Aynen ben de severim, eskiden çok dinlerdim, epitaph ı kaç kere hatim ettim saymadım bile. Ama bana bu köken üzerinden gurur duyma "bana" hep garip gelmiştir. Yanlış anlaşılmasın, iyidir kötüdür demiyorum, ben anlayamıyorum pek. Sosyolojik açıdan açıklamaları vardır elbet. Ama bu adamı ben yetiştirmedim, ben beslemedim, öğretmedim, harçlığını ben vermedim, gitarını ben almadım, Türkiye'de yaşayan bir insan da yapmadı, adam her şeyi kendisi yaptı, hatta Almanya'nın katkısı daha büyüktür kendisine. Bu durumdan ben neden gurur duymalıyım? Onun mantıklı bir cevabını veremiyorum.
Ha içten içe bir sevinç var tabi aynı "Türk" sıfatını taşımaktan dolayı, ama burada bir nevi çıkarcılık mevzuu bahis, kendisi Japon olsaydı bu muhabbetler dönmeyecekti. 😀
Derin mevzular bunlar, girmeyelim. 😀