filmin girişinde film müziği olarak rammstein'ı beğenmemiş olabilirsin. fakat aynı sahnenin filmin sonunda yeniden izleyince bana göre rammstein inanılmaz isabetli bi karar olmuş. çünkü filmin sonuna kadar küçük yaşta bir kızın neler yaşamaya mecbur bırakıldığına şahit oluyoruz. lilja'nın içinde bulunduğu ruh hali, kaos bana kalırsa anca bu kadar güzel anlatılabilirdi ve lilja'nın hiç düşünmeden ölüme koşuşu, ölümü tek kurtuluş yolu olarak görmesi, içinde bulunduğu dramatik durumu gözler önüne seriyor. rammstein yerine hüzünlü bi müzik kullanılsaydı bence bu kadar etkileyici olmazdı ki bana göre filmin en etkileyici sahnelerinden biri filmin girişi ve sonudur. yönetmen'nin lilja koşarken dünyayı bize lilja'nın gözüyle gösteren o kamera hareketleri ise tam bi olaydı bence. son olarak lilja'nın küçük dostunu bırakıp gitmesi -annesinin yaptığı şeyi yapması- lilja'nın da insan olduğunu ve aynı hatayı onunda yapabileceğini bize gösrdi nihayetinde senaryoyu daha inandırıcı kıldı. filmin o sahnesini izlerken "yoo lilja böyle bi şey yapmaz" diye içimden geçirmiştim fakat dediğim gibi lilja'da insan ve hayatı tüm spontanlığıyla gözler önüne sermek her ymnetmen ve senaristin yapabileceği şey değil. bu anlamda filmi çok çok beğendim ve bana göre orta kararın biraz daha üstünde bi film 🙂