş yavaş düşüyor. Söylediklerinizi uygulayıcam. . Verdiğiniz samimi öneriler için teşekkür ederim...
Olay tek başına çalmakla alakalı, finger style ya da ritm atıp şarkı söyleme dışındaki tarzları çalışmak tek başına çok zevk vermez. Elektro gitar, bas ve bateri voltranı oluşturuyo ama tek başlarına hareketsiz kol ve bacaktan farksızlar. Bu yüzden elektro çalan birinin mutlaka grup kurmasını ya da bi gruba girmesini öneriyorum kendi adıma, ben Zonguldak'ta kafama göre birilerini bulamadığım için bi kaç yıl gitarı kutusundan çıkarmadım, şimdi de sadece finger style akustik ve klasik gitar çalıyorum. Bunun dışında elektro gitarı elime aldığımda eskilerden bi kaç solo atıp koyuyorum kenara.
Yeminle bende diyecektim içimiz mi fesat nedir 🙂
- Konu Sahibi Konu Sahibi
- #12
ben bile başlığı attıktan sonra , lan yanlış mı yazdım dedim , birkaç defa kontrol ettim🙂
farklı bir açıdan değerlendirip çok doğru demişsiniz. Yaş ilerledi benim yaşımdakilker ya üst seviyelere geçti ya da müziği bıraktı. Bu eksikliği de farkettiğim için looper pedalı arayışlarına girdim zaten . Grubun yerini tutmaz ama açığı bir nebze kapatabilir diye düşünüyorum.
Bende de oluyor o. Hergün düzenli çalışıyorum fakat bazen takılıyorum gibi geliyor yada beğenmiyorum. Bence piskolojik bir durum. Her gün aynı şarkıyı çalınca insan sıkılır mesela o şarkıyı çalma heycanı gider. Ben egzersiz + şarkı çalışıyorum. Hergün tekrar ettiğim çalışma var ve tek bir şarkıyı çalışıyorum atlama yapmadan. Buda bazen sıkıyor. Benim tahminim ruh haliyle ilgili olduğu yönünde iyi gününde değilsen oluyor. Tavsiyemde o gunlerde çalışmayı aksatma geçer yarın öbür gün o zamana kadar çalışmayı bırakmıyayım de kendine.
Mesela bir gün amfi tonu iyiyken öbür gün kötü gelebiliyor aynı ayarlardayken. Yani düzenli çalışmanın bir sonucu, gün oluo bayıyosun herşeyden şikayet ediyorsun falan. Hem piskolojik hemde sabrın zorlanmasıyla ilgili bir durum.
Hatta bir örnek daha sahnede oluyor bu. Grupta çaldığımda kafam ne kadar boşsa o gun daha istekli daha iyi çalıyordum. Yada sevdiğim şarkıları daha özenerek çalıyordum 🙂
Mesela bir gün amfi tonu iyiyken öbür gün kötü gelebiliyor aynı ayarlardayken. Yani düzenli çalışmanın bir sonucu, gün oluo bayıyosun herşeyden şikayet ediyorsun falan. Hem piskolojik hemde sabrın zorlanmasıyla ilgili bir durum.
Hatta bir örnek daha sahnede oluyor bu. Grupta çaldığımda kafam ne kadar boşsa o gun daha istekli daha iyi çalıyordum. Yada sevdiğim şarkıları daha özenerek çalıyordum 🙂
Eğer ara sıra normalde çaldığınızdan kötü çalıyorsanız herhangi bir sorun yok, bazen insan yorgun olabilir, yeterince ısınmadan çalıyor olabilir (malum havalar da soğudu), kötü bir gününde olabilir vs...
