Bendeniz Orhan Atasoy un en yakin arkadaslarindan biri olma sansina erismis birisiyim. Onu 70lerin ortasinda tanidim ve olene kadar arkadas kaldik. Orhan son 30 senesinde ABD de yasadi....benim gibi. New York a 1980 de vardigimda onun evine yerlesmistim. JohnLennon un katletilmesinin acisini beraber yasadik. Central park ta yuzbinlerce insanla Give Peace a chance i beraber soyledik. Caz, rock dinleyip beraber uctuk.
Sevgili kardesim Orhan. Seni her zaman kalbimde tutacagim. Sen benim hayatima yon ve anlam veren biriydin. Sen benim ilham kaynagimdin. Buyuk bir vituozdun, buyuk bir marangozdun, buyuk ruyalarin vardi. O en buyuk ruyani gerceklestiremeden olmen ne hazin bir sanssizlik Aylar kalmisti dunyanin obur ucuna yatinla yola cikmana(bende yolculugun bazi kisimlarinda sana eslik edecektim)...ama ayni zamanda bize de bir ders degilmi?"" dermis gibisin ki sen bircok ruyani gerceklestirmis birisisin.
Sen insanligin coplugunden kacip kendini tabiata verip, tabiat kurallarina karsi mucadele edip, kendini dahada gelistirmeye tanimaya ve pasifigin adalarinin birinde de "obur" yolculuguna cikmayi tasarliyordun.
Turkiye ye de de donememen de hazin bir olaydir....
Sen her telden calan acaip bilgili biriydin. Kendi gitarini yapmana tanik olmam(hayatimda bu kadar guzel gozuken ve ses cikaran enstruman duymadim)bir olaydi benim icin.
Sen dunyayi guzelliklerinle etkiledin. Rahat ol sevgili kardesim.
Seni seven Mustafa Sav
