Mizaha sosyoloji-felsefe gözlüğüyle bakılmasını fevkalade kılım, baştan belirteyim. Mizah gülmek için vardır, düşünüp mesaj yakalamak için değildir, bence olmamalıdır da. Şayet öyle düşünen arkadaşlar varsa da, Levent Kırca, Nejat Uygur tarzı bol mesajlı didaktik mizahla ilgilenmeleri haklarında daha hayırlı olacaktır.
Ama başlığı açan arkadaş da çok yüzeysel bir bakış açısıyla konuya dalmış. Şimdi bu olay biraz karışık.. Yani meselenin öznesi hangi dergiler tam kavrayamadım. L-Manyak 2002 senesinde Baruter, B.Üstün, C.Üstün, Memo, Oky, Kenan Yarar gibi çok önemli çizerlerini kaybetti. Tabii bu olayın çıkış nedeni L-Manyak'ın da bağlı olduğu Leman dergi grubunun, dergilere reklam alma isteğine yatıyor. Baruter bu olayı sindiremeyip derginin asları ile beraber ayrılıp Lombak'ı kuruyor... Ayrılmasının bir nedeni de L-Manyak'ın bel altı mevzulardan başka malzeme edinebilecek durumda olmaması. Bu hareketiyle Memcoş ve Bahadır Boysal denen denyolardan kurtulmamızı da sağlamıştır, iyi de etmiştir.
Kemik, başlarda Lombak ile birlikte ücretsiz veriliyordu, sonra ayrı olarak satılmaya başlandı. Hiçbir zaman için de siyasi, sosyal, felsefi bir misyon üstlenme edasında da olmadı. Amacı sadece güldürmek... Genellikle mide bulandırıcı öğeler içerdiğine tanıklık etmedim, bilmiyorum. Şu an Leman ve L-Manyak o durumda olabilir ama onları almadığım için bilemeyeceğim.
Yalnız Umut Sarıkaya gerçeği kabullenilmeli, adamın gerçekten farklı bir mizah anlayışı var. Entel görünümünün ardında çok uç kimlikler barındıran tiplere harika giydiriyor. Saf ve vurucu...
Dünyanın En Yüzeysel Adamı'na gülmemek elde değil.