25 yaşındayım. 2004'te Balıkesir'de Teknik Lise'den (meslek lisesi) mezun oldum. 2006'dan beri Kayseri'de (memleketimde) yaşıyorum. Askerliğimi yapalı 10 ay oldu. Hâlâ işsizim. Üniversite hayatını yaşayamadığım için çok üzülüyorum ama olmadı, kazanamadık.
Bir şarkıda Moğollar demiş ki, "Geri sar, geri sar, geri sar, 68 ruhuna geri sar, Deniz'lerin aşkına geri sar. Selam olsun erenlere, sevgisi serenlere, lokmasını bölenlere, geri sar..."
İyi, tamam, babam da anlatıyor bunları bana, eskiden paylaşma varmış, insanlık varmış. Peki sonuçta n'oldu? Tüm çabalara rağmen bu ülkeyi kurtarabildiler mi bu bataklıktan?
Son sözünde Mustafa Kemal ATATÜRK'ün devrimlerinden bahsetmek varken, Markisizm ve Leninizm'in yüce ideolojisinden dem vurmak da ne oluyor? Yahu ben Türk'sem, Türk ideolojisi bana yetmez mi? Mustafa Kemal Atatürk, Alparslan (Malazgirt Meydan Muharebesi), Fatih Sultan Mehmed Han, Mete Han, Attila, Barboros gibi büyük Türkler varken başka devletlerin yaşam felsefesinden bize ne fayda gelir.
Demeye çalıştığım; Dünyaya her asırda hükümranlık eden Türklerin (müslüman Türklerin) yüreklerindeki sarsılmaz iman ve cesareti yıkamayan Batılı güçler bizi içten içe yıkmaya çaba sarfederken bizlerin hâlâ bön bön bakması ayıptır, günahtır. Önce kendi tarihimize bakalım ve Atalarımızla gurur duyalım. Efenim, gidin Neyzen Tevfik'in Türk'e Öğütler şiirlerini okuyun, okuyun yani. Çok örnek var... Sadece Neyzen Tevfik değil.
Son olarak, Ozan'ın dediği gibi:
"Ben bilmem sağı-solu,
Yaşarım dolu dolu,
yüreğim Anadolu,
Sizin gibi değilim..."
Cem Karaca da zaten nedemişti:" İki gözüm bu işin yok sağı-solu..."
Biz şu cennet vatanımızı ve insanlarımızı sevelim, yeter...