Orijinali bu imiş. Çalan gerçek bir Telecaster tanrısı; Telecaster gitarın popülerliğini borçlu olduğu isimlerden biri (diğeri Danny Gatton).
Moore demişken
O meredi eve koyup çalmak mümkün olsa, ben de şimdi ciddi düşünürdüm🙂
Hatırlarsanız Polyphia başlığı altında Gary Moore üstadımıza sallamıştım.Herkesin affına sığınıyorum ben bayağı büyük dingillik etmişim.Her şeyin shred olduğunu düşünen biriydim maalesef.Ama son 2 aydır balladlar dinleyip duruyorum.Gary Moore,Srv,Bb king gibi eski büyük sanatçıları dinliyorum genelde.Sizin dediğiniz "Sevdiğiniz ünlü kimi seviyorsa onu dinleyin" olayını şimdi anlıyorum.Slash BB King seviyormuş ve onu örnek almış.Zakk wylde abimiz Srv ve Gary Moore dinliyormuş zaten bendler vibratolar blues lickler ile belli oluyor.Gerçekten de hızlı çalmak yavaş yavaş bpm arttırarak mümkün fakat aynı şekilde duygusal çalmak imkansız ötesi.Bir dostum Gary Moore için "Gitarı çalarken ağlıyor gibi oluyor yüz ifadelerine bak bu normal guitar face dediğimiz olay değil bu bildiğin gitarla sevişmek" tabirini kullanmıştı.
güzel bir aydınlanma anı olmuş ... daha nice keşiflere diyelim o zaman
Sizdeki aydınlanma gayet hızlı olmuş, bende seneler sürdü 🤣
Gitar tekniği ne kadar iyiyse duygunun o kadar iyi yansıyacağını düşünüyorum birbirinden ayrı tutulamaz bence. Gitara tam hakim olamayan biri duygularını ne kadar yansıtabilir ki
Evet evet.Forumda açtığım başlıklardan ve yorumlardan anlayabileceğiniz üzere glam metali seviyorum ve onların giyimine özeniyorum.Beni müzikleri de çok çekiyor ama asıl olay sahnedeki duruşta kıyafetlerde.Guns 'n Roses grubunun 80'lerin sonu ve 90'ların başlarındaki sahnelerine öyle özeniyorum ki.Oradan oraya koşuşturmalar sahnede şakalaşmalar.Giyimler apayrı bir olay zaten.Dikkat çekmek için aman aman çalmaya gerek yok.Öyle teknik kısımlar guitar geek dediğimiz abilerimizi ilgilendiriyor.Gitardan müzikten anlamayan birisi çok hızlı çalan birine "Vay anasını eleman hızlı çalıyo yav" diyip geçer ama sahne etkileşimi olan grupların konserlerine gittiğinde "Ulan çok iyi grupmuş bu ya adı ne acaba" triplerine girerler.Ben bunu yazın aldığım sahnede gördüm.Bir önceki gün nasıl mekan diye gidip baktığımda sahnedeki arkadaşlar whisky çalıyordu.Evet şu adını sadını kimsenin duymadığı 80'lerin türk metal grubu olan whisky.Herif shredliyor sweep yapıyor gitarı parmağında oynatıyor ama kimse dönüp bakmıyor.Çünkü yanlış kişilere yanlış şeyi çalıyor.Biz ertesi gün gittiğimizde Bon jovi ve Scorpions şarkıları çaldık.Türkiyedeki rastgele bir barda bu iki grubu bilen insan sayısı bir elin parmağını geçmez.Ama biz whisky çalan arkadaşlardan daha çok etkileşim aldık ama neden ? Çünkü biz dinleyiciye değil seyirciye hitap ettik.Düşünsenize bir grup kovboya benzeyen ergenler sahneye çıkıyor antalya sıcağının altında her yerlerine deri giymişler."Bu deliler napıyor ulan ?" diyerek izlersiniz.Bizim de amacımız oydu.Ekipmanlar ne ? Benim ayağımın altında pacman çıkması sesleri olan Rp70,ritim gitaristte sx strat ve Rp55,basçıda prosesör bile yok.
Bu iş o kadar basit değil aslında. Evet; örneğin kişinin bend ve vibratosu kötüyse bu da teknik bir sıkıntıdır mesela, ama çoğu insanın teknikle anladığı bu değil.
Uzun süredir metal müzik dinliyordum ama elektro gitar merağım ilk baş pantera walk ile başladı ve decalius'un sololarını dinlerken çok fazla artıyordu hala da artıyor 😀
Genel görüş teknik ve duygunun sanki bir arada olamayacağı kanısında yorum yaptığından böyle demiştim. Mark Knopfler, Rory Gallagher, Gary Moore gibi gitaristler hem oldukça yaratıcı hem de teknikleri şahane. Michael Schenkerin de duygu kısmını çok beğensem de tekniği kendi klasmanındaki gitaristlerden daha zayıf. Vinnie Moore kusursuza yakın çalan gitaristlerden biri, ölü nota basmayalı belki 40 yıl olmuştur 😀 ama gerektiğinde duygulara dokunmayı da bilir.