Ancak bu olay her iki günün birinde oluyorsa size bazı kötü haberlerim var; henüz çaldığınızı düşündüğünüz kadar iyi çalamıyorsunuz ve bazı zamanlar çaldığınız şeyler "denk geliyor", haliyle de güzel duyuluyor. Yani asıl istikrarsızlık ara sıra iyi çalmanız, aslında sürekli kötü çalmanız gerekirken. 🙂
Durum eğer ikincisi ise metronomu aşağı çekip en baştan yavaş yavaş hızlanmanız gerekiyor. Troy Stetina'nın çok süper bir lafı var bu konuyla ilgili. Aşağı yukarı dediği şey şu; "Eğer bir şeyi 100 kere mükemmel bir şekilde tane tane çalarsanız 101incide de mükemmel ve tane tane olacağını bilirsiniz".
Size tavsiyem herhangi bir şeye çalışırken bunu en az 10 kez ard arda kusursuz bir şekilde çalabildiğiniz bir metronom hızında çalmanız ve bunu başarana kadar da metronomu hiç arttırmamanız; keza elleriniz onlara ne öğretirseniz onu yapacak ve başka da hiçbirşey yapmayacaktır. Eğer ellerinize dağınık ve Allah'a emanet çalmayı öğretirseniz elleriniz bunu yapar, ara sıra da denk getirip güzel çalar. Ancak, eğer tersini, yani mükemmel hareketler, artikülasyon ve "sound" ile çalacak kas hareketlerini öğretirseniz ellerinize, istikrarsızlığınız tamemen ortadan kalkacak ve gitarı elinize alırken birazcık ısındıktan sonra hiç düşünmeden en iyi şekilde çalacağınızı bileceksiniz. 🙂
Ancak bu olay her iki günün birinde oluyorsa size bazı kötü haberlerim var; henüz çaldığınızı düşündüğünüz kadar iyi çalamıyorsunuz ve bazı zamanlar çaldığınız şeyler "denk geliyor", haliyle de güzel duyuluyor. Yani asıl istikrarsızlık ara sıra iyi çalmanız, aslında sürekli kötü çalmanız gerekirken. 🙂
Durum eğer ikincisi ise metronomu aşağı çekip en baştan yavaş yavaş hızlanmanız gerekiyor. Troy Stetina'nın çok süper bir lafı var bu konuyla ilgili. Aşağı yukarı dediği şey şu; "Eğer bir şeyi 100 kere mükemmel bir şekilde tane tane çalarsanız 101incide de mükemmel ve tane tane olacağını bilirsiniz".
Size tavsiyem herhangi bir şeye çalışırken bunu en az 10 kez ard arda kusursuz bir şekilde çalabildiğiniz bir metronom hızında çalmanız ve bunu başarana kadar da metronomu hiç arttırmamanız; keza elleriniz onlara ne öğretirseniz onu yapacak ve başka da hiçbirşey yapmayacaktır. Eğer ellerinize dağınık ve Allah'a emanet çalmayı öğretirseniz elleriniz bunu yapar, ara sıra da denk getirip güzel çalar. Ancak, eğer tersini, yani mükemmel hareketler, artikülasyon ve "sound" ile çalacak kas hareketlerini öğretirseniz ellerinize, istikrarsızlığınız tamemen ortadan kalkacak ve gitarı elinize alırken birazcık ısındıktan sonra hiç düşünmeden en iyi şekilde çalacağınızı bileceksiniz. 🙂
içinden gelmiyorsa eline gitari almamalısın, içinden gelene kadar.. çünkü gitar ruh işidir, duygu işidir. zorlama ile olacak dünyanin en son şeyidir.. zorlama ile eline alacağin gitardan teknik çalışması hariç hiç bir şey bekleme.. aranızda bir bağ varsa enstrümanla o zaman tamamdır.
Uzun süre gitar çalmayınca (1-2 ay gibi) hızlı pasajlarda sağ-sol senkronu bozulabiliyor bende. Ki bu konuda çok pimpirikliyimdir. Bir-iki günlük çalışmayla yerine geliyor genelde. Ama verilen aradan sonra tuşemde-dinamiklerimde bariz bir iyileşme olduğunu da görüyorum.
