Hayır o tam öyle değil. 🙂 Doğrudur, abrazif aşındırıcı demek ama bütün yüzey işlemleri temelde aşındırmayla yapılır. Kavramlar biraz birbirine girmiş. Pastanın esas amacı mekanik parlatma sonunda düz ve dairesel izlerin, yani mekanik zımparalara çizgilerinin de yok edildiği bir yüzey elde etmektir. Eğer yüzeyde cila varsa pastalama son aşamadır, yok ise cila+pastalama son aşamadır. Genelde çizikler çok ince ise pastalama ile cila seviyesine indirilir(boya değil) ve tekrardan ovalanarak parlatılır. Çizik boyaya inmişse, geçmiş olsun, onu kurtamanın başka yöntemleri var.
Pastaların içinde hele ki kaliteli iyi teknolojisi ürünü pastaların içinde mikro, hatta nano seviyede çeşitli kimyasallarla birlikte aşındırıcı dairesel partiküller bulunur. Bunun amacı dediğim gibi boya sökmek kesinlikle değildir, yüzeyi parlatmaktır. Zaten sökemezsiniz, çünkü aşındırıcılığı farklıdır. Yalnız şöyle bir durum var, piyasada bazı kötü kalite ürünlerde, vizkoziteleri çok yüksek(yani akışkanlığı düşük) ürünler yüzeye yapıştığı için yüzeydeki boyayı sürtünme kuvvetiyle sökebilmektedir ve bunlar pastanın görevine değil, kötü mühendisliğe örnektir.
Parlatma seviyesinde kaba parlatmada (mekanik-kaba partikül) cilayı matlaştırır, seviyeli olarak ince parlatmaya geçerseniz, yüzeyde ayna görüntüsüne ulaşırsınız. Örneğin dulling olayı doğru ama şöyle. Profesyonel seviyede dulling'in kendine özgü aşındırıcı yöntemleri zaten var. Sırf bunun için geliştirilmiş kimyasallar mevcut ve bu kimyasalların bazıları aşındırıcı bile içermez. Amaç satin görüntü vermektir. Yine zaman zaman mekanik aşındırmayla çizgiler kaldığı için zaman zaman bu tip sıvı içerikli mikro-aşındırıcılar da kullanılabilir. Yalnız bu ince bir çizgidir , kolunuzun o bölgeye zamanla değmesi bile parlatmaya yetecektir. Çünkü o "matlık", parlaklıktan önceki son adımdır.
Kısaca boya sökmenin en barbar yolu çok kaba zımparadır, onun harici kimyasal dağlama ve alevle sökme kullanılabilir. Pasta bir yöntem değildir.