blues kelimesinin koku, amerikan ic savasi sirasinda cikan "feeling blue" deyiminden gelmektedir. huznu cagristirir ve bir ruh halini yansitir. orijini hakkinda netten ve kitaplardan bircok bilgi edinilebilir. DrB usta'nin yazdigi gibi, belli donem kendini kaybetmis eserler disinda synth-pop'dan baroka kadar butun muzik turlerinde oldugu gibi blues'da da ruh hali ve hisler onemlidir. ama tabi ki blue hissine sahip muzisyenler bu isi daha iyi icra eder. nacizane dusunceme gore teknigi cok iyi olan, cok cok iyi bir rock ve pop gitaristi olan clapton bence iyi bir blues gitaristi degildir. ne kadar dinlersem dinleyeyim bana o hissi veremez. ornegin youtube'da bulabileceginiz bir srv roportajinda srv bir kendi yorumuyla bir de clapton yorumuyla hideaway calar. clapton farkli bir teknikle belki daha etkileyici calar hideaway'i ama srv'deki hissi veremez. inanilmaz tekniklere sahip olmalarina ragmen duke robillard ve ronnie earl de bence ayni durumdadir. ronnie earl t-bone boogie'yi belki t-bone walker'dan daha iyi calar ama verdigi his cok farklidir. ayni sekilde muthis girtlagina ragmen johnny lang. ornekler uzatilabilir tabi. iste burada bb king'in, srv'nin, albert king'in farki ortaya cikar bence.
teknik olarak sag el ve tuse blues caliminda cok onemlidir. srv'nin sag elini ve tusesini dikkatle bi izlemek gerekir zannimca. ayni zamanda vibrato da blues'da cok onemlidir. bb king in sol eli vibrato yaparken kelebek gibi gozukur. ama bence iste kliselesen vai'nin saniyede yuzyirmibes nota basip veremedigi his bu vibratoda saklidir.
ekipman olarak, cogu blues gitarcisi yuksek volume'de, az efektli calmayi sever. genel olarak vintage bir gitar ve tuplu bir ampli, iyi bir spring reverb onlara yeter.
her ne kadar blues gitaristlerinin teknik kapasitesini degerlendirebilecek kapasitede olmasam da bircogunun armoni bilgisinin ust seviyede olmadigini dusunenlerdenim. bence buddy guy'in armoni bilgisi cok zayiftir, ama kopek gibi calar. sanmiyorum ki modal sistem bilgisine ve hakimiyetine sahip olsun. hatta greg koch isimli youtube'da srv egitim video'larini bulabileceginiz bir adamcagiz bir parca sirasinda, burada srv'nin yuruyusu mixolydian scale gibi gider ama srv'nin mixolydian scale bilip bilmediginden emin degilim diyor.
blues armonisine gelirsek, dogal olarak major ve minor blues olarak ikiye ayirabiliriz. minor blues'da minor 7'li akorlar temeldir ve uzerine minor pentatonik calinir. daha cok tercih edilen major blues'da ise dominant 7'li ve 9'lu akorlar baz alinir. 8 bar gibi ornekleri olsa da genel olarak 12 bar I-IV-V kalibinda calinir. dort olcu Tonic akor (I), iki olcu Sub-Dominant akor (IV), iki olcu (I), bir olcu Dominant akor (V), bir olcu (IV), iki olcu (I) yapisi en bilinenidir. bastaki dort olcu (I)'in , bir olcu (I) + bir olcu (IV)+ iki olcu (I) seklinde ya da sondaki iki olcu (I)'in bir olcu (V)+bir olcu (I) seklinde calimlari da vardir. major armoni olmasina ragmen minor pentatonik kullanilir. zaten dominant 7'li deki minor 7'li blues hissini veren ana notadir. minor pentatonik + blue note ile de gayet blues yapilacagi gibi gam 2'li, major 6'li ve eskilerin minor 3'li major 3'lu carptirmasi diye tabir ettigi teknik kullanilarak zenginlestirilir. major blues'da kesinlikle major 7'li kullanilmaz. burada asil nokta degisen akorlara gore calmaktir. ornegin parcamizin tonu A olsun. Tonic akor olan A'dan sub dominant akor D'ye gecerken artik A diil D'den ayni gam calinabilir. Ya da bu gecis sirasinda A'nin minor uclusu dortlusune cekilebilir. Bu ayni zamanda D'nin minor 7'lisini birlisine cekmek olacaktir. Cok kullanilanilan bir (I)'liden (IV)'luye gecis tarzidir. Sonucta blues armonisi karmasik ve zor degildir ama pozisyonlara ve gamlara cok iyi hakim olmak gerekir. T-Bone Walker incelenerek gayet iyi anlasilabilir.