Çok yoğun gitar çaldığım dönemlerde ise tekniğim iyi olmasına rağmen dinamiklerim zamanla bozulabiliyor. Yorgunlukla alakalı olabilir. Bazen ellerinizi yorgun hissetmeseniz de aslında yorgun olabiliyorsunuz. Bir de robotlaşma faktörü var tabi.
Aktif olarak gitar çalacağım dönemlerde çok yoğun çalışırım, ancak o an kafamdan geçenleri gitarda tam olarak yapamıyorsam, gitara 100% hükmettiğimi hissedemiyorsam genelde 1-2 günlük aralar verip dinlenirim ve gitara hiç dokunmam. Faydası olabiliyor.
İstikrarsızlık ise çalışma ile ilgili bir durum. "İyi ve doğru" çalışırsanız "kötü gün"lerin sayısı ve kötülük miktarı azalır. "İyi ve doğru" dan kastım ne yaptığını bilerek çalışmak tabi ki. Bu açıdan ders falan alınıyorsa eğer, ders alınan hocanın kalitesi çok önemli bir faktör.
Çok yoğun gitar çaldığım dönemlerde ise tekniğim iyi olmasına rağmen dinamiklerim zamanla bozulabiliyor. Yorgunlukla alakalı olabilir. Bazen ellerinizi yorgun hissetmeseniz de aslında yorgun olabiliyorsunuz. Bir de robotlaşma faktörü var tabi.
Aktif olarak gitar çalacağım dönemlerde çok yoğun çalışırım, ancak o an kafamdan geçenleri gitarda tam olarak yapamıyorsam, gitara 100% hükmettiğimi hissedemiyorsam genelde 1-2 günlük aralar verip dinlenirim ve gitara hiç dokunmam. Faydası olabiliyor.
İstikrarsızlık ise çalışma ile ilgili bir durum. "İyi ve doğru" çalışırsanız "kötü gün"lerin sayısı ve kötülük miktarı azalır. "İyi ve doğru" dan kastım ne yaptığını bilerek çalışmak tabi ki. Bu açıdan ders falan alınıyorsa eğer, ders alınan hocanın kalitesi çok önemli bir faktör.
Teknik açıdan bir gitaristin ne kadar istikrarlı olduğunu anlamanın en iyi yolu kötü şartlarda nasıl çaldığına bakmaktır. Isınmış değilken nasıl çalıyor, kötü ayarlı bir gitarla, kötü bir ekipmanla nasıl çalabiliyor gibi. Versatil-istikrarlı enstrümanistler ne kadar hoşnutsuz kalsalarda genelde durum ne kadar kötü olursa olsun çalabilirler, az hata yaparlar.
katılıyorum.. çünkü senkron kaymaları, parmak yavaşlamaları bir kaç günde düzelecek bir şey. Ancak içten gelmiyorsa gitardan hiç bir lezzet alinamayacaği için, tuşe dediğimiz en vurucu noktalardan birisi paspas altı yapiliyor..
Ancak içimizden geldiği zaman gitari elimize aldiğimizda, daha aşkla, daha hissederek dokunduğumuz için tuşede ciddi bir gelişme gözlemleniyor.. bana kalırsa gitar çalımında iki tane en önemli nokta diye adlettiğim şey var. Tuşe ve cümle.. bunlar oturduktan sonra tekniktir vs. çok basit şeyler.
O günkü motivasyon + o tarza ait ton çekebilmek + yeterli seviyede volüm ( biraz volüm şart özellikle tüplü amfiyse) + düzgün gitar, entonasyonlu, telli + altyapı müzil, loop vs. gerekli. Her gitarist bunu yaşar. Şehir elektriği düzgün değilse, topraklaman eksikse, çoğumuzun farkında olmadığı, bilmediği veya amfisinde olmayan ground lift tuşsuzluğundan kaynaklı dip gürültü varsa ayrı dert. Ama bunların hepsi de çözülmüşse çok keyifli olur.
Benzer Konular
