Wired kanalında (YouTube) Tim'in soru cevap bölümüne denk geldim. Çalışma rutinleri, en iyi solo sorusuna verdiği cevaplar vs. içeriği geniş olmuş. Çok arada kaldım bu grup hakkında. Kesinlikle çok teknik ama hissiyat karşıya geçirme bilemedim. Ancak emin olduğum da şudur ki başarıları salt yaptıkları müzik değil. Çünkü örneği olmayan bir şey yapmıyorlar. Giyim tarzları, dövmeleri vs. (Sosyal mecralarda iyi pazarlanabilitesi olan durumlar) bir şekilde öne çıkaran şeyleri iyi kullanmışlar.
Vaktiyle "emeğe saygı" diye bir laf dönerdi, hiç sevmezdim. Adam korsan paylaşım yapmış, onu yüklemek harcadığı zamanı "emek" diye sayıyor, teşekkür bekliyor filan 🤣
Çoğumuzun düştüğü bir hata var, bu Polyphia meselesinde de aynı sıkıntı oluyor sanki.
Müzisyenlik her şeyden önce bir kariyerdir. Amatmörle profesyoneli ayıran şey budur.
Yetenek-potansiyel vs gibi şeyler ile kariyer arasındaki bağlantı ise çok karışıktır. Yetenekli ama kariyeri olmayan bir sürü insan var.
Bizim gözümüzün önünde olan şey çoğu zaman kariyerdir, bu da her şeyden önce "tercih" demek. Çünkü bu tercihler kariyeri şekillendiriyor.
Bizim "popçu" dediğimiz öyle bazı müzisyenler var ki, bu insanların yeteneğini tümüyle kullandığı ama piyasa olmayan bazı şeyleri dinlesek, ağzımız açık kalır mesela.
Gel gelelim, bunun tek başına bir anlamı yok. En azından bence yok. "Ben böyle yavşakça işler yaptım ama, aslında ben şöyle yetenekliyim ...vs" şeklindeki komedilerin sonu gelmiyor.
Konuyla doğrudan ilgili olduğunu düşündüğüm çok acı bir forum anımı hatırlatayım:
Vaktiyle (forumdaki en dehşet verici ego patlamalarının yaşandığı tartışmaların birinde) "özümüzde rockçıyız ama, yaptık böyle bir şeyler..." diyen bir "aranjör", oyun havasından bozma bir pop şarkısının klibini paylaşmıştı.
Millet ağzına geleni söyledi (ama o sırada inanılmaz trol ve provakasyon nitelikli mesajlar paylaşıldı ne idüğü belirsiz tipler tarafından, çünkü doğruyu duymaya tahammül edemeyen insanlar var...Sonra bunlar forumda görülmez oldu). Saldırılardan payıma düşeni fazlasıyla aldım, çünkü yapılan işin çok kötü olduğunu söylemekle kalmadım, "bunu paylaşıp da rockçıyız filan diye bahane üretme, yaptığın işin arkasında dur" dedim. Çok ağır geldi tabii...
Bunların üzerine arkadaş da kendisini eleştirenlere karşı (yaptığı işi beğenenleri o da çok sevdi, pek seviştiler, öyle böyle değil...) ne kadar büyük klavyeci olduğunu ispat etmek amacıyla videolar paylaşmaya başladı !!!. Kendini Jordan Rudess ile bir tutma düzeyine kadar geldi (dalga geçmiyorum).
O da yetmedi, "da Vinci'nin şifresi" edasıyla yaptığı prodüksiyondan "bak burada şöyle şöyle şeyler var, sen bunları duyuyor musun? Hadi öğren de gel..." şeklinde özetleyebileceğim paylaşımlara geçti!!! (Çok eğlendik, çoook...).
En sonunda (defolup gitmeden önce...) klibin kaç yüz bin kişi tarafından izlendiğini söyledi.
"Klipteki dans eden mini etekli naylon çoraplı "şarkıcıyı" çıkar oradan, bakalım kaç kişi dinliyor?" diye sormadım artık. Blokladım kendisini.
Polyphia, bu görüntü odaklı pazarlama olmadan nerede olurdu?
Sormayayım.
Uzun lafın kısası: Kariyer tercihtir, İnsanı belirleyen şey de tercihleridir. Yetenekli zibilyon tane insan var.
