Iki gun once bir genc ile tanistim amerika'dan tek basina black metal albumu cikarmis iki saat kadar muhabbet ettik, kendisinin ne kadar yalniz oldugundan ve kimsenin onu dinlemediginden falan bahsetti, albumu cok guzel o ayri konu. Bana kendini nasil gordugunu falan sordu. ve aynen su cumleleri kurdu : "Kendimi karanlik bir ormanda tek basima kaybolmus, ve sanki bosu bosuna yasiyormus gibi hissediyorum". Ben iste muzigin bu kendini disari vurum ozelligini seviyorum. Her saniyesinde o kaybolmuslugu anliyorsunuz, 56dk bir album bir hikaye gibi siralanmis, hem instagramda hem facebook'ta paylastim, ancak boyle hevesli muzisyenlerin sevkinin populer muzik kulturu altinda ezilmesini hic sevmiyorum. Sadece bir kulak vermenizi istiyorum, metal ozellikle black metal herkese gore degil, kimi muziksel bir sacmalik olarak goruyor da olabilir. Ancak tek basina yalnizligi ile boyle bir album cikarmak hic ama hic kolay degil. Bandcampte sayfasi da var. Iyigeceler, distortion sizinle olsun!